Książka niespójna, bohaterzy nie przemyślani, dialogi okropne. " Ironiczne" "sarkastyczne" - słowa używane bez sensu i w złych momentach....
Miałam odpocząć a zmęczyłąm się strasznie. Nie polecam

Książka niespójna, bohaterzy nie przemyślani, dialogi okropne. " Ironiczne" "sarkastyczne" - słowa używane bez sensu i w złych momentach....
Miałam odpocząć a zmęczyłąm się strasznie. Nie polecam

Sięgnęłam po tę książkę jako po coś lżejszego na jesień. Zwykła obyczajówka, o realiach życia w Wielkiej Brytanii, których osobiście doświadczyłam. Uważam, że potrzeba tworzyć na ten temat, w końcu setki tysięcy naszych rodaków muszą radzić sobie na obczyźnie. I gdyby autorka poprzestała na opisach codziennej pracy w domu opieki i problemów ze współpracownikami oraz współlokatorami, byłoby nieźle. Tylko i aż nieźle, bo styl pozostawiał wiele do życzenia, jak ktoś już zwrócił uwagę- dialogi niepasujące do nikogo, słownictwo godne patologii poprzetykane idiotycznymi zdrobnieniami. Dodajmy do tego żenujące wtręty o proroczych snach, ciągłe podkreślanie wiary w boga, że wszystko ma sens, zaklinanie rzeczywistości-mnie to zwyczajnie uraziło. Męczyłam się z tą lekturą, chociaż miała być miłą odskocznią.

Sięgnęłam po tę książkę jako po coś lżejszego na jesień. Zwykła obyczajówka, o realiach życia w Wielkiej Brytanii, których osobiście doświadczyłam. Uważam, że potrzeba tworzyć na ten temat, w końcu setki tysięcy naszych rodaków muszą radzić sobie na obczyźnie. I gdyby autorka poprzestała na opisach codziennej pracy w domu opieki i problemów ze współpracownikami oraz...

Książkę przeczytałam jednym tchem. Szczególnie dla osób w wieku dojrzałym. Zawiera wiele mądrości. Polecam z całą odpowiedzialnością.

Książkę przeczytałam jednym tchem. Szczególnie dla osób w wieku dojrzałym. Zawiera wiele mądrości. Polecam z całą odpowiedzialnością.

Przygnębiająca, smutna, zdawać by się mogło, że nie warto jej czytać, ale coś ma w sobie, bo uwiera, jak kamyk w bucie...

Przygnębiająca, smutna, zdawać by się mogło, że nie warto jej czytać, ale coś ma w sobie, bo uwiera, jak kamyk w bucie...

Pomysł może nie najgorszy, ciekawy, choć nie wiem, na ile realistyczny, obraz pracy polskich emigrantów w Wielkiej Brytanii (konkretnie w Walii),natomiast styl... fatalny. Niespójna postać głównej bohaterki - wydaje się osobą zahukaną, wystraszoną, niepewną, a jednocześnie sama siebie określa jako kobietę elegancką, świadomą własnej wartości itd.
Tekst pełen niepotrzebnych powtórzeń, pomyłek w dialogach (wypowiedzi przypisane do niewłaściwych osób lub w ogóle nie wiadomo, czyje),niby sympatyczna postać Marka wypowiada się w sposób zazwyczaj wulgarny, język innych bohaterów też często nie jest dostosowany do wieku i statusu, zresztą opisy błędów można by mnożyć.
Mimo wszystko książka da się przeczytać, może stanowić straszak dla wybierających się do pracy w domu opieki. Chociaż nie wiem, czy to był cel autorki.

Pomysł może nie najgorszy, ciekawy, choć nie wiem, na ile realistyczny, obraz pracy polskich emigrantów w Wielkiej Brytanii (konkretnie w Walii),natomiast styl... fatalny. Niespójna postać głównej bohaterki - wydaje się osobą zahukaną, wystraszoną, niepewną, a jednocześnie sama siebie określa jako kobietę elegancką, świadomą własnej wartości itd.
Tekst pełen...

