Niestety jest to typowy polski podręcznik do historii - nadmiar szczegółów całkowicie zaburza ogólny ogląd sytuacji. Nie dość, że koreańskie imiona są bardzo do siebie podobne, nazwiska często się powtarzają, a nazwy większości miast czy punktów geograficznych są egzotyczne i niewiele mówią przeciętnemu czytelnikowi, to jeszcze autorka w żaden sposób nie stara się na chwilę zwolnić potoku słów, żeby po przeczytaniu książki w pamięci uchowało się chociaż kilka najważniejszych postaci i ich osiągnięć.

Autorka na samym wstępie zaznacza, że skupi się na najwcześniejszych etapach rozwoju państw koreańskich - w porządku, niech i tak będzie, ale drugie tysiąclecie zostało potraktowane tak po macoszemu, że właściwie mogła sobie zupełnie odpuścić pisanie o tym. Brakuje szerszego spojrzenia na sytuację i wyciągnięcia wniosków - fakt goni fakt, ale ten nadmiar informacji nie pozwala na przykład na zrozumienie, co tak właściwie doprowadziło, na przykład, do podziału Korei i dlaczego ta niby bardziej demokratyczna część również dążyła do rządów autorytarnych.

Książka jest napisana topornie, czyta się ją powoli, bo każde przyspieszenie sprawia, że nagle można znaleźć się w zupełnie innym wieku, w otoczeniu zupełnie innych postaci historycznych. Wiele z przytaczanych przez autorkę faktów nie ma znaczenia. I nie przekonuje mnie, że książka jest pomyślana jako podręcznik dla studentów - ci również nie skorzystają z tego przepełnionego informacjami chaosu. Uwzględnienie tylu faktów, które chciała zawrzeć autorka, wymaga kilku tomów, a nie raptem 400 gęsto zapisanych stron.

Sięgnęłam po tę książkę z myślą, że nakreśli mi chociaż ogólny obraz sytuacji i historii Korei. Mam jednak wrażenie, że od Zjednoczonego Silla nagle przeskoczyłam do okupacji japońskiej i zaraz potem wojny domowej. Książka zdecydowanie pozostawia więcej pytań, niż daje odpowiedzi, a przystępnej historii Korei lepiej jednak szukać gdzie indziej.

Niestety jest to typowy polski podręcznik do historii - nadmiar szczegółów całkowicie zaburza ogólny ogląd sytuacji. Nie dość, że koreańskie imiona są bardzo do siebie podobne, nazwiska często się powtarzają, a nazwy większości miast czy punktów geograficznych są egzotyczne i niewiele mówią przeciętnemu czytelnikowi, to jeszcze autorka w żaden sposób nie stara się na chwilę...

Prawdziwa kopalnia wiedzy, co sprawia, że nie jest to książka najłatwiejsza w lekturze, ale dająca masę informacji. Bardziej podręcznik akademicki niż książka popularna, co dla jednych będzie wadą, dla innych - zaletą.

Prawdziwa kopalnia wiedzy, co sprawia, że nie jest to książka najłatwiejsza w lekturze, ale dająca masę informacji. Bardziej podręcznik akademicki niż książka popularna, co dla jednych będzie wadą, dla innych - zaletą.

Książka przeciętna, nierówna, dość mocno przeładowana informacjami i jednocześnie mocno ogólnikowa. Jak sama badaczka podaje w założeniu ma to być podręcznik dla studentów koreanistyki i jednocześnie praca popularyzatorska. Brak tu przypisów, a autorka stara pisać się luźniejszym językiem i choć nie jest to twardy akademicki beton, to wciąż typowo akademicki sposób pisania. Praca to w większości historia polityczna, z naciskiem na politykę wewnętrzną, oraz niewielka część poświęcona historii kulturalnej. Zapewne z powodu zainteresowań badawczych autorki najlepiej opracowane są fragmenty poświęcone dawniejszym dziejom.

