(...) każdy człowiek musi przeżyć swój wielki dzień.

(...) każdy człowiek musi przeżyć swój wielki dzień.

Czas jak prządka znów odwinął jesień z kądzieli i kolejny raz nawinął ją na kołowrotek. W górze ponad łąkami na grzbiecie Karkonoszy niosły się uderzenia wichru, podobne głuchym prychnięciom pustych rogów. A na dole podmuchy wiatru wymiatały wieśniakom podściółkę ze stodół i rozrzucały ją po okolicy. Między wiejskimi chałupami zwisały ku ziemi ogołocone gałęzie drzew owocowych. A tu i ówdzie dawały się słyszeć podwójne uderzenia cepów na klepiskach. W Kotlinie Jeleniogórskiej nastało babie lato.

Czas jak prządka znów odwinął jesień z kądzieli i kolejny raz nawinął ją na kołowrotek. W górze ponad łąkami na grzbiecie Karkonoszy niosły...

Duch Gór - tak nazywa się Władca Karkonoszy. I nikt nie potrafi powiedzieć, dlaczego ta napawająca grozą, niezwykła postać nosi takie właśnie imię. Bo i któż miałby wiedzieć, dlaczego ten, który przemierza kamieniste, górskie ścieżki, przybierając postać wielkodusznego włóczykija, nie nazywa się Gaciowy, Jabłoński albo Korycki?

Duch Gór - tak nazywa się Władca Karkonoszy. I nikt nie potrafi powiedzieć, dlaczego ta napawająca grozą, niezwykła postać nosi takie właśni...