Po książkę pod tytułem „Przeznaczenie” autorstwa Łucji Fice sięgnęłam z ciekawości,gdyż bardzo zaintrygowała mnie okładka. Książka jest typową powieścią obyczajową.

Główną bohaterka jest Gabriela,bezrobotna kobieta,która ma męża Zenona oraz córkę Zuzię. Gabriela ma 50 lat i przez całe swoje życie doskonale spełnia się w roli matki i wzorowej żony. W pewnym momencie swojego życia Gabriela postanawia wyjechać do pracy na Wyspy Brytyjskie. Po pozytywnym okresie próbnym Gabrysia zostawia męża i córkę i wyjeżdża aby pracować w domu opieki nad starszymi osobami. Do tego wszystkie naszą główna bohaterkę od pewnego czasu nawiedzają sny,w których główną postacią jest jej matka,która chce kobiecie coś przekazać. Gdyby tego wszystkiego było mało okazuje się,że w miejscu w którym Gabrysia pracuje poznaje staruszka o tajemniczym polskim nazwisku. Nasza główna bohaterka będzie musiała odkryć co łączy ją i jej rodzinę z tajemniczym mężczyzną. Na dodatek Gabrysia spotka swoją prawdziwą miłość.

Jak zakończy się cała historia? Czy Gabriela zakocha się w kimś innym? Czy rozstanie się z mężem? Co w snach chce przekazać Gabrysi matka? Dlaczego ukazuje jej się tak często? Kim będzie tajemniczy mężczyzna w domu opieki? Co łączy tego mężczyznę i Gabrysię? Czy główna bohaterka odkryje tajemnicę?

Tego wszystkiego możecie się dowiedzieć sięgając po książkę autorstwa Łucji Fice pod tytułem „Przeznaczenie”.

Jak wspomniałam na samym początku książka bardzo mnie zaciekawiła dzięki swojej okładce,która wydała mi się dość tajemnicza i refleksyjna. Sięgając po tę książkę właśnie takie miałam do niej nastawienie. Autorka przedstawia ciekawą historię swoim czytelnikom. Ukazuje nam początkowo życie 50-letniej kobiety,która jest wzorową matką i żoną i jest trochę zmęczona dotychczasowym życiem. W pewnym momencie swojego życia decyduje się na podjęcie pracy w Wielkiej Brytanii. Jednak praca nie będzie łatwa. Główna bohaterka będzie opiekować się starszymi ludźmi,a ta praca nie należy do lekkich. Autorka przedstawiła czytelnikom postać dzielnej,odważnej i silnej emocjonalnie kobiety. Dlaczego właśnie tak uważam? Ponieważ wiem jak dużym obowiązkiem i naprawdę ciężką pracą jest opieka nad starszymi ludźmi oraz patrzenie na ich ból i cierpienie. Na pewno nie należy to do łatwych i przyjemnych zadań.

Autorka w bardzo realistyczny sposób przedstawia problem emigracji zarobkowej,podziału rodziny oraz opieki nad ludźmi starszymi. W książce znajdziemy dużo opisów mówiących o warunkach panujących w domu opieki i niektóre z nich naprawdę wywołały u mnie gęsią skórkę i szok. Łucja Fice przedstawia również w interesujący sposób to jak główna bohaterka przeżywa swoją druga młodość,poznaje nową miłość,stara się zmienić swoje życie. Do tego wszystkiego dochodzi również tajemniczy mężczyzna,zagadka z nim związana oraz dziwne sny,które nawiedzają Gabrysię.

Podsumowując książka jest warta przeczytania. Jest to powieść obyczajowa,która ma w sobie mnóstwo prawdy i przesłania. Kto powinien sięgnąć po tę książkę? Osobiście uważam,że jest ona dla wszystkich tych którzy lubią powieści obyczajowe oraz chcą przeczytać ciekawą i mądrą historię.

Po książkę pod tytułem „Przeznaczenie” autorstwa Łucji Fice sięgnęłam z ciekawości,gdyż bardzo zaintrygowała mnie okładka. Książka jest typową powieścią obyczajową.

