7,5 ⭐

Do zabrania się za tę serię skusił mnie film, który w moim odczuciu był naprawdę dobry.
Teoretycznie byłam przygotowana na różnice pomiędzy adaptacją a oryginałem, ale mimo wszystko byłam zaskoczona JAK dużo tych różnic faktycznie było.

Sam pomysł na fabułę jest świetny. Niektóre strony w książce pozytywnie mnie zaskoczyły, zwłaszcza ukazywaniem tzw "szumu". Bardzo fajny zabieg, kto czytał ten wie o które strony mi chodzi 🫣.

Może i w paru miejscach coś się nie klei, rozwój wydarzeń raczej przewiduje się dosyć szybko, ale mimo wszystko, podczas czytania, bawiłam się świetnie.

Manczi... Todd... Ogólnie większość postaci jest dobrze wykreowanych. Przynajmniej te pierwszoplanowe. Ale nie chcę oceniać ich po pierwszym tomie, bo słyszałam, że w kolejnych ich rozwój jest naprawdę solidny.

Może i jest to historia przeznaczona stricte dla młodzieży, ale dorosły czytelnik też znajdzie w niej coś dla siebie.

Nie jest to książka bez wad, ale osobiście poleciałbym ją każdemu, kto lubi historie z motywem drogi i found family.

7,5 ⭐

Do zabrania się za tę serię skusił mnie film, który w moim odczuciu był naprawdę dobry.
Teoretycznie byłam przygotowana na różnice pomiędzy adaptacją a oryginałem, ale mimo wszystko byłam zaskoczona JAK dużo tych różnic faktycznie było.

Sam pomysł na fabułę jest świetny. Niektóre strony w książce pozytywnie mnie zaskoczyły, zwłaszcza ukazywaniem tzw "szumu"....

Świetne science-fiction. Nigdy się nim nie interesowałam, bo po okładce wydawało mi się, że to książka stricte dla dzieci. Chociaż opowiadana z perspektywy młodszego nastolatka, zdecydowanie zachwyci także dorosłych.
Sam pomysł: Szum, kolonizacja planety, wybicie obcych czy późniejsza "wojna domowa". Książka pełna przygód, czytelnik jest w ciągłym biegu wraz z Toddem i Violą.
Niesamowicie napisana, pełna luźnych, chaotycznych myśli Todda, pełna szumu.
Warto zaznaczyć, że powstała ekranizacja, ja tak właśnie na historię trafiłam, ale bohaterowie są znacznie starsi i połowa fabuły została ominięta, łącznie z całkowitą zmianą zakończenia. Filmowo - warty obejrzenia, ale żeby w pełni poczuć "Na ostrzu noża", trzeba sięgnąć po książkę.

Świetne science-fiction. Nigdy się nim nie interesowałam, bo po okładce wydawało mi się, że to książka stricte dla dzieci. Chociaż opowiadana z perspektywy młodszego nastolatka, zdecydowanie zachwyci także dorosłych.
Sam pomysł: Szum, kolonizacja planety, wybicie obcych czy późniejsza "wojna domowa". Książka pełna przygód, czytelnik jest w ciągłym biegu wraz z Toddem i...

Książka „Na ostrzu noża” Patrick’a Ness’a zabiera nas do pierwszego tomu cyklu „Ruchomy cel”. Poznajemy Tod’a Hewitt’a, który nie miał łatwo. Jest jedynym chłopcem w osadzie, ponieważ wszyscy w osadzie byli zarażeni szumem. Todd słyszy wszystko, co myślą inni mężczyźni w osadzie między sobą. Pewnego dnia zdaje sobie sprawę, że inni mężczyźni coś przed nim ukrywają. Zmuszony do opuszczenia osady, chłopiec szybko dorasta i musi stawić czoła nieznanemu. Podczas tej wędrówki spotyka dziewczynę, która bardzo go zaskakuje.
Powieść ta jest dość nietypowa. Autor stworzył świat, który z pozoru jest bardzo podobny do naszego, ale jednocześnie bardzo odmienny. Dość nietypowe, ale nadal interesujące było również to, w jaki sposób autor włączył do fabuły myśli innych bohaterów i jak mogli oni słyszeć nawzajem swoje głosy. Język używany przez bohaterów jest również dość dziwny, co dodatkowo zwiększa zainteresowanie.
Książkę czyta się przyjemnie. Posiada nietypową fabułę, wiele w niej zaskakujących momentów, które trzymają w napięciu.
Polecam!