Prahistoria jest omówiona dość ogólnie, z naciskiem wyłącznie na najważniejsze odkrycia i stanowiska archeologiczne bez wdawania się w szczegóły. Paleolit, neolit, epoka brązu są omówione ledwo na 20 stronach. Epoka żelaza jest opisana nieco dokładniej. Ciężko się tu do czegoś przyczepić poza odniesieniami do historii pozakoreańskiej jak np. absurdalne przypisywanie Xiongnu związku ze Scytami.
Rozdział państwu Goryeo(X-XIV wiek) jest całkiem niezły. Są tu przedstawione najważniejsze wydarzenia oraz przemiany jakie zaszły w Korei w tym okresie. Moje dwa główne zastrzeżenia: okres rządów wojskowych(analogicznych do japońskiego bakufu) jest niestety ledwo wspomniany. System kastowy i sytuacja społeczna są opisane bardzo chaotycznie i skupiają się niemal wyłącznie na warstwie urzędniczej.
Problemy zaczynają się od rozdziału poświęconego Joseon(XIV-XX wiek). Napisany chaotycznie, z mnóstwem niepotrzebnych wtrąceń, np. w akapicie opisującym wydarzenia polityczne nagle pojawiają się jeden po drugim wątki ekonomiczne czy społeczne bez związku z resztą akapitu. Uproszczenia są tu już zbyt daleko idące, np. marginalizacja waegwanów do zwyczajnych portów, które odwiedzali Japończycy czy sprowadzenie piratów wakou wyłącznie do Japończyków podczas gdy spory udział w piractwie mieli sami Koreańczycy.
Fragment poświęcony japońskiej inwazji Toyotomiego na Joseon jest bardzo zły. Autorka przedstawia Koreańczyków i Chińczyków jako niekompetentnych, nieprzygotowanych ignorantów, którzy ulegli potężniejszej pod każdym względem Japonii. Aspekty wojskowe praktycznie nie występują. Kolejne dwa stulecia są ledwo wspomniane.
XIX wiek jest potraktowany bardziej szczegółowo, jednak nie bez problemów. Co zaskakujące jest tu niewiele na temat reform modernizacyjnych jakie podejmowała Korea oraz znaczenia Japonii. Jednej z największych rebelii w historii Korei - powstaniu donghak autorka poświęca ledwo jeden krótki akapit, a I wojnie chińsko-japońskiej dwie strony.
Rozdziały poświęcone XX wiekowi są najgorsze. Narracja jest tu bardzo antyjapońska i w dużej mierze powiela koreańską narrację polityczną „Korei jako ofiary”. Całkowicie zignorowane są kwestie modernizacji kraju, wielowymiarowego stosunku względem Japonii, eksplozji demograficznej, koncepcji społeczno-politycznych Japończyków wobec Korei. Samej aneksji Korei poświęcony jest jeden akapit. Udział Koreańczyków w II wojnie światowej jest zignorowany. Zjawisko ‘prostytucji wojskowej’(popularnie kojarzonej pod japońskim określeniem ‘pocieszycielki’),której ofiarami były w zdecydowanej większości koreańskie kobiety nie jest nawet wspomniany. Podobnie zignorowane są narodziny koreańskiego nacjonalizmu etnicznego i koncepcji narodu. Całkowicie pominięta jest kwestia tworzenia większości powojennych elit rządzących krajem przez wojskowych i cywilnych kolaborantów z Japonią. Nie wspomniano także o oporze koreańskiego społeczeństwa wobec podziału półwyspu. Fragment poświęcony KRLD bardzo ogólnikowy i ignoruje kwestię dojścia Kim Il-sunga do władzy.

Brak w tej pracy mikrohistorii, a co gorsze brak wpisania historii Korei w szerszy kontekst historii regionu, jej znaczenia i wpływu na sąsiadów. Poza drobnymi wzmiankami brak tu historii kobiet, które w różnych momentach historii Korei odgrywały dość znaczącą rolę. W wielu miejscach badaczka przyjmuje typowo europocentryczną postawę, np. sprowadzanie ‘nobi’(którzy nie są tu omówieni) do niewolników czy operowanie typowo europejskimi pojęciami, np. despotyzm, oświecenie. To pozbawiona większych emocji historia polityczna wzbogacana miejscami o historię kulturalną. Całościowo jest mocno przeciętna. Czytam dużo prac naukowych z zakresu historii ale przy tej momentami walczyłem ze snem, a tematem interesuję się już od dawna. Jeżeli znacie angielski lepiej sięgnąć po pozycje w tym języku(w ostatnich latach sami Koreańczycy sporo po angielsku wydają). O ile przebrnie się przez stronę formalną to książka może być niezłym wstępem dla osób zainteresowanych antyczną historią Korei. Dla osób już interesujących się historią Korei czy szukających informacji nt. epoki nowożytnej i późniejszych to strata czasu.

Książka przeciętna, nierówna, dość mocno przeładowana informacjami i jednocześnie mocno ogólnikowa. Jak sama badaczka podaje w założeniu ma to być podręcznik dla studentów koreanistyki i jednocześnie praca popularyzatorska. Brak tu przypisów, a autorka stara pisać się luźniejszym językiem i choć nie jest to twardy akademicki beton, to wciąż typowo akademicki sposób pisania....

