Nie dałem rady.

Są książki, które mnie przytłaczają.
Nie jestem w stanie znieść ukazywanego w nich okrucieństwa, chorych zachowań.

Czytając, zastanawiałem się, co kierowało autorką decydującą się na opisanie takiego przypadku.
Co powodowało, że opisała wszystko z takimi szczegółami.
Momentami czułem, że zwymiotuję.
Czy w ogóle jest możliwe, aby dzieci w takim stanie po prostu przywieźć do innego domu i tam je zostawić ??

Jaki był cel napisania tej książki ??
Czy autorka chciała swoimi opisami przyciągnąć kolejnych opiekunów ?
Jeżeli tak, to raczej ich odstraszyła.
Można opisywać drastyczne szczegóły ale, moim zdaniem, autorka przekroczyła tę niewidzialną granicę, która oddziela prawdę od chorego pragnienia zbulwersowania czytelnika.

Nie rozumiem takiej twórczości, nie rozumiem sensu takiego przedstawienia sytuacji dwójki dzieciaków potrzebujących pomocy.

Nie umiałbym nikomu polecić tej pozycji.

2/10.

Nie dałem rady.

Są książki, które mnie przytłaczają.
Nie jestem w stanie znieść ukazywanego w nich okrucieństwa, chorych zachowań.

Czytając, zastanawiałem się, co kierowało autorką decydującą się na opisanie takiego przypadku.
Co powodowało, że opisała wszystko z takimi szczegółami.
Momentami czułem, że zwymiotuję.
Czy w ogóle jest możliwe, aby dzieci w takim stanie po...

Na początku książka mną wstrząsnęła . Jak na świecie może być taka rodzina co zaniedbuje dzieci . Jednak może ... wszy , smród brak jakiego kol wiek zaniedbania i jeszcze jak , to ujęła bohaterka Cesy ,,miały popęd seksualny'' do siebie . Oburzające , a jednak . Czytałam i płakałam ..

Na początku książka mną wstrząsnęła . Jak na świecie może być taka rodzina co zaniedbuje dzieci . Jednak może ... wszy , smród brak jakiego kol wiek zaniedbania i jeszcze jak , to ujęła bohaterka Cesy ,,miały popęd seksualny'' do siebie . Oburzające , a jednak . Czytałam i płakałam ..

Chociaż cywilizacja idzie do przodu, istnieją określone typy zachowań wśród bliźnich, a inne są nietolerowane, to jednak nie wszyscy się temu podporządkowują. I w ten sposób krzywdzą również swoje dzieci, które są potem nieprzystosowane do życia.

Do Casey Watson trafiają różne przypadki, ale ten jest tak szokujący, że aż trudno uwierzyć. Dziewięcioletni Ashton i szcześcioletnia Olivia, którzy stają w progach jej domu brudni, śmierdzący, z wszami i świerzbem na ciele. Nieznający normalnych zakochwań, a na dodatek skrzywdzeni seksualnie w tak młodym wieku przez rodzinę. I tak Casey musi zabrać sprawy w swoje ręcę i wyprowadzić ich na ludzi. Czy jej się to uda?

Traumatyczna historia, która pozostawia po sobie wiele emocji.

Chociaż cywilizacja idzie do przodu, istnieją określone typy zachowań wśród bliźnich, a inne są nietolerowane, to jednak nie wszyscy się temu podporządkowują. I w ten sposób krzywdzą również swoje dzieci, które są potem nieprzystosowane do życia.

Do Casey Watson trafiają różne przypadki, ale ten jest tak szokujący, że aż trudno uwierzyć. Dziewięcioletni Ashton i...

Bardzo lubię książki Casey Watson opowiadające historie życia dzieci, którymi opiekowała się jako zastępcza matka. Ukazują one prawdę, jaką jest to, że złe zachowania czy problemy dzieci są wynikiem dorastania w dysfunkcjonalnym środowisku. Ukazany jest też system opieki zastępczej oraz pomocy społecznej w ogóle w Wielkiej Brytanii. I właśnie ten ostatni aspekt wzbudził we mnie najwięcej emocji przy tej lekturze. Naprawdę, tym którzy narzekając na system w Polsce porównują go np. z tym w UK, polecam tę książkę. Wychodzi na to, że wszędzie problemy są te same: nadmiar biurokracji, trudny dostęp do opieki psychologicznej. No a najgorsza jest znieczulica środowiska lokalnego, uznanie, że to po prostu tak rodzina, że w niej tak jest. Historia Ashtona i Olivii to tak naprawdę historia rodziny. Rodziny, w której od pokoleń istniały zaniedbanie i wykorzystywanie. Naprawdę nie mogłam uwierzyć, że nikt nie pomógł ich matce, gdy była nastololatką. Wskutek tego dzieciństwo rodzeństwa musiało wyglądać tak, jak wyglądało. Naprawdę, warto pamiętać, że krzywdzone dzieci stają się krzywdzącymi dorosłymi, dlatego ważne, by interweniować w porę.

Bardzo lubię książki Casey Watson opowiadające historie życia dzieci, którymi opiekowała się jako zastępcza matka. Ukazują one prawdę, jaką jest to, że złe zachowania czy problemy dzieci są wynikiem dorastania w dysfunkcjonalnym środowisku. Ukazany jest też system opieki zastępczej oraz pomocy społecznej w ogóle w Wielkiej Brytanii. I właśnie ten ostatni aspekt wzbudził we...

