Główną bohaterką jest rozwódka, której ideałem mężczyzny jest brunet o gęstych, zrastających się nad nosem brwiach, barczystych ramionach oraz stalowym spojrzeniu, posiadającym sto osiemdziesiąt centymetrów wzrostu. Aż pewnego dnia spotyka swoje bóstwo. Wydawać by się mogło, że dalsza część pójdzie gładko. Nie bardziej mylnego.

Nie zliczę, ile razy chciałam odłożyć tę książkę. Dominika irytowała, niejednokrotnie jej zachowanie było błazeńskie. Przemyślenia oraz czyny miały rozśmieszać, a zamiast tego budziły zażenowanie. Już dawno nie natknęłam się na tak denerwującą bohaterkę. Niemal wszystko od A do Z działało mi na nerwy. To jak traktowała Sebastiana; non stop łgała, potem trochę popłakała, bo spojrzał na nią tak czy siak, lecz nie miała skrupułów, żeby przy następnej okazji ponownie skłamać. Warto wspomnieć o Pedrze, jej ideale. Szybko okazało się, że oprócz wyglądu facet powinien mieć godną pracą (absolutnie nie może być czyścibutem!), bo bez tego ani rusz. Bohaterka cały czas wymyśla sobie problemy. Przypominała mi gimnazjalistkę, a nie dwudziestopięcioletnią kobietę.

Miałam pewne oczekiwania względem tej książki, ale trudno. Było, minęło. Drugi raz z pewnością tego nie przeczytam. To był i tak o jeden raz za dużo.

Główną bohaterką jest rozwódka, której ideałem mężczyzny jest brunet o gęstych, zrastających się nad nosem brwiach, barczystych ramionach oraz stalowym spojrzeniu, posiadającym sto osiemdziesiąt centymetrów wzrostu. Aż pewnego dnia spotyka swoje bóstwo. Wydawać by się mogło, że dalsza część pójdzie gładko. Nie bardziej mylnego.

Nie zliczę, ile razy chciałam odłożyć tę...