Lata 80-te w PRL to jak dla mnie zarówno czas odległy jak i bliski. Urodzona w połowie lat 80-tych, nie mam prawa pamiętać tamtych lat, ale pamiętająca już początek lat 90-tych i chociaż nie mają już one nic wspólnego z poprzednimi latami, to jeszcze dało się "czuć zapach" tamtego okresu. I tylko z opowiadań bliskich mi osób (osób,dziadków i innych krewnych) mogę sobie wyobrazić jak żyło się w tamtym czasie. I tylko czasami żal, że nie żyło się w tamtym czasie, ale z drugiej strony.....? Stan wojenny, kartki na produkty żywnościowe, emigracja, ale również bliższe więzy rodzinne, przyjaźnie, koleżeństwo. I to wszystko można znaleźć w książce Izabeli Sowy pt.: "Zielone jabłuszko". Książka, z którą razem przeżywałam losy bohaterów, razem z nimi śmiałam, tęskniłam, płakałam. Bardzo wiele emocji w czasie krótkiego weekendu, podczas którego czytałam książkę.
Szczerze mówiąc/pisząc okładka bardzo mnie zniechęcała do przeczytania, myślałam - pewnie kolejna książka z tych nudnych romansideł, opis dodawał otuchy, że może być lepiej, a sama treść potwierdziła to. Ba! Zdecydowanie dobra książka. Tak iż postanowiłam ją jak najszybciej przeczytać. I pozostał tylko żal, że tak szybko minął czas z tak fantastyczną książką. Bo i była radość i troszeczkę tęsknoty za dzieciństwem, chociaż nie spędzonym w tamtym okresie, ale spędzonym podobnie.
Poza okładką, wszystko przemawia za tym, aby przeczytać tę książkę. Ciekawa i przemyślana historia, styl i język jak najbardziej adekwatny do nastolatki z tamtego okresu. Książka pisana w formie listu, którego odbiorcą jest artysta. Który? To już musicie wyczytać. A tłem dla tego listu jest nieśmiertelna lista przebojów radiowej Trojki, czym książka zyskała dodatkowego plusa u mnie. Ta lista jest tu symbolem wolności, stając się jedną z nielicznych przyczyn radości bohaterów, jak i oderwaniem od szarej i nudnej rzeczywistości.
Książkę jak najbardziej polecam, szczególnie tym, którzy chcieli by wrócić wspomnieniami do tamtych lat, zarówno będąc już dorosłym jak i nastolatkiem czy nastolatką, ale przede wszystkim tym, którzy chcieliby wiedzieć jak wtedy ten czas odbierali młodzi ludzie, którym dane było żyć w tamtym czasie.

http://swiatwidzianyksiazkami.blogspot.com/

Lata 80-te w PRL to jak dla mnie zarówno czas odległy jak i bliski. Urodzona w połowie lat 80-tych, nie mam prawa pamiętać tamtych lat, ale pamiętająca już początek lat 90-tych i chociaż nie mają już one nic wspólnego z poprzednimi latami, to jeszcze dało się "czuć zapach" tamtego okresu. I tylko z opowiadań bliskich mi osób (osób,dziadków i innych krewnych) mogę sobie...