Finley nie może nad sobą zapanować... Po raz kolejny traci pracę, ale tym razem znajduje ją przystojny i bogaty Griffin, który rozumie jej problem i mimo nich ją akceptuje. Dzięki swemu wybawcy Finley ma szansę żyć normalnie, poznać wiele ciekawych i wpływowych postaci, jak królowa Wiktoria i Jack Dandy.

Czyli kolejny romans przenoszący nas do "XIX" wieku. Czemu w cudzysłowie? Ponieważ XIX wiek, to okres, kiedy kobiety nie mają żadnej samodzielności, są pieskami na wystawie, nie przebywają sam na sam z mężczyzną, jeśli nie jest on ich mężem lub sługą. Już samo to iż, Griffin i Finley przebywają ze sobą tylko we dwoje to absurd, a to, że Finley mieszka w domu razem z Griffinem, nie będąc z nim w żaden sposób spokrewnioną ani spowinowaconą...? Wprost śmieszne! Rozumiem, że to jest fikcja, ale mimo wszystko... Proszę, jak można pisać, że książka dzieje się w XIX wieku?!

Można to jednak wybaczyć, prawda? W końcu to książka, "steampunk" i tak dalej... Nie będę więc więcej roztrząsać tego tematu. Za to zwrócę uwagę, na kolejny tandetny trójkącik, który ma wzbudzić zainteresowanie czytelnika, ale dla osoby częściej spotykającej się z tego typu literaturą jest tylko frustrujący. Zwłaszcza, że w "Dziewczynie w stalowym gorsecie" wybrankowie Finley mają zupełnie inne charaktery. Tutaj nie przemawiają do mnie dylematu, że "każdy działa na nią inaczej", zwyczajnie nie jest możliwe, aby kochać dwie, tak zupełnie różne osoby... Nie, po prostu nie.
Kolejnym "naciągnięciem" jest Sam. Strasznie negatywna postać mimo tego, iż, jak podejrzewam, w zamyśle autorki miał on być postacią "po stronie dobrych". Ja odbierałam go jako pozytywnego, tylko dlatego, że "czytam w myślach".

I jeszcze... Fabuła. Albo jej brak, jak kto woli. Żadnego wątku, który mógłby zostać uznany za ciekawy. Żadnego świeżego powiewu, nic. "Dziewczyna w stalowym gorsecie" to powieść, w której wiesz co się stanie, nie jesteś niczym zaskoczony. Gdy jedna z bohaterek w cudowny sposób odkryła swoją moc, ja się zastanawiałam, czy nie było powiedziane o niej wcześniej...

Przeciętność, mniej niż przeciętność, jak kto woli... Dla mnie, nie więcej niż dno.

Finley nie może nad sobą zapanować... Po raz kolejny traci pracę, ale tym razem znajduje ją przystojny i bogaty Griffin, który rozumie jej problem i mimo nich ją akceptuje. Dzięki swemu wybawcy Finley ma szansę żyć normalnie, poznać wiele ciekawych i wpływowych postaci, jak królowa Wiktoria i Jack Dandy.

Czyli kolejny romans przenoszący nas do "XIX" wieku. Czemu w...