To jest arcyciekawa powieść z czasów dziejów Bitwy pod Batohem. Kiedy to pułkownicy Sobieski, Przyjemski i Czapliński stają na czele związku wojskowego i rozpoczynają rozmowy z Kozakami pod dowództwem Bohuna. Rozmowy o tym "aby trzy województwa ukrainne, to jest kijowskie, czernihowskie i bracławskie takim sposobem, jak Litwa z Koroną połączone były..."
Wiernie oddana rzeczywistość XVII - wiecznej Rzeczpospolitej. Opowieść odarta z tego hura - romantyzmu znanego nam z lektur szkolnych. Krew, pot i trupy. Po obu stronach konfliktu. Bez pardonu.

To jest arcyciekawa powieść z czasów dziejów Bitwy pod Batohem. Kiedy to pułkownicy Sobieski, Przyjemski i Czapliński stają na czele związku wojskowego i rozpoczynają rozmowy z Kozakami pod dowództwem Bohuna. Rozmowy o tym "aby trzy województwa ukrainne, to jest kijowskie, czernihowskie i bracławskie takim sposobem, jak Litwa z Koroną połączone były..."
Wiernie oddana...

Interesująca, sprawnie poprowadzona powieść historyczna z nielicznymi elementami fantastycznymi, przenosząca czytelnika w realia krwawego i brutalnego Zaporoża doby powstań Chmielnickiego. Na wyróżnienie w pełni zasługuje udany zabieg stylizacji językowej, nadający zarówno opisom, jak i w szczególności dialogom autentyczności oraz życiowosci. Wartkie oraz trzymające w napięciu są wszystkie sekwencje akcji (a tych nie brakuje) - czy to sceny batalistyczne, czy te prezentujące pościgi lub pojedynki.

Do wad z pewnością należą niektóre rozwiązania fabularne, będące nazbyt banalnymi czy przypadkowymi, by można było w nie uwierzyć. Szczególnie losy jednego z bohaterów pod koniec powieści brzmią, jak gdyby Autor nie miał pomysłu na odpowiednie wyzyskanie tego wątku - szkoda, gdyż była to jedna z postaci posiadających ogromny potencjał dramatyczny.

Natomiast wybitnie pozytywnym zaskoczeniem była dla mnie sekcja "od Autora", stanowiąca swoisty słowniczek pojęć oraz terminów czy biogramów, dodających kontekst historyczny opisywanym przedmiotom, zwyczajom czy postaciom. Autor rozstrzygał w nim również historyczność opisywanych przez siebie wydarzeń, stanowczo oddzielając stworzoną przez siebie fikcję od prawdy źródłowej. I choć z niektórymi tezami Autora się nie zgadzam, cenię ten głos wyjaśnienia motywów, kierujących nim podczas poprowadzenia przez niego fabuły w określony sposób.

Reasumując dla zainteresowanych historią powieść wartka, interesującą i stanowiąca lekką lekturę do przyswojenia w dwa, trzy wieczory. Dla innych może być mniej strawna.

Interesująca, sprawnie poprowadzona powieść historyczna z nielicznymi elementami fantastycznymi, przenosząca czytelnika w realia krwawego i brutalnego Zaporoża doby powstań Chmielnickiego. Na wyróżnienie w pełni zasługuje udany zabieg stylizacji językowej, nadający zarówno opisom, jak i w szczególności dialogom autentyczności oraz życiowosci. Wartkie oraz trzymające w...

Rewelacja!
Nic dodać nic ująć.
Pięknie opisane dzieje oręża polskiego w XVI-XVII w.
Czasy Korony i Kozactwa ukraińskiego. Chmielnicki i Jan III Waza. Warto przeczytać choć wiele sytuacji to fikcja literacka.

Rewelacja!
Nic dodać nic ująć.
Pięknie opisane dzieje oręża polskiego w XVI-XVII w.
Czasy Korony i Kozactwa ukraińskiego. Chmielnicki i Jan III Waza. Warto przeczytać choć wiele sytuacji to fikcja literacka.

Bardzo przyjemna książka.
Autor jako historyk i pasjonat Polski szlacheckiej robi kawał dobrej roboty. Bohun to powieść nie tyle historyczna to awanturniczo przygodowa na tle wielkich wydarzeń i konfliktów dawnej Polski.
Nie jest tak źle z językiem epoki, kto przetrwał Trylogię Sienkiewicza bez trudu odnajdzie się i tu. Bohaterowie to w większości postacie historyczne a jeśli Komuda wrzuca ich w wir autorskiej intrygi to tym lepiej dla fabuły, a jest ona wartka i niezgorsza. Nie jest to fantazy ani nadęty kryminał. To typ powieści który na dziesięciolecia zniknął z polskiej przestrzeni i cieszę się, że powraca.

