Niewiele jest na rynku książek o ADHD u dorosłych, więc kupiłam od razu gdy została wydana, ale to nie była dobra decyzja. Książka opisuje ADHD w sposób stereotypowy, nie informuje nawet o tym, że istnieją różnice w tym jak ADHD się przejawia, nie opisuje zjawiska maskowania i idących za nim konsekwencji. Dużo pojawia się porad w stylu "mów mniej", "nie bądź impulsywn_" - w skrócie "nie miej ADHD". Najbardziej szokujący był dla mnie fragment o tym, że dorośli z ADHD powinni się poważnie zastanowić nad posiadaniem dzieci, a szczególnie z osobą, która także ma ADHD (chodzi o dziedziczenie zaburzenia),tak jakby pomysł rozmnażania się osób z pewnymi genami był nieodpowiedzialny. Ogólnie ton książki jest odpychający. Nie polecam, nie róbcie sobie tego!

Niewiele jest na rynku książek o ADHD u dorosłych, więc kupiłam od razu gdy została wydana, ale to nie była dobra decyzja. Książka opisuje ADHD w sposób stereotypowy, nie informuje nawet o tym, że istnieją różnice w tym jak ADHD się przejawia, nie opisuje zjawiska maskowania i idących za nim konsekwencji. Dużo pojawia się porad w stylu "mów mniej", "nie bądź...

Ogromnie dużo sobie obiecywałam po tej książce i bardzo się zawiodłam. Jest zachwalana jako podręcznik akademicki i poradnik dla ADHDowców, nie jest ni jednym, ani drugim.

1. od początku ADHD jest nazywane "chorobą" a nią nie jest

2. założeniem autorki jest, że tę chorobę można i trzeba bezwzględnie leczyć. Terapia nie ma uczyć używania cech ADHD w życiu codziennym, ale je eliminować, podczas gdy wiemy, że ADHD może być pomocną siłą napędową w życiu.

3. autorka opisuje chłopców z ADHD i dziewczynki z ADHD jako dwa zupełnie różne modele dysfunkcji (choroba nie przejdzie mi przez klawiaturę),z całkowitym pominięciem wpływów socjalizacji. Już wiemy, że dziewczynki są wycofane, a chłopcy przebojowi, nie dlatego, że tacy są, ale dlatego, że tak jesteśmy socjalizowani. I przebojowe dziewczynki z nadruchliwością nie są jakimś ewenementem.
Książka jest z początków lat '2000, co nieco tłumaczy, ale bądźcie gotowi na koncert genderowych stereotypów.

Bardzo bym chciała, żeby ktoś napisał współcześnie taką książkę, bazując na nieco nowszej wiedzy.

Ciekawe, ale nie zmieniło mojego życia, choć niektóre emocje i widzenie świata opisane trafnie.

Ogromnie dużo sobie obiecywałam po tej książce i bardzo się zawiodłam. Jest zachwalana jako podręcznik akademicki i poradnik dla ADHDowców, nie jest ni jednym, ani drugim.

1. od początku ADHD jest nazywane "chorobą" a nią nie jest

2. założeniem autorki jest, że tę chorobę można i trzeba bezwzględnie leczyć. Terapia nie ma uczyć używania cech ADHD w życiu codziennym, ale...

Wspaniała książka, instrukcja życia dla osób dorosłych z ADHD. Uświadamia, że z ADHD nie wyrasta się wraz z osiągnięciem pełnoletności.

Wspaniała książka, instrukcja życia dla osób dorosłych z ADHD. Uświadamia, że z ADHD nie wyrasta się wraz z osiągnięciem pełnoletności.

Od niedawna interesuje się psychologią. Znalazłem tą lekturę tutaj http://www.sklep.deon.pl/produkty/art,53,psychologia.html Psychologia. Książka jakich mało - wiele jest pozycji opisujących dziecięce dolegliwości i sposoby na walkę z nimi. Ale przecież Ci ludzie w końcu wyrosną i stają się dorosłymi, muszą nauczyć się żyć z tą przypadłością.
Brawa dla autorów za poruszenie tego tematu. Bardzo fajną rzeczą jest to, że opisują też jak ADHD można wykorzystać w sposób pozytywny - jak przekuć te niespożyte zasoby energii.

Od niedawna interesuje się psychologią. Znalazłem tą lekturę tutaj http://www.sklep.deon.pl/produkty/art,53,psychologia.html Psychologia. Książka jakich mało - wiele jest pozycji opisujących dziecięce dolegliwości i sposoby na walkę z nimi. Ale przecież Ci ludzie w końcu wyrosną i stają się dorosłymi, muszą nauczyć się żyć z tą przypadłością.

Brawa dla autorów za poruszenie tego tematu. Bardzo fajną rzeczą jest to, że opisują...

ta książka pomogła mi zrozumieć oraz nauczyć się żyć

ta książka pomogła mi zrozumieć oraz nauczyć się żyć