Doskonała powieść psychologiczna, pokazujące również różne problemy społeczne ówczesnej Rosji. Bardzo podobały mi się równocześnie prowadzone wątki trójkąta miłosnego Karenin-Karenina-Wroński oraz pary Lewina i Kitty, dzięki którym mogliśmy zobaczyć w jak różny sposób postacie mierzyły się z napotkanymi trudnościami w relacjach w zależności od tego czy małżeństwo było zawarte z miłości, czy też z rozsądku.
Rzeczą, która spodobała mi się w tej książce najbardziej jest jednak ukazanie jak bardzo ówczesne społeczeństwo ograniczało kobiety. Czytając tę książkę odczuwałam autentyczne współczucie nie tylko w stosunku do głównej bohaterki, bolała mnie również sytuacja Dolly (a jeszcze bardziej to, jak oczywista dla wszystkich wydawała się ta sytuacja), a nawet Kitty, która chociaż ostatecznie wyszła za mąż szczęśliwie, to jednak nie miała w tym żadnego swojego udziału, wymagano od niej, że będzie bierna wobec swojej sytuacji i taka była, a jej wątek zakończył się happy endem wyłącznie dlatego, że miała szczęście.
W takim kontekście społecznym przedstawiony wątek romansowy jest odpowiednio dramatyczny i nie wydaje się wcale banalny. Osobiście nie odbieram tej powieści jako romans, pewnie dlatego, że nie zachwyciłam się ani razu nad tym "jak piękna jest to miłość". Wręcz przeciwnie, odbieram ją jako akt desperacji ze strony Anny, do Wrońskiego natomiast, jak wiele osób tutaj czuję niechęć ze względu na to, w jakiej sytuacji postawił kochaną ponoć przez siebie osobę, a także ze względu na to jak mało rozumiał dramat, w którym bohaterka się znalazła. Nietrudno wczuć się w położenie Anny, przez cały czas dosłownie siedzimy w jej głowie, obserwując narastające w niej czarne myśli, niesamowicie została również opisana scena samobójstwa głównej bohaterki, miałam tę scenę dosłownie przed oczami i uderzyła mnie w taki sposób, że musiałam na chwilę przerwać lekturę.
Jeśli chodzi o minusy książki, to przede wszystkim żałuję, że wbrew temu, co sugeruje tytuł, wątek Anny nie zajmuje tutaj zbyt wiele miejsca. Nie spodziewałam się oczywiście typowego "romansidła", ale przyznam, że czytając książkę nieraz przeskakiwałam po rozdziałach, szukając momentu, w którym znowu podjęty zostanie wątek tytułowej bohaterki. Nie za bardzo spodobał mi się fakt, że Anna umiera kilkadziesiąt stron przed zakończeniem książki, a potem nikt już nawet o niej nie wspomina. Poza tym, chociaż podziwiam to, jak wiele problemów zostało opisanych w książce, to jednak w mojej opinii było ich trochę zbyt dużo, co negatywnie wpływało na dramatyzm głównych wątków, szczególnie w drugim tomie. Ostatni minus to kilometrowe opisy polowań, przy których miewałam już pokusę ominięcia kilku kartek, której na szczęście dałam radę się oprzeć :D Mimo wszystko styl, psychologia postaci i niesamowity realizm świata przedstawionego sprawiły, że spędziłam przy tej książce wspaniałe godziny, polecam ją, a sama szykuję się teraz do oglądania ekranizacji :)

Doskonała powieść psychologiczna, pokazujące również różne problemy społeczne ówczesnej Rosji. Bardzo podobały mi się równocześnie prowadzone wątki trójkąta miłosnego Karenin-Karenina-Wroński oraz pary Lewina i Kitty, dzięki którym mogliśmy zobaczyć w jak różny sposób postacie mierzyły się z napotkanymi trudnościami w relacjach w zależności od tego czy małżeństwo było...