Wierzyć się nie chce, że tych dwoje małych dzieci spotkało w życiu coś takiego. Jestem wstrząśnięta! I to rodzina, najzliszi, dopuścili się takich rzeczy, a najgorsze jest to iż mimo tylu wcześniejszych sygnałów opieka, szkoła i rodzina pozostawali obojętni na to wszystko.
Pomimo emocji, które towarzyszyły mi przy czytaniu tej książki... polecam.

Wierzyć się nie chce, że tych dwoje małych dzieci spotkało w życiu coś takiego. Jestem wstrząśnięta! I to rodzina, najzliszi, dopuścili się takich rzeczy, a najgorsze jest to iż mimo tylu wcześniejszych sygnałów opieka, szkoła i rodzina pozostawali obojętni na to wszystko.
Pomimo emocji, które towarzyszyły mi przy czytaniu tej książki... polecam.

smutne

smutne

Kolejna super książka Casey! Historia opisana wciąga od samego początku do samego końca. Niestety jedyny minus jest taki że ta historia jest prawdziwa. Włos jeży się na ciele. Ponad dwadzieścia lat wykorzystywania seksualnego w tej rodzinie, kazirodztwo i żadnej kary!!! Człowiek nie jest w stanie uwierzyć że takie rzeczy dzieją się naprawdę a oprawcy nie siedzą w więzieniu. Książka naprawdę porusza swoją treścią. Szczerze polecam!

Kolejna super książka Casey! Historia opisana wciąga od samego początku do samego końca. Niestety jedyny minus jest taki że ta historia jest prawdziwa. Włos jeży się na ciele. Ponad dwadzieścia lat wykorzystywania seksualnego w tej rodzinie, kazirodztwo i żadnej kary!!! Człowiek nie jest w stanie uwierzyć że takie rzeczy dzieją się naprawdę a oprawcy nie siedzą w więzieniu....

Poruszająca historia rodzeństwa nawet do głowy by mi nie przyszło takie traktowanie drugiego człowieka

Poruszająca historia rodzeństwa nawet do głowy by mi nie przyszło takie traktowanie drugiego człowieka

Jak bardzo można nie dbać o własne dzieci? Ta historia pokazuje w jakim stanie znalazły się dzieci pozostawione same sobie. Szkoła nic nie widziała, rodzina będąca pod wpływem ojca pedofila ... ojca i dziadka jednocześnie... nie była w stanie pomóc piątce dzieci. Seks był na porządku dziennym i aż nie mieści się w głowie, że dzieciaki były wręcz przeszkolone, że nie można o tym mówić, że spanie z dziadkiem w łóżku jest w porządku... że dotykanie się w miejscach intymnych w rodzinie to standard. Gdyby nie pomoc opieki społecznej, chłopiec skończyłby jako kolejny pedofil uważający za normalne stosunek z własnymi dziećmi... i w ogóle z dziećmi... Młodsza siostra, Olivia najprawdopodobniej zarabiałaby na seksie, bo przecież nic innego nie potrafiłaby robić... Zdziczałe dzieci nie potrafiły się bawić, nie licząc tych intymnych zabaw same ze sobą. Ich włosy żyły własnym życiem przez stada wszy, a poranione ciała piekły w kąpieli... nie mieści mi się w głowie że szkoła tak długo nie reagowała, uznając że dzieci w wieku 10 i 6 lat, mające problem nawet z załatwianiem się w łazience, dopóki nie wagarują, są normalne. Jedynie niezamożne. Dzieciaki sprawiały oczywiście problemy wychowawcze... ale chyba nie byłoby innej możliwości po tylu przykrych doświadczeniach w tak młodym wieku... To było wielkie wyzwanie dla Casey. Szczególnie, że niektóre problemy wynikały z kodu genetycznego, który wskazywał na to, że chłopiec pochodzi z kazirodczego związku. Jak sobie z tym poradzić, gdy w rzeczywistości nie powinno być w ogóle takiego problemu?

Jak bardzo można nie dbać o własne dzieci? Ta historia pokazuje w jakim stanie znalazły się dzieci pozostawione same sobie. Szkoła nic nie widziała, rodzina będąca pod wpływem ojca pedofila ... ojca i dziadka jednocześnie... nie była w stanie pomóc piątce dzieci. Seks był na porządku dziennym i aż nie mieści się w głowie, że dzieciaki były wręcz przeszkolone, że nie można o...

Rodzice powinni kochać, dawać poczucie bezpieczeństwa, troszczyć się i uczuć czym jest dobro i zło.
Nie zawsze niestety tak jest.
Tyle jest skrzywdzonych dzieci, tyle łez popłynęło z ich oczu... i tyle jeszcze popłynie.
Dobrze, że są jednak ludzie, którzy ofiarowują bezinteresownie swoją miłość, żeby nauczyć te małe skrzywdzone istot podstawowych pojęć jak zabawa, wakacje, zaufanie i szczerość...
Spytasz w imię czego to robią?.... myślę,że w imię szeroko pojętej miłości, która jest wartością najwyższą.

Rodzice powinni kochać, dawać poczucie bezpieczeństwa, troszczyć się i uczuć czym jest dobro i zło.
Nie zawsze niestety tak jest.
Tyle jest skrzywdzonych dzieci, tyle łez popłynęło z ich oczu... i tyle jeszcze popłynie.
Dobrze, że są jednak ludzie, którzy ofiarowują bezinteresownie swoją miłość, żeby nauczyć te małe skrzywdzone istot podstawowych pojęć jak zabawa, wakacje,...