Książka „Na ostrzu noża” Patrick’a Ness’a zabiera nas do pierwszego tomu cyklu „Ruchomy cel”. Poznajemy Tod’a Hewitt’a, który nie miał łatwo. Jest jedynym chłopcem w osadzie, ponieważ wszyscy w osadzie byli zarażeni szumem. Todd słyszy wszystko, co myślą inni mężczyźni w osadzie między sobą. Pewnego dnia zdaje sobie sprawę, że inni mężczyźni coś przed nim ukrywają. Zmuszony...

Zaskakująca, wciągająca.
Polecam.

Zaskakująca, wciągająca.
Polecam.

Dawno żadna książka mnie tak nie zaskoczyła. Kolorowa okładka, z opisu kojarzyło mi się z taką mocno młodzieżową pozycją i to dla zdecydowanie młodszego grona odbiorców. Krótko mówiąc liczyłem na totalne odmóżdżenie i relaks, a tu niespodzianka.

Wykreowany świat jest pełen przemocy. Tylko na pierwszych stronach poznajemy fanatyka religijnego, w pełni totalitarną i podporządkowaną wojskowości osadę i historię o ludobójstwie. A dalej wcale nie jest dużo łagodniej. Do tego niezwykle ciekawa koncepcja świata, w którym słyszy się myśli innych ludzi.

Z ciekawostek, to polski tłumacz (albo redaktor) kompletnie pominął kwestię tego, że bohater nie potrafi czytać. Tzn. w oryginale kwestie głównego bohatera są pełne błędów, żeby oddać jego brak wykształcenia. Po Polsku ktoś to poprawił :D

Dawno żadna książka mnie tak nie zaskoczyła. Kolorowa okładka, z opisu kojarzyło mi się z taką mocno młodzieżową pozycją i to dla zdecydowanie młodszego grona odbiorców. Krótko mówiąc liczyłem na totalne odmóżdżenie i relaks, a tu niespodzianka.

Wykreowany świat jest pełen przemocy. Tylko na pierwszych stronach poznajemy fanatyka religijnego, w pełni totalitarną i...

Zdecydowałam się sięgnąć po "Na ostrzu noża", bo zainteresował mnie opis. Świat, w którym żyją tylko mężczyźni słyszący swoje myśli (jak i zwierząt, roślin). No, no to brzmi intrygująco. Dla głównego bohatera nie jest nic nadzwyczajnego, bo urodził się już w świecie rządzącym tymi prawami, ale nie wszyscy mężczyźni odnajdują się w tej rzeczywistości. W przeważającej mierze jest to książka drogi, w której towarzyszymy bohaterom i odkrywamy tajemnice tego świata. Aha i byłaby zapomniała, ale muszę wspomnieć o psie Manczim, który jest zdecydowanie moim faworytem. Dużo przygody, niebezpieczeństw, wielkie przyjaźnie, fanatyzm religijny, a wszystko okraszone kosmicznym vibem. Czytało się ją całkiem dobrze, ale przeszkadzały mi dwie rzeczy... Może to głupio zarzucać książce młodzieżowej, że jest zbyt młodzieżowa, ale różnie z tym gatunkiem bywa. "Na ostrzu noża" była dla mnie trochę naiwna i bardzo prosta fabularnie (chociaż na początku tak się nie wydaje). Denerwował mnie też styl pisania - potoczny i luzacki (może bardziej mnie to kuło, bo równolegle czytałam powieść Virginii Woolf?). Sięgnę po kontynuację, bo słyszałam, że jest bardziej dojrzała i całkiem udana.

