Początkowo Kalina Nowicka może nie budzić sympatii. Chwilami irytować. Można jej zazdrościć. Ma przecież rodzinę, ciekawy zawód, wysoki status społeczny i wiedzie życie na odpowiednim poziomie. Są tylko dwa „ale” – mąż, który ją zdradza i depresja. Trudno ich zazdrościć! Można być zniesmaczonym wyniosłym zachowaniem Kaliny względem pozostałych uczestników wycieczki, ale jeśli lepiej ją poznamy, okaże się, że bywa empatyczna, zaangażowana w niesienie pomocy innym. Z czasem można ją nawet polubić, zwłaszcza gdy towarzyszy się jej w niecodziennych przygodach podczas przymusowo wydłużonego urlopu. Można się „dać się wciągnąć” w perypetie bohaterki i jej nowych znajomych. Można „dać się pochłonąć lekturze”. Pojawi się wówczas wątek obyczajowy, później uczuciowy, a żeby wzmocnić dramaturgię i dynamikę pojawi się także wątek kryminalny. A co najciekawsze, poszczególne wątki splotą się w spójną, przyjemną w czytaniu całość.
Dodatkowym walorem są postaci drugoplanowe – wyraziste, odzwierciedlające przekrój osobowościowy małych grup społecznych, jakie tworzą uczestnicy wycieczek zagranicznych.
Trzeba przyznać, że ta niewielkich rozmiarów „urlopowa” powieść stanowi całkiem udany debiut. Chętnie sięgnę po kolejne powieści Pani Anety Nawrot.

Początkowo Kalina Nowicka może nie budzić sympatii. Chwilami irytować. Można jej zazdrościć. Ma przecież rodzinę, ciekawy zawód, wysoki status społeczny i wiedzie życie na odpowiednim poziomie. Są tylko dwa „ale” – mąż, który ją zdradza i depresja. Trudno ich zazdrościć! Można być zniesmaczonym wyniosłym zachowaniem Kaliny względem pozostałych uczestników wycieczki, ale...