Bardzo przyjemna książka.
Autor jako historyk i pasjonat Polski szlacheckiej robi kawał dobrej roboty. Bohun to powieść nie tyle historyczna to awanturniczo przygodowa na tle wielkich wydarzeń i konfliktów dawnej Polski.
Nie jest tak źle z językiem epoki, kto przetrwał Trylogię Sienkiewicza bez trudu odnajdzie się i tu. Bohaterowie to w większości postacie historyczne a...

Od wielu lat jestem fanem Jacka Komudy, uwielbiam jego twórczość. Każda straszą książkę czytałem kilkukrotnie i za każdym razem rozumiem z nich więcej i pochłaniają mnie bardziej. Przeważnie tłem jego powieści jest Pierwsza Rzeczpospolita, zatem pisząc lub mówiąc o Jacku Komudzie nie da się uniknąć porównań z Sienkiewiczem.

Akcja "Bohuna" osadzona w latach 1651-1652, a więc nieco później w sienkiewiczowskim "Ogniem i mieczem", lecz część bohaterów historycznych jest wspólna dla obu powieści (są to m.in. Bohun, Chmielnicki, Czapliński, Sobieski, Jan Kazimierz Waza). Obie powieści można zaliczyć do fabularyzowanej fikcji historycznej - tłem są prawdziwe zdarzenia, pomiędzy które wplecione są wątki fabularne przypisane zarówno postaciom historycznym jak i fikcyjnym. W porównaniu Komudy i Sienkiewicza na rzecz tego pierwszego przemawia lepsza znajomość realiów okresu: języka, obyczajów, wojskowości, przyczyn i skutków wydarzeń historycznych. Sienkiewicz z kolei lepiej radził sobie z zawiłościami socjologicznymi i lepiej trafiał do szerszego grona czytelników.

Pułkownik kalnicki Iwan Bohun choć jest postacią tytułową i jednym z głównych bohaterów powieści, to w moim odczuciu nie najważniejszym. Tym bowiem Komuda uczynił fikcyjną postać francuskiego kawalera Bertranda de Dantez, - byłego dworzanina królowej Polski Marii Ludwiki Gonzagi de Nevers. Na skutek naiwnego podejścia do życia człowiek ten został najpierw banitą we Francji, a następnie wplątał się w awanturę, której skutkiem był wydany na niego wyrok śmierci. Cudem uniknąwszy stryczka przeszedł przemianę duchową i rozpoczął służbę u człowieka, który przedstawił się jako Śmierć. Przedstawiony w książce wycinek historii wojen polsko-kozackich widziany oczami obcokrajowca pozwala czytelnikowi spojrzeć na wydarzenia z innej perspektywy.

Ciekawa jest kreacja postaci historycznych, którym Komuda przypisał zupełnie inne charaktery niż posiadały one u Sienkiewicza, ciekawe są również niewielki wątki fantastyczne, które Komuda zawsze przemyca do swoich książek.

Minusem książki dla wielu czytelników z pewnością będzie archaizowany język, nie do wszystkich przemawiać też będzie świat przedstawiony zbudowany wokół wojennej zawieruchy, gdzie jedyna wyrazista żeńska postać jest bohaterką zdecydowanie negatywną. Ponadto warto wspomnieć, że Jacek Komuda pisze nie ku pokrzepieniu serc, a wręcz ku ich struchleniu.

Od wielu lat jestem fanem Jacka Komudy, uwielbiam jego twórczość. Każda straszą książkę czytałem kilkukrotnie i za każdym razem rozumiem z nich więcej i pochłaniają mnie bardziej. Przeważnie tłem jego powieści jest Pierwsza Rzeczpospolita, zatem pisząc lub mówiąc o Jacku Komudzie nie da się uniknąć porównań z Sienkiewiczem.

Akcja "Bohuna" osadzona w latach 1651-1652, a...

Książka dobra, jednak trochę brakowało tego co lubię i cenię w tego typu książkach, czyli sensownego podejmowania decyzji przez bohaterów. Ech, Dantez dziwne były koleje twojego losu i postępowań. Opis klęski pod Batohem był druzgocący. Żal było o tym czytać.

Książka dobra, jednak trochę brakowało tego co lubię i cenię w tego typu książkach, czyli sensownego podejmowania decyzji przez bohaterów. Ech, Dantez dziwne były koleje twojego losu i postępowań. Opis klęski pod Batohem był druzgocący. Żal było o tym czytać.

Książka bardzo aktualna na dzisiejsze czasy. Stosunki polsko-ukraińskie oraz wpływ Ruskich na nie. Tu mamy XVII wiek, będą później różne dzieje i dzień dzisiejszy. Nad wieloma rzeczami autor się zastanawia i zaprasza nas do refleksji.

