Zakończenie trylogii w pięknym stylu. Akcja w książce rozkręca się powoli ale jest ciągła. Kilka wątków, kilkoro głównych bohaterów. O ile na początku można książkę odłożyć i zająć się sprawami dnia codziennego o tyle w późniejszych częściach książki, nie byłam w stanie się od niej oderwać a sprawy bieżące odkładałam na później. To chyba najlepsza rekomendacja dla książki. Wciąga po czubek głowy.

Zacznę może od końca, ale na to najbardziej czekałam. Powrót Mistrza Regina. Sonea zostaje wysłana do Sachaki, ma kilka zadań do wypełnienia i tylko jednego pomocnika, którego sama mogła wybrać i wybrała, Regin'a. Całkowicie inny od złośliwego młodzieńca, którym był kiedy go poznaliśmy. Mieliśmy już okazje poznać "nowego" Regin'a w pierwszej części trylogii, jego osoba zahaczyła o drugą część, w trzeciej powrócił w pełni. Okazał się wspaniałym przyjacielem, bardzo spostrzegawczym i opiekuńczym. Czy zaiskrzyło między nim a Sonea? Proponuję zajrzeć do książki dla poznania odpowiedzi. Ja powiem tylko tyle, że nie dostrzegam tu przewidywalności a raczej przyczynę i skutek. Rozwijać tego nie zamierzam. Sami ocenicie po zapoznaniu się z lekturą.

Dannyl, Tayend, Achati. Szkoda byłoby odkrywać karty już na początku. Niestety same pisanie zagadkami może nie zachęcić do książki, więc co nieco trzeba wyjawić. Dannyl ulega Achati'emu, targany najróżniejszymi emocjami. Od lojalności po miłość, strach, nadzieję. Szkoda mi Tayend'a, który, pomimo, że sam sobie winien, teraz musi patrzeć jak jego były kochanek znajduje przyjemność w ramionach innego mężczyzny. Wygląda jednak na to, że ta dwójka ma szansę do siebie wrócić, niestety to jeden z tych wątków, które Canavan zostawiła otwarte na wypadek gdyby chciała napisać kolejną trylogię w oparciu o "Trylogię Czarnego Maga" i "Trylogię Zdrajcy".

Lorkin i Tyvara. Pomimo, że ich drogi na krótko muszą się rozejść, Tyvara zostaje w Azylu a Lorkin ma wrócić do Kyralii, to jednak ich drogi na powrót się krzyżują. Lorkin trafia do więzienia. Król Amakira, żąda od Lorkina wydania Zdrajców, ich siedziby, zamiarów, ilości mieszkańców Azylu itd. Lorkin wybrał lojalność i dał się uwięzić, odmówił udzielenia odpowiedzi na zadawane pytania i nie zgodził się na czytanie myśli. Podczas pobytu w więzieniu coś się wydarzyło (tu zapraszam do książki) i Lorkin'a wypuszczono z więzienia. Dzięki pomocy, od człowieka, od którego się tego nie spodziewał, udało mu się na powrót spotkać ze Zdrajcami, którzy przystąpili do realizacji planu, wyzwolenia Sachaki spod władzy Ashaki'ch. Lorkin, który odkrywa u siebie zdolność do czytania powierzchownych myśl odegrał bardzo ważną rolę w osiągnięciu celu przez Zdrajców. Można rzec, że ujawnił i tym samym powstrzymał zdrajcę wśród Zdrajców.

Cery, Anyi, Lilia, Gol. Sonea udaje się do Sachaki a złapanie Skellin'a i Lorandry, jak również współpraca z Cery'm przypada Kallen'owi. Lilia zostaje umieszczona w pokojach Sonea'i, do którego dostęp ma Anyi, dzięki czemu współpraca między dziewczynami staje się możliwa a pozostała trójka bohaterów zostaje zmuszona do ukrycia się w tunelach pod Gildią. Śledztwo stoi w miejscu. Kallen pozbawiony pomocy Cery'go powoli posuwa się do przodu, jednak do złapania Skellin'a jeszcze daleka droga. Problemem jest nil. Zanim Gildia zdecyduje się zapolować na Skellin'a tak na poważnie, musi zrobić coś z uzależnionymi Magami. Najlepszym sposobem jest zdobycie własnych ziaren nilu po to żeby wyhodować roślinę do badań nad lekarstwem. Skellin jednak ma własny plan, pozbycie się Cery'iego. Robi wszystko żeby go namierzyć, zlikwidować i zmusić Lilie do nauczenia go czarnej magii.

Cóż jeszcze mogę powiedzieć, żeby zachęcić do tej wspaniałej trylogii? Niewiele. Osoba, która dotarła tak daleko chwyci za ten tom z czystej ciekawości o dalsze losy bohaterów. Wiele z waszych przewidywań stanie się faktem co może trochę zniechęcić osoby nielubiące przewidywalności. Ja jednak nie mam nic przeciwko temu. Uwielbiam gdy autorka mnie kieruje tak abym mogła się domyślić co będzie dalej a potem nie czuję rozczarowania gdy znajduję potwierdzenie w książce tego, co już się domyśliłam. Lubię moment, kiedy odnajduję w książce to co już widziałam oczami wyobraźni. Pani Canavan składam głęboki ukłon za tą książkę, jej styl i lekkość pisania.

Zakończenie trylogii w pięknym stylu. Akcja w książce rozkręca się powoli ale jest ciągła. Kilka wątków, kilkoro głównych bohaterów. O ile na początku można książkę odłożyć i zająć się sprawami dnia codziennego o tyle w późniejszych częściach książki, nie byłam w stanie się od niej oderwać a sprawy bieżące odkładałam na później. To chyba najlepsza rekomendacja dla książki....