Zdecydowałam się sięgnąć po "Na ostrzu noża", bo zainteresował mnie opis. Świat, w którym żyją tylko mężczyźni słyszący swoje myśli (jak i zwierząt, roślin). No, no to brzmi intrygująco. Dla głównego bohatera nie jest nic nadzwyczajnego, bo urodził się już w świecie rządzącym tymi prawami, ale nie wszyscy mężczyźni odnajdują się w tej rzeczywistości. W przeważającej mierze...

Autor świetnie wykorzystuje tajemnicę i pośpiech, by zafrapować czytelnika. Potem brakuje już pary, a dialogi i język nie zachwyca. Za to wspaniałe czytadło na dni, gdy nie szukamy niczego głębokiego.

Autor świetnie wykorzystuje tajemnicę i pośpiech, by zafrapować czytelnika. Potem brakuje już pary, a dialogi i język nie zachwyca. Za to wspaniałe czytadło na dni, gdy nie szukamy niczego głębokiego.

Jak dla mnie książka jest rewelacyjna. Bardzo przyjemna odskocznia od twardego i cięższego w odbiorze Sci-Fi. Trochę młodzieżówka, trochę fantastyka, trochę przygodówka. Niby jest to lekka lektura, ale na pewno nie banalna i czasami zostawia z refleksją.

Bardzo się zdziwiłem jak wiele osób uważa tę powieść za nudną. W moim mniemaniu książka jest naszpikowana akcją, autor nie szczędzi swoich bohaterów i nie daje im (jak również czytelnikom) zbyt wiele chwil wytchnienia. Momentami tej akcji i wartkości fabuły było aż za wiele. Nie nudziłem się ani przez chwilę i dzięki przystępnemu stylowi autora błyskawicznie przebrnąłem przez powieść.

Bardzo duży plus za świat wymyślony przez autora. Niby podobny do naszego a jednak tak inny. Koncepcja Szumu - jak dla mnie rewelacja. Ciężko chyba jest też nie polubić głównego bohatera i w mniejszym lub większym stopniu się z nim nie utożsamiać. Humor autora jest nienachalny i wyważony. Intryga i zwroty akcji, stopniowe odsłanianie prawdy - wszystko to czyni książkę bardzo interesującą.

Jedyny chyba minus to filmowa okładka. Z filmu na podstawie serii niewiele pamiętam, ale czuję, że jak zazwyczaj została mocno okrojona i spłycona. Pierwszy tom Ruchomego Chaosu uważam za bardzo udany, a dwa kolejne już czekają na półce. 

Jak dla mnie książka jest rewelacyjna. Bardzo przyjemna odskocznia od twardego i cięższego w odbiorze Sci-Fi. Trochę młodzieżówka, trochę fantastyka, trochę przygodówka. Niby jest to lekka lektura, ale na pewno nie banalna i czasami zostawia z refleksją.

Bardzo się zdziwiłem jak wiele osób uważa tę powieść za nudną. W moim mniemaniu książka jest naszpikowana akcją, autor...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta.

Jestem szczęśliwy że wreszcie zmęczyłem tą książkę. Bardzo zachęcający opis na okładce skłonił mnie do jej zakupu i zachęcił do przeczytania, ale to nie był dobry pomysł. Historia rozwleczona do granic możliwości... niby czyta się ją szybko, strony ubywają ale poczucie straconego czasu rośnie. Irytujący główny bohater, heroiczny pies i tajemnicza dziewczyna to esencja tej historii. Bardzo męczący moim zdaniem styl narracji i generalnie już po kilku rozdziałach miałem dość ale jednak czytałem dalej więc autor mimo wszystko odniósł pewien sukces :) Ocenę końcową ratuje końcówka ale nie wiem czy skuszę się na drugi tom... może kiedyś, chyba jestem masochistą 😀

Jestem szczęśliwy że wreszcie zmęczyłem tą książkę. Bardzo zachęcający opis na okładce skłonił mnie do jej zakupu i zachęcił do przeczytania, ale to nie był dobry pomysł. Historia rozwleczona do granic możliwości... niby czyta się ją szybko, strony ubywają ale poczucie straconego czasu rośnie. Irytujący główny bohater, heroiczny pies i tajemnicza dziewczyna to esencja tej...