Książka ciekawa, ale nie wybitna. Bardzo dużo wiedzy i sporo ciekawostek, (np. o wynalezieniu druku, czy o ceramice z jadeitu),ale niestety napisana jest chaotycznie.
Niektóre rozdziały są dobre i rzeczowe np. o zmaganiach wojen z najazdem Japońskim z XVI w a inne przeleciane po łebkach jak całe dwa wieki XVII i XVIII. Map mało i też źle ułożone, za to bardzo dużo informacji mało przydatnych o ciągłych przewrotach i koteriach pałacowych (gdzie imiona władców/pretendentów zmieniały się jak w kalejdoskopie, a nic nie wnosiły do historii ogółu). Prawie nic o stosunkach zewnętrznych i "nagle" pojawiają się najazdy ludów stepowych, Mongołów, Mandżurów, czy Japończyków i tak samo szybko znikają z kart tej książki. O stosunkach z Chinami, które miały olbrzymi wpływ na Korę też jest okazjonalnie i bez większej analizy.
Wiem że w jednej książce na 400 stronach ciężko zmieścić cała ponad 2-tyś historię Korei, ale zdawkowe informacje z XX w., zwłaszcza o Korei Północnej jest zastanawiające, tym bardziej, że Autorka jednym suchym zdaniem informuje o 0,5 mln ofiar obozów koncentracyjnych w KRLD, czy o 2,5-3 mln ofiar głodu komunistycznego reżimu - tak jakby ten temat nie był warty uwagi, a przecież te szacunki co do liczby ofiar są bardzo ostrożne.
Do tego styl pisarki, w większości bardzo suchy i "przeszczegółowiony" jest dość nużący - tylko niektóre rozdziały "mocniej" wciągają.
Mimo wszystko warto przeczytać tą książkę, bo mało jest książek o tej tematyce w języku Polskim i należy ją potraktować jako wstęp do zgłębienia historii i kultury Korei, ale nie ma co liczyć na "ucztę czytelniczą" :).

Książka ciekawa, ale nie wybitna. Bardzo dużo wiedzy i sporo ciekawostek, (np. o wynalezieniu druku, czy o ceramice z jadeitu),ale niestety napisana jest chaotycznie.
Niektóre rozdziały są dobre i rzeczowe np. o zmaganiach wojen z najazdem Japońskim z XVI w a inne przeleciane po łebkach jak całe dwa wieki XVII i XVIII. Map mało i też źle ułożone, za to bardzo dużo...

Kompleksowe i bardzo rzetelne opracowanie historii Korei. Obowiązkowa pozycja każdego studenta koreanistyki, ale i jej pasjonatów. Polecam!

Kompleksowe i bardzo rzetelne opracowanie historii Korei. Obowiązkowa pozycja każdego studenta koreanistyki, ale i jej pasjonatów. Polecam!

Oceniłbym tę książkę wyżej, ale niestety styl autorki jest odrobinę zbyt chaotyczny a tekst zredagowany w taki sposób, że żaden z Polaków nie ma szans połapać się DOKŁADNIE w imionach i nazwach własnych, które są wybitnie egzotyczne i podobne do siebie, często w ramach jednego wątku.
Znalazłem jedną literówkę i kilka błędów stylistycznych. Dodatkowo zaskakuje wybiórczy zestaw map, które z rzadka odzwierciedlają sytuację opisaną w tym czy tamtym rozdziale.
Jednakże oczywistym jest, że jest to dzieło niszowe, na niszowy temat, co wyraźnie wynika z wstępu Autorki. Mimo tych narzekań jestem jej bardzo wdzięczny za podjętą pracę. Korea jest traktowana po macoszemu, niesłusznie. Zapoznałem się z jej historią nie bez przyjemności.

Oceniłbym tę książkę wyżej, ale niestety styl autorki jest odrobinę zbyt chaotyczny a tekst zredagowany w taki sposób, że żaden z Polaków nie ma szans połapać się DOKŁADNIE w imionach i nazwach własnych, które są wybitnie egzotyczne i podobne do siebie, często w ramach jednego wątku.
Znalazłem jedną literówkę i kilka błędów stylistycznych. Dodatkowo zaskakuje wybiórczy...

Pierwsza historia Korei autorstwa polskiego badacza. Zachwyca kompleksowym ujęciem tematu. Niestety książka jest odrobinę przeładowana suchą faktografią. Do minusów należy zaliczyć niezrozumiałą i niekonsekwentną transkrypcję wyrazów koreańskich oraz bardzo pobieżne i skrótowe potraktowanie współczesnej historii Kraju Spokojnego Poranka

Pierwsza historia Korei autorstwa polskiego badacza. Zachwyca kompleksowym ujęciem tematu. Niestety książka jest odrobinę przeładowana suchą faktografią. Do minusów należy zaliczyć niezrozumiałą i niekonsekwentną transkrypcję wyrazów koreańskich oraz bardzo pobieżne i skrótowe potraktowanie współczesnej historii Kraju Spokojnego Poranka