Kontynuacja "Wyspy Robinsona" i dalsze przygody dzielnych Indian pod wodzą Białego Jaguara. Dawno już nie należę do młodzieży, ale książkę przeczytałam w sumie z przyjemnością. Na końcu czytanie trochę mnie znudziło, ale ogólnie warto nadrobić zaległości w tym temacie :) Na plus są wartości etyczne, którym kieruje się Biały Jaguar. Mam jednak wątpliwości, czy dzisiejsza młodzież zainteresowałaby się tą literaturą.

Kontynuacja "Wyspy Robinsona" i dalsze przygody dzielnych Indian pod wodzą Białego Jaguara. Dawno już nie należę do młodzieży, ale książkę przeczytałam w sumie z przyjemnością. Na końcu czytanie trochę mnie znudziło, ale ogólnie warto nadrobić zaległości w tym temacie :) Na plus są wartości etyczne, którym kieruje się Biały Jaguar. Mam jednak wątpliwości, czy dzisiejsza...

Przeczytana parę dni temu książka, nie porwała mnie. Widocznie nie dla mnie tego typu literatura.

Przeczytana parę dni temu książka, nie porwała mnie. Widocznie nie dla mnie tego typu literatura.

Przepiękna lektura.
To po prostu trzeba przeczytać i oczywiście przeżyć to co się działo. Jedna wielka przygoda.

Przepiękna lektura.
To po prostu trzeba przeczytać i oczywiście przeżyć to co się działo. Jedna wielka przygoda.

Wspaniała, wciągająca, momentami oszałamiająca! Bohaterowie co chwilę przeżywają nowe niesamowite przygody, a my razem z nimi.
Ja już rozpoczęłam polowanie na następne części, a wy?

Wspaniała, wciągająca, momentami oszałamiająca! Bohaterowie co chwilę przeżywają nowe niesamowite przygody, a my razem z nimi.
Ja już rozpoczęłam polowanie na następne części, a wy?

Powieść ta stanowwi środkową część trylogii,w której skład wchodzą również
Wyspa Robinsona i Biały Jaguar. Mam te wszystkie pozycje w mieszkaniu na półce
i czytałem je więcej, niż jeden raz. Samo "Orinoko" czytałem z cztery razy i
może jeszcze kiedyś przeczytam, bo to zdecydownie moja ulubiona część. Czytając ją
nie sposób się nudzić. Jest tu pełna przygód akcja, w której pojawiają się
indianie, anglicy, hiszpanie, ale jest i miejsce na męską przyjaźń,
uczucie do młodej kobiety, a w tle barwna flora i fauna południowoamerykańskiej ziemii.
Gorąco polecam i to niezależnie, czy ktoś jest nastoletnim, czy też dorosłym Czytelnikiem !

Powieść ta stanowwi środkową część trylogii,w której skład wchodzą również
Wyspa Robinsona i Biały Jaguar. Mam te wszystkie pozycje w mieszkaniu na półce
i czytałem je więcej, niż jeden raz. Samo "Orinoko" czytałem z cztery razy i
może jeszcze kiedyś przeczytam, bo to zdecydownie moja ulubiona część. Czytając ją
nie sposób się nudzić. Jest tu pełna przygód akcja, w...

Czytałem w dzieciństwie z zapartym tchem. Niech zazdroszczą ci, którzy nie mieli okazji.

Czytałem w dzieciństwie z zapartym tchem. Niech zazdroszczą ci, którzy nie mieli okazji.

- przeczytana drugi raz (2007)

- przeczytana drugi raz (2007)

Nawet po latach wciąga niebywale!

Nawet po latach wciąga niebywale!

Przesłuchałam trochę z rozpędu, bo skłamałabym mówiąc, że akcja mnie wciągnęła. I owszem toczy się wartko, wydarzenia następują po sobie dość niespodziewanie, lecz przedstawione sytuacje są tak odległe zarówno czasowo, jak i sytuacyjnie, że czytelnik ma wrażenie jakby znalazł się na terenie skansenu. Ciężko się przejąć losem Indian z plemienia Arawaków, jeżeli sam narrator, czyli John Bober, Polak z pochodzenia, ma do nich stosunek co najmniej obojętny. Przejmuje się tym, że giną podczas starć z wrogiem, lecz jest to smutek właściciela, któremu zdechł ulubiony chomik. Traktuje ich jak dzieci, uważa że nie dorównują mu inteligencją i przemyślnością, sądzi iż nie potrafią myśleć perspektywicznie a najważniejsze dla nich są sprawy bytu. Stara się wpłynąć na ich zachowanie, uczy ich posługiwać się bronią palną, odwodzi od mściwości w traktowaniu jeńców wojennych, a także chroni przez Hiszpanami i Anglikami, starając się aby nie stali się bezpłatną siłą roboczą. Jednym słowem stawia się na pozycji mentora, nauczyciela i wychowawcy. Autor dość dokładnie przedstawia zwyczaje Indian, ich stroje, obrzędy i zachowanie. Niestety, niewielkie mamy szanse, aby zweryfikować na ile prawdziwe są te relacje. Książkę da się przeczytać, lecz nie bardzo wiem komu można ją zaproponować. Nastoletni czytelnik może mieć problem z archaizmami, a zapalony antropolog z pewnością znajdzie bardziej wiarygodną relację z życia Indian zamieszkujących Wenezuelę na początku XVIII wieku.

Przesłuchałam trochę z rozpędu, bo skłamałabym mówiąc, że akcja mnie wciągnęła. I owszem toczy się wartko, wydarzenia następują po sobie dość niespodziewanie, lecz przedstawione sytuacje są tak odległe zarówno czasowo, jak i sytuacyjnie, że czytelnik ma wrażenie jakby znalazł się na terenie skansenu. Ciężko się przejąć losem Indian z plemienia Arawaków, jeżeli sam narrator,...

Powieść podróżnicza, moje wydanie miało też zdjęcia i ilustracje. Długi czas jedyny realny sposób na poznanie innych kultur.

Powieść podróżnicza, moje wydanie miało też zdjęcia i ilustracje. Długi czas jedyny realny sposób na poznanie innych kultur.