Pierre Lemaitre mnie zaskoczył, tak na całej linii. Świetnie poprowadził akcję w swoim „Zakładniku”. Czuję się jak po biegu na orientację, tylko że nie dostałam mapy, zamiast niej miałam plecy bohatera powieści. To bezrobotny menadżer średniego szczebla, Alain. Żeby było bardziej dramatycznie, kwalifikacje, baaa praktykę ma całkiem niczego sobie, ale niestety, bez szans na zatrudnienie. Przekroczył tę magiczną granicę wieku, nieopatrznie skończył pięćdziesiąt lat. Kto postawi na takiego?

Rozpoczynając lekturę wiedziałam, że jest jakiś koniec, głupia nie jestem. Wiedziałam, że autor przewidział też atrakcje dla mnie jak i dla biednego Alaina. Przewidywałam, że przetrze nim kilka podłóg i puści z co najmniej jednych schodów. Na to się przygotowałam. Ale ten żwawy pięćdziesięciolatek już po kilkunastu stronach zginął mi z oczu.
Ruszyłam przed siebie, jest, mignął mi rękaw koszuli. Pędzę, nagły skręt w prawo, nie, lewo. Po schodach, ze schodów. Przez płot. Uwaga! Samochód! O Boże, ledwie żyję. Gdzie on tak gna? Łapię oddech… staję zgięta, dłonie na udach.

To nie jest łatwy pościg, cały czas dyszę ale ze mną dyszy Fontana, płatny specjalista od zadań trudnych. On jest mądrzejszy ode mnie, bardziej doświadczony. Nie cofa się przed brudnymi zagraniami. Nie cofa się przed niczym. I pała żądzą zemsty, za to że jest drugi w wyścigu. Biegną też z mami Nicole, żona maratończyka i jego dwie córki. Je Alain gubi już na początku rozgrywki.

Ostatnie metry pokonuje kompletnie sam, skrajnie wyczerpany, połamane dłonie, rana na głowie. Ale cel uświęca środki, jeszcze tylko centymetr, jeszcze minimetr, JEEEEEEST, zwycięstwo, nagroda. Tylko oklasków brak. Bo Alain uciekł wszystkim, nie został przy nim już kompletnie nikt. Bezrozumnie rozgląda się wokoło. Jest sam. Nim dotrze do niego ten fakt, potrzebna jest chwila. O, zrozumiał, jego twarz się zmienia, ramiona opadają, ręce wiszą bezwładnie. Czy tak wygląda zwycięzca?

Pierre Lemaitre mnie zaskoczył, tak na całej linii. Świetnie poprowadził akcję w swoim „Zakładniku”. Czuję się jak po biegu na orientację, tylko że nie dostałam mapy, zamiast niej miałam plecy bohatera powieści. To bezrobotny menadżer średniego szczebla, Alain. Żeby było bardziej dramatycznie, kwalifikacje, baaa praktykę ma całkiem niczego sobie, ale niestety, bez szans na...