Książka jest charakterystyczna pod względem budowy utworu i narracji. Autor opiera się tutaj na tradycji przekazu ustnego (zainteresowanych odsyłam do zbiorów bajek afrykańskich). Innymi słowy nie mamy do czynienia z narracją, którą spotykamy najczęściej w książkach, lecz raczej z opowiadaniem snutym przy ognisku.

Sięgnąłem po tę pozycję, ponieważ zawsze kiedy czytałem jakąś książkę osadzoną w realiach kolonizacji uderzało mnie to, że rdzenni mieszkańcy nie byli przedstawiani jako bohaterowie, lecz raczej jako tło akcji, niczym otaczająca ich przyroda. Okazuje się, że Achebe miał podobne odczucia i stąd możemy się dzisiaj nacieszyć jego dziełem. Widzimy tutaj obraz pierwszych kontaktów "białego człowieka" z mieszkańcami tych terenów, opisany z punktu widzenia tychże ostatnich.

Przyznam szczerze, że obawiałem się skrajnej jednostronności i gloryfikowania upadłej kultury jego przodków ze strony autora. Jednak (co trzeba uznać za ogromny plus tego dzieła) Achebe zachowuje całkowitą obiektywność jeśli chodzi o przedstawione wydarzenia. Mamy zarówno przypadki arogancji kolonizatorów, jak i bezmyślnego tradycjonalizmu rdzennych mieszkańców tych terenów. Widać tu więc wady i zalety obydwu systemów jak i porównanie Igbolandu przed i po kolonizacji.

Akcja osadzona jest jak już wspominałem w drugiej połowie XIX w. Autor napisał ją w pierwszej połowie XX w. Żyje on więc, niczym jego bohater, w czasach przeistaczania się swojego kraju. Podczas gdy Okonkwo (główny bohater powieści)widzi jak jego kraj zostaje podbity przez obcych, Achebe obserwuje jak Nigeria staje się niepodległym państwem, które nie wie w którą stronę ma podążyć. Moim zdaniem książka stara się cześciowo odpowiedzieć na to pytanie. Jest to tym samym też próba uchwycenia i uwiecznienia tradycji swoich przodków. Tym samym śledząc losy głównego bohatera odkrywamy też kulturę i tradycję plemienia Igbo. Z książki można dowiedzieć się wiele o ich życiu codziennym i kulturalnym.

Książkę mogę z czystym sercem polecić każdemu kto ceni sobie ciekawą lekturę, jak i osobom, które lubią wiedzieć więcej o świecie i ich mieszkańcach. Należy ona do kategorii powieści, które sprawiają, że dostrzegamy wiele kwestii z nowej perspektywy. Jest to pozycja obowiązkowa dla miłośników tematyki afrykańskiej. Polecam!

Książka jest charakterystyczna pod względem budowy utworu i narracji. Autor opiera się tutaj na tradycji przekazu ustnego (zainteresowanych odsyłam do zbiorów bajek afrykańskich). Innymi słowy nie mamy do czynienia z narracją, którą spotykamy najczęściej w książkach, lecz raczej z opowiadaniem snutym przy ognisku.

Sięgnąłem po tę pozycję, ponieważ zawsze kiedy czytałem...