Erich Kästner jest wyjątkowym pisarzem, głównie znanym ze świetnych książek dla dzieci. Urodził się w roku 1899 w Dreznie. Tam spędził dzieciństwo. Lata młodości spędził w Lipsku i Berlinie. Szczyt jego kariery pisarskiej przypadł na lata 1928-33. Jego najlepsze książki właśnie zostały napisane w tym czasie. Następnie do władzy doszli nazisci którzy palili na jego własnych oczach jego książki. Kästner nie wyemigrował jednak z nazistowskich Niemiec. Miał zakaz pisania i wydawania na terenie Niemiec. Udało mu się jednak w Szwajcarii opublikować kilka książek. Jego książki dotarły nawet do przedwojennej Polski i były poczytne. Potwierdził to sam wielki krytyk literacki Marcel Reich-Ranicki który będąc mieszkańcem getta warszawskiego szukał otuchy czytając twórczość Ericha Kästnera. Narzeczona Marcela Reicha-Ranickiego, która była tez mieszkańcem getta warszawskiego przepisała w prezencie urodzinowym wiersze Kästnera Ranickiemu. Książki w getcie warszawskim były towarem deficytowym, więc je przepisywano ręcznie.


Książka "Als ich ein kleiner Junge war", co po polksu oznacza "Jak byłem małym chłopcem" natchnęła mnie do obejrzenia programu Reicha-Ranickiego w którym omawiana jest twórczość Kästnera oraz jego życie. Stąd pozwalam sobie o tym krótko wspomnieć. Tak a propos mam autobiografie Marcela Reicha-Ranickiego którą chcę przeczytać od jakiegoś czasu, jakoś na razie znajduję inne priorytety czytelnicze.... Ranicki to wyjątkowa postać.

Niniejszą książkę Kästner napisał pod koniec życia, w wieku 70 lat, 5 lat przed śmiercią. Według relacji Reicha-Ranickiego Kästner niestety przez co najmniej ostatnich kilkanaście lat życia mocno nadużywał alkoholu. W momencie kiedy właśnie Kästner napisał niniejszą książkę, Ranicki właśnie próbował przeprowadzić z nim wywiad. Podobno z Kästnerem było tak źle, że wywiad się nie udał.

Ta książka w tym kontekście jest szalenie ciekawa. Kästner opisał swoje dzieciństwo w bardzo ciekawy sposób, z myślą o młodym czytelniku. Ta książka przeznaczona jest dla dziecka. W szkołach niemieckich jest lekturą w czwartej klasie.

Kästner opisuje swoje wczesne dzieciństwo które spędził w Dreznie. Pochodził ze skromnej rodzony. Jego ojciec był robotnikiem w fabryce walizek. Matka była fryzjerką. Ledwo łączyli koniec z końcem. Mały Erich był jedynakiem. Kästner opisuje to jak wyglądał jego przeciętny dzień, jak na przykład rano mama go wysyłała na zakupy do różnych sklepów po chleb, jedzenie, oraz inne artykuły codziennego użytku. Na przykład benzynę sprzedawano w butelkach w normalnym sklepie na rogu. Mały Erich miał niezywkłe szczęście, że dzeciństwo spędził w tak pięknym mieście jakim było wtedy Drezno. Sam na starość pisze o tym, że nie każdy ma to szczęście aby oglądać w życiu piękno. On jako dziecko właśnie miał to szczęście. To Drezno Erich zna z dzieciństwa niestety po wojnie już przestało istnieć.

W książce świetne są opisy Drezna takiego jakim to miasto było przed pierwszą wojną światową. Saksonia miała wtedy własnego króla. Często oranizowano parady militarne. Ulicami jeździły konne tramwaje. Dziś to wszystko trudno sobie wyobrazić. Dzięki książce Kästner możemy poznać bliżej drezno z początku XX wieku.

Kästner chyba jednak nie miał łatwego dzieciństwa. Jednak nie wiele pisze o tym. Książkę napawde pisze w pozytywnym tonie, takim aby inspirowała dzieci w pozytywny sposób. Zwróciłem uwagę na kilka szczegółów świadczących o tym, że autor nie miał łatwego dzieciństwa. Mocno był przywiązany do matki. Jednak zdarzało się, że jako mały chłopiec wracając do domu nie było mamy w domu. Wtedy mały Erich wiedział, że znajdzie mamę na moście nad Łabą. Zdarzało śię bowiem, że mama Ericha miała czasem trudne chwile i nachodziły ją myśli samobójcze, wtedy właśnie stawała na moście i nawet mały Erich dostrzegał to, że z mamą nie jest dobrze i że chodzą jej po głowie myśli samobójcze. Mały Erich biegł zawsze z całych sił na most i tam znajdywał mamę. Na jego widok mamie zazwyczaj przechodził smutek. I wszystko było już dobrze. Właśnie ta scena z mamą na moście była jedną z najbardziej wzruszających w całej książce.

Kästner również podkreśla w swojej książce i bezpośrednio mówi do dzieci. "Drogie dzieci, przeżyłem jako dziecko rzeczy o których nie będę tutaj pisał, bo dzieci o tym nie powinny czytać." Bardzo tajemnicze jest to stwierdzenie autora.

Książka kończy się w momencie kiedy Kästner ma 15 lat i wybucha Pierwsza Wojna Światowa. Akurat w momencie wybuchu wojny przebywał na wakacjach nad Bałtykiem. Wtedy dla wszystkich kończyły się wakacje, mimo, że ledno się zaczęły. No i dla Kästner skończyło się dzieciństwo.

Niniejsza książka Kästnera ma wysoki walor dydaktyczny. Mimo trudnych czasów Kästner dużo pisze o pozytywnych stronach dzieciństwa. Dzięki wielkiej miłości jego mamy, wartościom jakie wyniósł z domu stał się wyjątkowym pisarzem. Był idealistą w życiu, ale również pacyfistą. Pozostawił po sobie wiele ważnych, wartościowych książek.

Erich Kästner jest wyjątkowym pisarzem, głównie znanym ze świetnych książek dla dzieci. Urodził się w roku 1899 w Dreznie. Tam spędził dzieciństwo. Lata młodości spędził w Lipsku i Berlinie. Szczyt jego kariery pisarskiej przypadł na lata 1928-33. Jego najlepsze książki właśnie zostały napisane w tym czasie. Następnie do władzy doszli nazisci którzy palili na jego własnych...