W końcu erotyki przestały być tematem tabu. Są coraz bardziej powszechne i coraz mniej ludzi patrzy się krzywo na osobę z takową książką w ręku. I dobrze. Lubię taki typ książek, przyznaję się do tego bez bicia. Jednak problem polega na tym, że obecnie rynek wydawniczy funduje nam same książki o dominujących mężczyznach i uległych kobietach. A jak to jest z "Za sceną" Olivii Cunning?

Myrna, z zawodu seksuolog, nie miała zbyt ciekawego życia seksualnego. Jej były mąż ciągle ją poniżał, dlatego zdecydowała się na rozwód. Niewiele to dało, podobnie jak zakaz zbliżania się do kobiety. Ucieka przed nim, ukrywa się i zaczyna życie na nowo. Bez zobowiązań. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby mogła cieszyć się życiem... Tymczasem zainteresowani nią mężczyźni są zwyczajnie nudni. W hotelu, w którym brała udział w konferencji, spotyka swój ulubiony zespół i wie, że musi wykorzystać tą szansę. Najbardziej fascynuje ją gitarzysta Sinnersów- kochliwy Brian. Zaczynają grę, która szybko przeradza się w uczucie. Ale czy Myrna jest gotowa na związek? Jej kochanek jest o kilka lat młodszy od niej, liczy na coś poważnego, a ponadto ma na głowie karierę i trasy koncertowe, podczas których może przecież sypiać z każdą fanką. A ona nie ma czasu na zabawy, próbuje skupić się na swojej karierze zawodowej, która wisi na włosku.

Zwróciłam uwagę na tą książkę ze względu na okładkę, jak to często bywa. Przyciągnęła mnie gitara, ze względu na osobiste pasje i muzyczne zapędy. Opis zachęcił mnie od razu. Zespół heavymetalowy? Jak najbardziej. I, co ciekawe, w końcu kobieta, która wie, czego chce w łóżku. Nareszcie nie musiałam krzywić się, czytając rozterek dziewczynki, która sama nie wie, czy to ją boli, czy podnieca i która chce skończyć swój związek z sadystą, ale nie może, bo go kocha. Spotkałam się z innym typem książki erotycznej, która ma w sobie zdecydowanie więcej scen seksu, niż niejedna bardziej znana pozycja. I tak właśnie powinno być.

Ale nie obyło się bez minusów. Skrzywiłam się dopiero pod koniec czytania, kiedy trafiłam na fragment konfrontacji Myrny z jej byłym mężem. Był po prostu idiotyczny, jak z badziewnego romansu dla starszych pań. Zaważyło to na mojej opinii, ponieważ ukazało dojrzałą (tak mówi sama o sobie) kobietę jako naiwną małolatę. Bardzo źle wpłynęło to na wizerunek głównej bohaterki i, niestety, książki.

Pomimo wad, które pojawiają się dopiero w końcowych scenach, jest to książka warta polecenia. Inna od erotyków, wypromowanych na wielką skalę. Jeśli ktoś uważa, podobnie jak ja, że "Pięćdziesiąt twarzy Greya" było bardziej romansem niż erotykiem, powinien sięgnąć po "Za sceną". Jest ona zdecydowanie lepsza, chociaż niestety mniej znana.

W końcu erotyki przestały być tematem tabu. Są coraz bardziej powszechne i coraz mniej ludzi patrzy się krzywo na osobę z takową książką w ręku. I dobrze. Lubię taki typ książek, przyznaję się do tego bez bicia. Jednak problem polega na tym, że obecnie rynek wydawniczy funduje nam same książki o dominujących mężczyznach i uległych kobietach. A jak to jest z "Za...