Moje pierwsze odczucie związane z powieścią to coś co odczuwam praktycznie przy wszystkich książkach polskich autorów szczególnie w porównaniu z literaturą zagraniczną. Styl pisania, składnia zdań i to bogactwo języka. Naprawdę to taka niemal przepaść i w przypadku Złamanego pióra widać to jak na dłoni. Tym bardziej, że główna bohaterka Emily ma słabość do synonimów, jeżeli można by tak to ująć.

Dyskusje głównych postaci na przeróżne tematy to tylko jeden z plusów tej powieści. Jacob wierzy w wyobraźnie, ponieważ jak twierdzi "brak wyobraźni jest równy śmierci". Emily choć próbuje nie pokazywać swojej prawdziwej strony, to robi to nieświadomie wplątując się w wir rozmów z bohaterem.

Emily jest pisarką. Tworzy swoje opowiadanie w trakcie poznawania Jacoba i swojego pobytu na wsi. Efekty jej pracy zostają przedstawione na kartach powieści, co jest dla mnie kolejnym plusem. Opowieść bohaterki ma swój specyficzny klimat. Nie będę przybliżała Wam fabuły, ponieważ nie chcę zdradzić nic z przeszłości dziewczyny. Jej twórczość ma bliski związek z jej przeżyciami oraz wydarzeniami z jej życia. Pokazuje w opowiadaniu jakąś część siebie.

Ciąg dalszy: http://ich-perspektywy.blogspot.com/2016/04/kazdy-czowiek-potrzebuje-marzen-i-buntu.html#more

Moje pierwsze odczucie związane z powieścią to coś co odczuwam praktycznie przy wszystkich książkach polskich autorów szczególnie w porównaniu z literaturą zagraniczną. Styl pisania, składnia zdań i to bogactwo języka. Naprawdę to taka niemal przepaść i w przypadku Złamanego pióra widać to jak na dłoni. Tym bardziej, że główna bohaterka Emily ma słabość do synonimów, jeżeli...