Książka rosyjskiej autorki kryminałów zapowiadała się całkiem obiecująco. Niestety wypadła dosyć słabo w porównaniu do innych powieści z tego gatunku. Pomysł na fabułę okazał się całkiem wciągający, lecz sposób jej realizacji zostawia wiele do życzenia. W książce dominuje pewien chaos w połączeniu z szybko zmieniającą się akcją. Właśnie te dwa czynniki powodują, że książka wypadła przeciętnie, a można nawet rzec słabo.

Żenka, dziennikarka i jej przyjaciółka Anfisa, autorka kryminałów, przyjeżdżają do zamku wybudowanego na wyspie. Zaprosił jej właściciel posiadłości, który zlecił Żeńce napisanie swojej biografii. Zaczynają ginąć ludzie, a podziemia zamku kryją upiorne tajemnice.

Pierwszym elementem, który jest zauważalny podczas czytania tej powieści jest specyficzny język. Oczywiście autorka jest Rosjanką, więc należałoby się spodziewać cech kultury rosyjskiej w tej książce. I takie cechy występują, chociażby w przypadku imion. Główną sprawczynią złego odbioru powieści jest jej składnia. Niektóre zdania są dosyć dziwnie zbudowane, a nawet można rzec przetłumaczone, co powoduje, że odbiór książki jest dosyć trudy (chodzi o aspekt czytelniczy).

Kolejną sprawą jest sam sposób budowania napięcia. Wielu autorów aby wzbudzić zainteresowanie czytelnika posługuje się zagęszczeniem lub przyspieszeniem akcji. W przypadku „Pogoni za duchami” występują oba wcześniej wspomniane elementy, lecz niestety są one tak źle skonstruowane, że w niektórych fragmentach książki zakrada się chaos. Dodatkowo chaotyczną akcję pogłębia sposób podziału na pewnego rodzaju rozdziały (stricte rozdziałów w książce nie ma). Przede wszystkim brakuje odpowiednich przerywników akcji. Bohaterowie albo ciągle gdzieś zmierzają, albo coś odkrywają i nie ma między tymi zdarzeniami stopniowania napięcia. Gdzieniegdzie idą po przeżytych wydarzeniach spać, by po dwóch linijkach tekstu znów się obudzić i to w wirze wydarzeń. Po prostu to wszystko potęguje chaos w książce, co wpływa na jej kiepski odbiór.

Ostatnim elementem jest fabuła. Pomysł na początku wydał się dosyć ciekawy. Nawet czuć podczas czytania pewne aspekty narastającej tajemnicy. I w tym elemencie pojawiły się nieścisłości. Czytelnik dosłownie bombardowany jest nowymi faktami, które stwarzają dodatkowe pytania. Na większość z nich musimy czekać, aż do końca. Jeśli chodzi o samo zakończenie to nie jest one zbytnio zaskakujące. Czytelnik jest tak skołowany, że nawet nie może przewidywać jak to się zakończy. Niestety zakończenie całej historii nie jest wciągające, ani nawet ciekawe. Można powiedzieć, że jest trochę oderwane od fabuły. Recenzenci porównują „Pogoń za duchami” do powieści Agathy Christie. Sądzę, że jest to gruby błąd. Ogólny zarys fabuły może i przypomina niektóre historie królowej kryminałów (chociażby „Dziesięciu murzynków”), lecz cała reszta ma się nijak do jej twórczości, zwłaszcza jeśli chodzi o zaskoczenie czytelnika.

Książka miała w sobie pewien potencjał, lecz sądzę, że został on po prostu zmarnowany. Za dużo było w niej chaosu, a prawdziwy kryminał ma zaskoczyć czytelnika, a nie go zniechęcić. Cóż, słaba pozycja jeśli chodzi o kryminały.

Książka rosyjskiej autorki kryminałów zapowiadała się całkiem obiecująco. Niestety wypadła dosyć słabo w porównaniu do innych powieści z tego gatunku. Pomysł na fabułę okazał się całkiem wciągający, lecz sposób jej realizacji zostawia wiele do życzenia. W książce dominuje pewien chaos w połączeniu z szybko zmieniającą się akcją. Właśnie te dwa czynniki powodują, że książka...