Książka bardzo aktualna na dzisiejsze czasy. Stosunki polsko-ukraińskie oraz wpływ Ruskich na nie. Tu mamy XVII wiek, będą później różne dzieje i dzień dzisiejszy. Nad wieloma rzeczami autor się zastanawia i zaprasza nas do refleksji.

Jeśli ktoś lubi czasy I Rzeczpospolitej i trochę historię alternatywna , będzie zadowolony z tej książki .
Mnie się ja dobrze czytało , szału nie ma ale lektura przyjemna .

Jeśli ktoś lubi czasy I Rzeczpospolitej i trochę historię alternatywna , będzie zadowolony z tej książki .
Mnie się ja dobrze czytało , szału nie ma ale lektura przyjemna .

Odnoszę wrażenie, że Jacek Komuda jest bardzo niedoceniany. Za to co robi dla popularyzacji historii Rzeczpospolitej Obojga Narodów, ten człowiek zasługuje na więcej uznania.

"Bohun" to kolejna z jego powieści, która bardzo przypadła mi do gustu. Trochę głupio się przyznać, ale choć XVII wiek to jedna z moich ulubionych epok, nie wiedziałem, że bitwa pod Batohem jest wydarzeniem tak zagadkowym.

Odnoszę wrażenie, że Jacek Komuda jest bardzo niedoceniany. Za to co robi dla popularyzacji historii Rzeczpospolitej Obojga Narodów, ten człowiek zasługuje na więcej uznania.

"Bohun" to kolejna z jego powieści, która bardzo przypadła mi do gustu. Trochę głupio się przyznać, ale choć XVII wiek to jedna z moich ulubionych epok, nie wiedziałem, że bitwa pod Batohem jest...

To moja trzecia powieść Jacka Komudy i mogę śmiało napisać, że się wkręciłem. Autor ma niesamowity dar tworzenia klimatu poprzez opisy jak i dialogi między postaciami.
Czytając ''Bohuna'' tak jak i całkiem niedawno ''Wilcze Gniazdo'' czułem się jakbym dosłownie przeniósł się w czasie do opisywanych wydarzeń. Smakowałem trunki jakie pili bohaterowie, słyszałem ich rubaszne śmiechy, czułem krew i pot, sapanie galopujących koni, brzęk stali...
Wiedziałem kiedy siedzę między dzikimi Kozakami i wcale nie bardziej elokwentnymi Panami szlachcicami. Uśmiałem się z kłótni o herby między atamanami, ale były też momenty wzruszające. Nie zabrakło akcji jak również spisków zawiązanych przez wysoko urodzonych.
Żeby nie było tak słodko powiem, że jest też pewien element, na który zwróciłem uwagę w poprzednich książkach pana Jacka... Czasem brakuje mi tu rozwinięcia niektórych wątków, a w pewnych momentach mam wrażenie, że punkty kulminacyjne są źle rozłożone, zaplanowane, by mocniej uderzyć w czytelnika. Nie mniej jednak w ''Bohunie'' póki co nie kuło mnie to aż tak w oczy jak we wspomnianym już ''Wilczym Gnieździe'', a także w ''Zawiszy''.
Podoba mi się wplatanie do opowieści cudzoziemców z dalekich stron takich jak np. Bertrand de Dantez. Bardzo interesująca postać, która przechodzi ciekawą drogę, jednak w finale jak dla mnie nieco przygasa.
Dla odmiany tytułowy Ivan Bohun, pułkownik kalnicki przejmuje rolę pierwszoplanową dopiero w drugiej połowie książki.
Tarasa Weresaja uważam za zmarnowany potencjał, ale są również bohaterowie historyczni, z którymi miło się przebywało jak Marek Sobieski, Jan Odrzywolski czy Zygmunt Przyjemski. Jako, że powieść dzieje się w czasie wielkiego powstania kozackiego spotkamy tu oczywiście Bohdana Zenobiego Chmielnickiego, a także pułkownika Czaplińskiego, z którego Henryk Sienkiewicz w ''Ogniem i Mieczem'' (jak zauważył nawet sam autor) zrobił tchórza i pijaka wbrew temu jak było naprawdę. Finał rzecz jasna dramatyczny. Ogromna klęska naszych wojsk pod Batohem i rzeź jeńców odcisnęły bolesne piętno na Rzeczypospolitej tamtych czasów. Daję wielkiego plusa Panu Komudzie i będę czytał jego kolejne książki. Ocena: 7++/10.

To moja trzecia powieść Jacka Komudy i mogę śmiało napisać, że się wkręciłem. Autor ma niesamowity dar tworzenia klimatu poprzez opisy jak i dialogi między postaciami.
Czytając ''Bohuna'' tak jak i całkiem niedawno ''Wilcze Gniazdo'' czułem się jakbym dosłownie przeniósł się w czasie do opisywanych wydarzeń. Smakowałem trunki jakie pili bohaterowie, słyszałem ich rubaszne...