Nikt nie oczekuje normalności od poety. Mamy jakąś skłonność do chorób psychicznych różnego rodzaju. Niektórzy sugerują, że istnieje pewna szczególna cecha umysłu, która predestynuje człowieka do obu tych spraw. Kto ją ma, z dużym prawdopodobieństwem będzie albo kreatywny, albo szalony, albo wyróżni się kombinacją tych zjawisk. Joanne Limburg, autorka książki „Moje życie w kręgu obsesji” idealnie wpisuje się w powyższy schemat. Ma ona bowiem na swoim koncie dwa tomiki poezji oraz długą walkę z zaburzeniami obsesyjno–kompulsyjnymi. Joanne początkowo planowała napisanie powieści na ten temat, jednak skończyło się na rozbrajająco szczerej historii z nią samą w roli głównej.

W tym miejscu należy autorkę pochwalić za ten odważny krok. Wstydliwy, przykry charakter choroby wraz z towarzyszącymi jej dziwactwami nie zachęcają do dzielenia się tym z całym światem. Ba, chorzy na nerwice natręctw są mistrzami kamuflażu. Nawet literatura nie eksploatuje tego obszaru na taką skalę jak czyni to na przykład z innymi chorobami psychicznymi. Także już na wstępie miałam do Limburg wielki szacunek. A teraz mam również wiele ciepłych słów na temat jej książki.

Mam obsesje na punkcie różnych rzeczy, śmiało oznajmia Joanne swoim czytelnikom. Następnie prowadzi ich po ścieżkach swojego życia, będących potwierdzeniem tego wyznania. Zaburzenia jak ziarno, które padło na podatny grunt, dało się jej we znaki już w dzieciństwie. Później sukcesywnie rozrastało się i przejmowało kontrolę nad życiem Joanne. Nie sposób streścić tego jak uprzykrzało to życie naszej bohaterki. Nie na darmo Limburg poświęciła temu całą książkę, która dobitnie opisuje człowieka w pułapce swoich myśli, lęków i obsesji.

Joanne Limburg bardzo trafnie kreśli portret osoby chorej na nerwice natręctw. Uzupełnia to naukowymi teoriami z zakresu psychologii i psychoanalizy. Mamy tu zatem swoistą praktykę i teorię w jednym. Autorka porusza także takie kwestie jak perfekcjonizm, dysmorfofobia, depresja, zaburzenia lękowe, zespół Tourette’a czy kompulsywne gromadzenie rzeczy.

Brzmi poważnie, nieprawdaż? U zdrowej części społeczeństwa nawyki związane z nerwicą natręctw w najlepszym wypadku mogą wywoływać uśmiech politowania. Limburg zdaje sobie z tego sprawę i często spogląda na swoje (absurdalne) zachowania właśnie z tej perspektywy. Z kolei napisanie o swoich doświadczeniach z nerwicą natręctw dopiero po wielu latach zmagania się z nią, pozwoliło jej na nabranie dystansu do siebie i swojego problemu. W rezultacie niejednokrotnie poważne, smutne tony pisarka zastępuje autoironią i szczyptą poczucia humoru.

„Moje życie w kręgu obsesji” to książka, która ujmuje swoją szczerością oraz imponuje obszerną wiedzą w niej zawartą. Nie byłam jedną, która doceniła tę pozycję. W 2011 roku książka została nominowana do nagrody Mind Book of the Year. Niewątpliwie lekturę należy polecić wszystkim z zacięciem do psychologii oraz tym, których opisane wyżej kwestie interesują. Trzeba mieć to jednak na uwadze, że to nie jest typowa uniwersalna książka, która sprawdzi się zawsze i wszędzie. Wszystko zależy k t o ją czyta.

Anna Aniszczenko

Cytaty za: „Moje życie w kręgu obsesji”, Joanne Limburg, Świat Książki, 2012 r.