Moja przygoda z Grą o Tron rozpoczęła się od serialu i za sprawą męża. To on zmusił mnie do obejrzenia go i tak to się wszystko potoczyło, że w końcu trzeba było sięgnąć po książkę. Wstyd się przyznać, ale saga Pieśń Lodu i Ognia czekała na moich półkach ładnych parę lat. No i w końcu się doczekała. A teraz nadrabiam, pochłaniając tom za tomem. Nie wyobrażam sobie co będzie jak przeczytam ostatnią wydaną część.

W tej książce tyle się dzieje, że trudno jest w kilku zdaniach streścić fabułę. Bohaterów, którzy odgrywają istotną rolę jest mnóstwo. I także nagromadzenie wątków może przyprawić czytelnika o ból głowy. Jednak jest kilka, które wysuwają się na pierwszy plan. Jednym z nich jest tocząca się walka o Żelazny Tron. Aktualnie zasiada na nim Robert Baratheon. Zdobył on koronę kilkanaście lat temu, obalając Ayersa Targaryena. Pomogli mu w tym jego przyjaciel Eddar Stark, lord Winterfell oraz między innymi Tywin Lannister lord Casterly Rock.

Nie będę się zagłębiać w fabułę, żeby nie zdradzić zbyt wiele. Za dużo się dzieje, akcja mknie zbyt szybko, żeby móc dobrze przybliżyć o czym jest "Gra o tron". Tę książkę trzeba po prostu przeczytać. Nie wyolbrzymię, jeśli napiszę, że jest to powieść napisana po mistrzowsku. George R.R. Martin idealnie wykreował bohaterów, którzy od pierwszych stron zapadają czytelnikowi w pamięć. Na uwagę zasługują Daenerys Targaryen - dziecko, które z dnia na dzień zmienia się w wielką królową, Tyrion Lannister - groteskowy karzeł, który nadrabia niesamowitą bystrością umysłu i Cersei Lannister - królowa, która manipuluje królem i podwładnymi. Oprócz wymienionych, ważnych postaci jest o wiele wiele więcej, jednak każda z nich ma tak charakterystyczne cechy, że nietrudno ich spamiętać.

Saga "Pieśń Lodu i Ognia" Martina jest to typowa powieść zawierające elementy fantastyczne. Autor stworzył kontynenty Westeros i Essos. Większość akcji toczy się w Siedmiu Królestwach. W książce pojawia się mnóstwo postaci fantastycznych: olbrzymy, wargi, Inni itp. Mamy Mur na północy, broniący Siedem Królestw przed Innymi i dzikimi oraz Nocną Straż, która pełni wartę na Murze. Wszystko jest dopracowane w najmniejszym szczególe.

Bardzo dobrym rozwiązaniem było nadanie tytułów rozdziałów imionami bohaterów. Wtedy czytelnik wie, z punktu widzenia której postaci będzie przedstawiana historia. I mogłoby się wydawać, że wydarzenia będą się powtarzać, jednak Martin tak skonstruował każdy z nich, że praktycznie żaden się ze sobą nie zazębia a akcja mknie cały czas do przodu, że trudno się oderwać.

W "Grze o tron" trudno doszukać się minusów. Ta książka jest świetna. Mamy elementy fantastyczne, świetnie skonstruowane intrygi, tajemnice, walkę o władzę. Wielowątkowość powieści sprawia, że naprawdę trudno się przy niej nudzić i czytelnik do samego końca nie jest pewien jak potoczą się losy jego ulubionych bohaterów. Nie raz mnie szlag trafiał, kiedy Martin przewidział inne zakończenie niż to, jakie chciałabym aby było. Ale może właśnie w tym tkwi fenomen "Gry o tron". Nikt z czytających nie wie, co się dalej wydarzy.

Polecam i dodaję tę książkę do ulubionych.

http://ivka86.blogspot.com/2014/04/gra-o-tron-george-r-r-martin.html

Moja przygoda z Grą o Tron rozpoczęła się od serialu i za sprawą męża. To on zmusił mnie do obejrzenia go i tak to się wszystko potoczyło, że w końcu trzeba było sięgnąć po książkę. Wstyd się przyznać, ale saga Pieśń Lodu i Ognia czekała na moich półkach ładnych parę lat. No i w końcu się doczekała. A teraz nadrabiam, pochłaniając tom za tomem. Nie wyobrażam sobie co będzie...