Główną bohaterka jest Gabriela,bezrobotna kobieta,która ma męża Zenona oraz córkę Zuzię. Gabriela ma 50 lat i przez całe swoje życie doskonale spełnia się w roli matki i wzorowej żony. W pewnym momencie swojego...

„Tkwi w nas jądro, czyli dusza, której nikt i nic nie może unicestwić. Jeśli chodzi o zło, to nie jest one bytem jak dobro. Zło jest metafizyczną próżnią, która powstaje tam, gdzie nie ma dobra. Ludzie czynią źle wtedy, kiedy nie czynią dobrze”

Łucja Fice, z wykształcenia chemik. Należy do RSTK w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie ćwiczy swój warsztat twórczy. Przez cztery lata swojego życia autorka pracowała w Anglii. Tam robiła zapiski i notatki dotyczące życia na emigracji. Myślę, że właśnie te informacje posłużyły jej do napisania swojej pierwszej książki pt. „Przeznaczenie”.

Gabrysia, bezrobotna od dłuższego czasu pięćdziesięcioletnia wzorowa żona i matka, postanawia wyjechać do Wielkiej Brytanii. Bohaterka pozytywnie przechodzi etap rekrutacji w Polsce i zostawiając męża i córkę wyjeżdża pracować do zakładu opieki nad osobami starszymi. Gabrysia nie jest zwykłą kurą domową, która postanawia odmienić swoje życie. Jest zadbaną, nie wyglądającą na swój wiek kobietą, która potrzebuje od życia czegoś więcej niż nudny mąż i codzienna rutyna. Poza tym od pewnego czasu bohaterkę nawiedza w snach zmarła matka, wskazując jej niejasny cel. Gabrysia posiada również nadnaturalne umiejętności w postaci proroczych snów.

W zakładzie którym pracuje, poznaje wielu starych, schorowanych staruszków, w tym tajemniczego mieszkańca o polskim nazwisku. Gabrysia będzie musiała odkryć tajemnicę łączącą ją z tym człowiekiem. Tajemnicę, która ściśle łączy się z jej rodziną i przeszłością. Do tego spotka miłość, niewyczekiwaną przez nią w tym wieku i dość zaskakującą jak na te realia. Wszystkie te zdarzenia będą ją nieuchronnie prowadzić ku tytułowemu przeznaczeniu.

Autorka bardzo realistycznie przedstawiła życie Polaka na emigracji. Bez upiększeń i koloryzacji. Życie Gabrysi w Anglii nie było usłane różami. Wręcz przeciwnie, stałe przeprowadzki, kłótnie z rodakami, samotność i brak zaufania do innych. Dość smutny obraz emigracji zarobkowej.

I drugi, bardziej przerażający temat opieki nad osobami starszymi i niedołężnymi. Niektóre opisy przeznaczone są dla osób o mocnych nerwach. A trzeba wziąć pod uwagę, że to zakłady opieki w Wielkiej Brytanii, gdzie służba zdrowia jest na wyższym poziomie. U nas jest znacznie gorzej. Wiem to obecnie z własnego doświadczenia. Nie wiem na ile w książce zawarte są własne doświadczenia autorki ale na pewno pobudzają wyobraźnię.

Książka nie jest łatwa. Przejmujący obraz emigracji zarobkowej przeplata się z ciężką, wymagającą dużo siły fizycznej i psychicznej opieką na starszymi ludźmi stojącymi nad grobem.

Przesłanie książki daje nadzieję, że mimo wszystko ludzie są dobrzy. Polecam.

„Tkwi w nas jądro, czyli dusza, której nikt i nic nie może unicestwić. Jeśli chodzi o zło, to nie jest one bytem jak dobro. Zło jest metafizyczną próżnią, która powstaje tam, gdzie nie ma dobra. Ludzie czynią źle wtedy, kiedy nie czynią dobrze”

Łucja Fice, z wykształcenia chemik. Należy do RSTK w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie ćwiczy swój warsztat twórczy. Przez cztery lata...