Jaki jest prawdziwy mężczyzna, co ukrywa pod maskami, które jakże często zakłada na siebie. To nie jest oczywiście takie proste, bo jego zachowanie z czegoś wynika, ma gdzieś swoje źródła i przyczyny. Na pewno jednym z nich jest patriarchalne społeczeństwo, w którym przyszło mu żyć i wzrastać, a które od dzieciństwa zaszczepia w nim określone schematy zachowań i reakcji. I tak jak kropla drąży skałę, to i zbiór silnie oddziaływających norm i zasad, nawet mimochodem, zostaje w nim zakorzeniony. I potem nie ma już jak przed tym wzorcem uciec. On już jest w nim. Przyzwyczajeni jesteśmy i nie protestujemy, choć mam nadzieję, że to się już zmienia, że role społeczne, w które się wcielamy, uznajemy za obowiązujące, za słuszne i nie chcemy z nimi się spierać, walczyć. Choćby takie najprostsze, że mężczyźnie wiele uchodzi w relacjach damsko-męskich, jego rozpustne zachowanie tłumaczy się, od czasów pani Dulskiej, potrzebą wyszumienia się i szaleństwem młodości. Dobry kandydat na męża to taki, który ma za sobą bogate doświadczenie w sprawach seksu i jest już na tym etapie, że chce się ustatkować i „pędzić” przykładne życie u boku swej małżonki. Ale ta musi być nieposzlakowaną dziewicą, bo tylko z taką jest gotowy się ożenić. Współczesne zachowania odbiegają jednak od tych stereotypów, ale jednak często mimo wszystko do nich nawiązują. Emancypacja kobiet mimo, że bardzo już postąpiła, ma jeszcze długą drogę do przejścia. Przywołana jednak sfera seksualna jest jedną z najbardziej newralgicznych, zderza się bowiem w niej zarówno realizacja nieskrępowanej swobody obyczajowej ze sztywnymi zasadami wiary, które ją i temperują i ograniczają narzucając swój gorset, który dziś uznawany jest za nie do przyjęcia i po prostu odrzucany. Zmiana zachowań i norm obyczajowy trwa. Jedną z nich jest na pewno upowszechnianie tej innej miłości jaką jest relacja osób tej samej płci. I choć obserwujemy skostniałe schematy uważając, że są przeżytkiem, to moglibyśmy oczekiwać, że oto odsłoni się przed nami nowa jakość. A tu dostajemy kalkę, która prawie dosłownie odbija relacje i reakcje jakie panują w heteroseksualnym świecie. Zostajemy zaskoczeni raczej tym, co może nie jest reprezentatywną opowieścią o świecie homoseksualnym ale jednak bardzo charakterystyczną i obrazowo pokazującą go częścią. Jest w tej gejowskiej epopei (obserwujemy naszego bohatera przez 40 lat) wszystko to, co mogłoby się nieprawdopodobnego wydarzyć, a co się naprawdę zdarzyło. To, co jednak wysuwa się na plan pierwszy to oczywiście fakt, że bohaterów mamy dwóch: mężczyznę i jego członka, z którym toczyć on będzie nieustanny dialog, a w zasadzie monolog. De facto okazuje się, że to członek jest mózgiem mężczyzny i siłą napędową, która pcha go do wszelkich działań, zarówno tych z płaszczyzny życia zawodowego, jak i osobistego. Niestety nie oddziela on dobra od zła, nie ma żadnych wartości, niczego nie szanuje, a to, co dla niego się liczy, to własne zaspokojenie, a to ciągle jest niezrealizowane. Obraz faceta, jaki jawi się nam po lekturze to troglodyta, który owszem, funkcjonuje na zewnątrz i spełnia wszystkie ustalone dla świata zewnętrznego normy i konwenanse, ale tak naprawie cały czas jest drapieżnikiem, który szuka okazji, by zapolować, a im więcej poluje tym głód rośnie i jego nienasycenie nie tylko się nie zmniejsza, ale wzrasta. Nie brakuje tu bezpruderyjnych opisów najbardziej oryginalnych, ale i wyuzdanych zachowań, libertynizm u gejów jest okazuje się regułą a nie wyjątkiem, tak robią wszyscy, albo znacząca większość. Potencjalni partnerzy są na chwile, na moment, brak tam miłości, jest czysta fizyczna żądza. Pożądają ciała, owszem, nawet z określonymi wymogami, że musi być piękne i cieszyć oczy, ale i to kryterium nie zawsze jest spełniane zwłaszcza wtedy kiedy bohater odwiedza ciemne dark roomy w poszukiwaniu wrażeń. Świetnie napisana, z dużą ironią i dystansem, ale jednocześnie z „prawdą ekranu” tchnącą z każdej opowiedzianej sceny, barwna erudycyjnie, bo sięgająca do wielu kontekstów zarówno literackich jak i filmowych, jest to lektura ciekawa i godna polecania, dla wszystkich którzy chcą poznać kulisy innego życia i popatrzeć na faceta bardziej krytycznie, choć z innej strony ze wskazaniem, ze facet to facet i mechanizmy jego zachowań są takie same niezależnie od tego, czy jego partnerem jest inny facet czy kobieta.

Jaki jest prawdziwy mężczyzna, co ukrywa pod maskami, które jakże często zakłada na siebie. To nie jest oczywiście takie proste, bo jego zachowanie z czegoś wynika, ma gdzieś swoje źródła i przyczyny. Na pewno jednym z nich jest patriarchalne społeczeństwo, w którym przyszło mu żyć i wzrastać, a które od dzieciństwa zaszczepia w nim określone schematy zachowań i reakcji. I...