Chciałabym, aby ktoś inny napisał o tym dlaczego ta książka jest beznadziejna, ponieważ dla mnie pisanie na ten temat jest męką dorównującą tej, jaką przechodziłam czytając ją.
Mimo tego postaram się pokrótce wyjaśnić swoją opinię.
Przez pierwszych pięćdziesiąt stron (całość liczy ok.300) autorka wymienia imiona i nazwiska bohaterów i charakteryzuje ich.
Przez kolejnych sto stron niezliczoną ilość razy mówi o honorze rodziny (ustami Dona, jak to kiedyś było fajnie, a jak niefajnie jest dziś. Mafia w oczach A.Antczak zajmuje się głównie działalnością charytatywną, dba o dobro i sprawiedliwe traktowanie prostytutek, sponsoruje im operacje plastyczne, ściga pedofili i dokarmia zwierzęta zimą - (to już moja zgryźliwość).
Większą część tekstu stanowią opisy z których mało wynika, kto gdzie i kiedy przyszedł, jak długo patrzył w okno i co za nim ujrzał, siedział, czy może stał?
W tej książce akcja rozkręcała się tak powoli, że nie zdążyła rozkręcić się przed zakończeniem.
Odniosłam również wrażenie, że autorka nie czytała tego, co napisała (muszę przyznać, że ją rozumiem), oto fragment powieści, str.242:
"Otworzyła oczy i nerwowo wstała z łóżka.
-Simon, to ty? - powtórzył ledwo słyszalny, męski głos.
-Tak. Kto mówi?
Simon wstała z łóżka."
Sami powiedzcie, czy ja się czepiam?

Chciałabym, aby ktoś inny napisał o tym dlaczego ta książka jest beznadziejna, ponieważ dla mnie pisanie na ten temat jest męką dorównującą tej, jaką przechodziłam czytając ją.
Mimo tego postaram się pokrótce wyjaśnić swoją opinię.
Przez pierwszych pięćdziesiąt stron (całość liczy ok.300) autorka wymienia imiona i nazwiska bohaterów i charakteryzuje ich.
Przez kolejnych sto...