Sciencie fiction jakie bywa - każdy widzi. A bywa różne, jednak niemal od początku tego gatunku literatury (chociaż dywagacje moje dotyczą także filmów i seriali) wciąż dość wyraźny jest pewien niepokojący trend - więcej zazwyczaj jest "fiction" aniżeli "science". Autorzy wciąż beztrosko żyją przekonaniem, że jeżeli wcisną nam cokolwiek co dzieje się w przyszłości i w fabule zawiera podróże kosmiczne, podróże w czasie, lasery, teleportacje i jeden Latający Potwór Spaghetti wie co jeszcze, to mamy już piękne SF.

A tak wcale przecież nie jest. Science fiction oprócz ciekawie opowiedzianej historii posiadać powinno bowiem zawierać jakąś wiarygodną wizję przyszłości naszego gatunku, dzięki czemu autor (pośrednio) wydaje pewną swoją opinię na temat tego, w jakim kierunku ludzkość podąża obecnie. Powinno zawierać też i informacje na temat tego, jak bohaterowie, jak ludzie, zachowują się w obliczu zmian społecznych, technologicznych, jak ludzkość się zmieniła dzięki pewnym procesom historycznym zdeterminowanym przez nowe technologie. No i wreszcie - prawdziwe science fiction pamięta o tym, że fizyka ma swoje ograniczenia i nie ignoruje ich. Owszem czasem trzeba nagiąć reguły i dodać coś odautorsko (w tej książce np. wymyślono pole czasowe), ale nawet wówczas całokształt dzieła nie może pozostawać w jawnej sprzeczności ze współczesną wiedzą naukową. W końcu to SCIENCE fiction. Fiction - dotyczy bohaterów, ich działań i motywów. Ale cała otoczka to już musi być science.

Dlaczego to wszystko piszę? Bo Isaac Asimov świetnie o tych wszystkich regułach pamięta. Doskonale przedstawił pewną spójną koncepcję skupiając się na naukowej otoczce i w niej osadził fabułę. Fabułę nie powiem, przyzwoitą i wciągającą - zaskakującą i ze zwrotami akcji. Ale w pamięci zostaje nie ta fabuła, nie to co się kiedy i jak stało, ale cały przedstawiony świat.

Więcej nie piszę - myślę, że nie ma po co. Do książki tej można (a może nawet należy) podejść tak jak ja. Biorąc ja do ręki nie miałem bowiem pojęcia co to jest i o co w niej chodzi poza tym, że jest to SF i to raczej dość leciwe. Książka ma 58 (sic!) lat - ale prawie w ogóle tego nie czuć. Tak właśnie piszą dzieła mistrzowie.

Sciencie fiction jakie bywa - każdy widzi. A bywa różne, jednak niemal od początku tego gatunku literatury (chociaż dywagacje moje dotyczą także filmów i seriali) wciąż dość wyraźny jest pewien niepokojący trend - więcej zazwyczaj jest "fiction" aniżeli "science". Autorzy wciąż beztrosko żyją przekonaniem, że jeżeli wcisną nam cokolwiek co dzieje się w przyszłości i w...