Książka raczej dla młodszego grona odbiorców. Dobra, nic ponadto. Dla miłośników tematu dobre uzupełnienie księgozbioru.

Książka raczej dla młodszego grona odbiorców. Dobra, nic ponadto. Dla miłośników tematu dobre uzupełnienie księgozbioru.

Urocza, piękna, smutna i prawdziwa do bólu opowieść Polaka o Indianach. Trzeba przyznać, że poza paroma, moim zdaniem, niepotrzebnymi wtrętami, książka znakomicie oddaje ducha czasów i pozwala poczuć co czuli Indianie grabieni przez białego człowieka. Jak życie się zmieniło w tak krótkim i brutalnym czasie. Dla mnie znakomite przedstawienie życia i rozterek oraz przemyśleń Indian.

Urocza, piękna, smutna i prawdziwa do bólu opowieść Polaka o Indianach. Trzeba przyznać, że poza paroma, moim zdaniem, niepotrzebnymi wtrętami, książka znakomicie oddaje ducha czasów i pozwala poczuć co czuli Indianie grabieni przez białego człowieka. Jak życie się zmieniło w tak krótkim i brutalnym czasie. Dla mnie znakomite przedstawienie życia i rozterek oraz przemyśleń...

Stawiam tę książkę ponad "Dywizjonem 303". Fiedler napisał przepiękną! opowieść o Indianach (aż dziwne że Polak tak potrafił),niestety bardzo smutną, ale jakże realistycznie to wszystko opisał - chyba równie dobrze, a może lepiej(?) niż A. Szklarski w swojej trylogii "Złoto Gór Czarnych"

Stawiam tę książkę ponad "Dywizjonem 303". Fiedler napisał przepiękną! opowieść o Indianach (aż dziwne że Polak tak potrafił),niestety bardzo smutną, ale jakże realistycznie to wszystko opisał - chyba równie dobrze, a może lepiej(?) niż A. Szklarski w swojej trylogii "Złoto Gór Czarnych"

Może to dziwne, ale było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Książka o Indianach? Biorę! Z każdą stroną wciągałem się coraz bardziej.
Autentyczność jest fascynująca. Codzienne życie Indian i ich dramat opisany jest w sposób niezwykły. Pod koniec nawet łezka mi się w oku zakręciła.

Może to dziwne, ale było to moje pierwsze spotkanie z tym autorem. Książka o Indianach? Biorę! Z każdą stroną wciągałem się coraz bardziej.
Autentyczność jest fascynująca. Codzienne życie Indian i ich dramat opisany jest w sposób niezwykły. Pod koniec nawet łezka mi się w oku zakręciła.

Arkady Fiedler znów o Indianach. Tym razem o tych z Ameryki Północnej. Mały Bizon i jego brat Mocny Głos. Dobrze się czytało w młodzieńczym wieku, ale dziś bym po nią nie sięgnął.

Arkady Fiedler znów o Indianach. Tym razem o tych z Ameryki Północnej. Mały Bizon i jego brat Mocny Głos. Dobrze się czytało w młodzieńczym wieku, ale dziś bym po nią nie sięgnął.

Potrafię cytować z pamięci całe fragmenty - czyż trzeba lepszej rekomendacji? Książka szczególna pod wieloma względami. Przede wszystkim, autentyczna. Wszystkie opisane w niej wydarzenia miały miejsce naprawdę, a wszystkie opisane w niej postaci to ludzie z krwi i kości. Jest to książka, co ciekawe, pisana po raz drugi. Pierwowzór nosił tytuł "Dziecko Bizona" i zawierał autentyczne, choć mocno ocenzurowane wspomnienia Indianina z plemienia Czarnych Stóp. Arkady Fiedler spotkał się swego czasu z bliskimi krewnymi nieżyjącego już wtedy autora, wysłuchał ich wersji wydarzeń, znacznie bliższej prawdy i napisał ją od nowa, wzbogacając o zakazane przez Amerykanów fragmenty i uzupełniając relacjami jego krewniaków. Powstała w ten sposób opowieść absolutnie wyjątkowa. Przepiękna i nastrojowa historia, zarówno o codziennym życiu na prerii, jak i o dramatycznych wydarzeniach, które bezpowrotnie zakończyły epokę Indian i rozpoczęły epokę białego człowieka.

Potrafię cytować z pamięci całe fragmenty - czyż trzeba lepszej rekomendacji? Książka szczególna pod wieloma względami. Przede wszystkim, autentyczna. Wszystkie opisane w niej wydarzenia miały miejsce naprawdę, a wszystkie opisane w niej postaci to ludzie z krwi i kości. Jest to książka, co ciekawe, pisana po raz drugi. Pierwowzór nosił tytuł "Dziecko Bizona" i...

Znalazłem książkę w piwnicy, starą i zakurzoną. Coś mnie podkusiło, by ją przeczytać. Autor książki pięknie ukazuję prawdę obiektywną o tym jak chciwi europejczycy zagarnęli sobie ich ziemie. Amerykanie stworzyli także sobie sądy i prawo, by usprawiedliwić swoje działania. Arkady Hedler także demaskuję sztuczki szamana i traktuję je z dystansem. Najbardziej mnie zaciekawił obfity połów ryb Indian, podobny do tego z Pisma Świętego. Tu jednak nie był cud, a jakaś tajemnicza wiedza, zaczerpnięta z obserwacji natury. Gorąco polecam tę książkę.

Znalazłem książkę w piwnicy, starą i zakurzoną. Coś mnie podkusiło, by ją przeczytać. Autor książki pięknie ukazuję prawdę obiektywną o tym jak chciwi europejczycy zagarnęli sobie ich ziemie. Amerykanie stworzyli także sobie sądy i prawo, by usprawiedliwić swoje działania. Arkady Hedler także demaskuję sztuczki szamana i traktuję je z dystansem. Najbardziej mnie zaciekawił...

Autor niewątpliwie przedstawia Białego Człowieka w negatywnym świetle (mimo nielicznych wyjątków). Dużo wydarzeń jest w niej wyolbrzymione - najbardziej akcja z ostatniego rozdziału, w którym brat głównego bohatera wciela się w "Rambo".

Autor niewątpliwie przedstawia Białego Człowieka w negatywnym świetle (mimo nielicznych wyjątków). Dużo wydarzeń jest w niej wyolbrzymione - najbardziej akcja z ostatniego rozdziału, w którym brat głównego bohatera wciela się w "Rambo".

Pierwsza książka którą przeczytałem w podstawówie po której pokochałem Indian

Pierwsza książka którą przeczytałem w podstawówie po której pokochałem Indian

Z jednej strony ciekawy western, z drugiej bezlitośnie pokazuje rzeczywistość jaka była w rezerwatach i jaki los czekał wszystkich Indian którzy się nie zasymilowali. Dosyć odważny tytuł, który wybija się ponad przeciętne opowieści rodem z Dzikiego Zachodu.

Z jednej strony ciekawy western, z drugiej bezlitośnie pokazuje rzeczywistość jaka była w rezerwatach i jaki los czekał wszystkich Indian którzy się nie zasymilowali. Dosyć odważny tytuł, który wybija się ponad przeciętne opowieści rodem z Dzikiego Zachodu.