Historia ma mnóstwo twarzy, o których zazwyczaj się nie mówi. Wiele faktów jest pomijanych czy przemilczanych, bo są niewygodne, bo mało ważne, bo kto chciałby zawracać sobie głowę takimi "pierdołami"? Z podobną sytuacją spotykamy się w "Hitler i Święte Insygnia...", chociaż o samym Hitlerze jest tu niewiele, bardziej o Heinrichu Himmlerze i jego hoplu na punkcie germańskiego mistycyzmu, a już najbardziej o jednym z wielu amerykańskich żołnierzy, który po zajęciu Norymbergi przez aliantów otrzymuje niemalże niewykonalne zadanie - odnalezienie insygniów koronacyjnych i relikwii Świętego Cesarstwa Rzymskiego, które w miarę zbliżania ofensywy "cudownie zniknęły" z norymberskiego skarbca. Najbardziej dziwi mnie fakt, że całe śledztwo opisane w książce było autentyczne (powstała na podstawie dziennika i zapisków z dochodzenia) i tak mało nagłośnione. Cóż bowiem znaczy kawałek drewna (włócznia św. Maurycego) czy materiału (szata koronacyjna cesarza sprzed wieków) w zetknięciu z wyzwoleniem Berlina, a w konsekwencji, zakończeniem wojny?

Historia ma mnóstwo twarzy, o których zazwyczaj się nie mówi. Wiele faktów jest pomijanych czy przemilczanych, bo są niewygodne, bo mało ważne, bo kto chciałby zawracać sobie głowę takimi "pierdołami"? Z podobną sytuacją spotykamy się w "Hitler i Święte Insygnia...", chociaż o samym Hitlerze jest tu niewiele, bardziej o Heinrichu Himmlerze i jego hoplu na punkcie...