Trzeba mieć w sobie sporo odwagi, żeby pokusić się o napisanie książki o przeżyciach nastoletniej dziewczyny będąc dojrzałym mężczyzną. Ten pomysł wydał mi się karkołomny i byłam ciekawa, jak autor sobie z nim poradzi. Udało mu się stworzyć inteligentną bohaterkę, z dużym dystansem do siebie i do świata, która lepiej od niejednego dorosłego panuje nad swoimi reakcjami. Z drugiej jednak strony, jest niedojrzałą trzpiotką, która ulega najróżniejszym pokusom i ma skłonność do konfabulacji i naciągania rzeczywistości. Irytowało mnie nieco jej głębokie przywiązanie do rodziców i nieustanna chęć spełniania ich oczekiwań, a szokujące było to, jak często była przez nich bita i policzkowana.
Co jednak najbardziej zaskakuje to nadmierna seksualizacja stosunków damsko-męskich i ciągłe wrzucanie bohaterki w sytuacje, w których jest molestowana, napastowana i traktowana jako obiekt seksualny. Piętnastolatka, która nie może się ruszyć, żeby nie narazić się na atak - czy to znajomych rodziców, czy zupełnie obcych facetów.
Jedno autorowi wyszło doskonale, świetnie oddał podwójną moralność i założenie, że to kobiety są odpowiedzialne za swoje czyny oraz za wrażenie, jakie wywołują w mężczyznach. Mężczyźni aż do samego końca pozostają zaskakująco bezkarni i każde, nawet najbardziej nieuczciwe zachowanie uchodzi im na sucho.

Trzeba mieć w sobie sporo odwagi, żeby pokusić się o napisanie książki o przeżyciach nastoletniej dziewczyny będąc dojrzałym mężczyzną. Ten pomysł wydał mi się karkołomny i byłam ciekawa, jak autor sobie z nim poradzi. Udało mu się stworzyć inteligentną bohaterkę, z dużym dystansem do siebie i do świata, która lepiej od niejednego dorosłego panuje nad swoimi reakcjami. Z...

To taka książka, którą bardzo trudno ocenić. Z jednej strony porusza bardzo ważny temat - potrzebę młodych dziewczyn bycia zauważoną i adorowaną i starszych mężczyzn, którzy tę potrzebę wykorzystują. Z drugiej strony, autor pisze o tym jakby zbyt lekko i bez jednoznacznie negatywnej oceny takiej sytuacji. Aż do ostatnich stron, kiedy to do czytelnika wreszcie wprost dociera, jak tak naprawdę czuła się Ata - i że w gruncie rzeczy została wykorzystana.

Myślę, że problemem jest tutaj czas powstania książki - została wydana w 1973 roku, a przez ten czas wiele zdążyło się zmienić. Niezmiennie jednak zadziwia, że książka w ogóle została wtedy wydana, zwłaszcza że niemal z każdej strony wylewa się seks, nie tylko heteronormatywny, przede wszystkim nie małżeński. Może jednak nie jesteśmy aż tak zakłamanym i chowającym się za tabu narodem, jak mi się wydawało?

To taka książka, którą bardzo trudno ocenić. Z jednej strony porusza bardzo ważny temat - potrzebę młodych dziewczyn bycia zauważoną i adorowaną i starszych mężczyzn, którzy tę potrzebę wykorzystują. Z drugiej strony, autor pisze o tym jakby zbyt lekko i bez jednoznacznie negatywnej oceny takiej sytuacji. Aż do ostatnich stron, kiedy to do czytelnika wreszcie wprost...

Książka dla dziewczyn - "mówię również do chłopców"... ;-)) (jak mawiała moja licealna łacinnica, zwana w szkole "puellą")

Licealny pamiętnik nastolatki z lat tak zamierzchłych, że... chyba jeszcze niemowlęciem byłem! ;)

Sam środek PRL-u, szarej codzienności powszedniego dnia, a tymczasem... młodzi w tamtych latach bawili się i przeżywali swoje życie chyba jednak fajniej niż ci obecni. A już z pewnością, z dużo większym wdziękiem rozrabiali i przeżywali swoje pierwsze zauroczenia! :)

Skarbnica zabawnych powiedzonek z tamtych czasów, z których wiele - ponadczasowych... :) A do tego zabawnych, jak i całkiem poważnych wydarzeń z życia młodych ludzi tamtego czasu - obyczajowy róg obfitości. W pewnym sensie, życie i przygody współczesnej młodzieży wypadają przy tym raczej blado...

Właściwie, to można współczuć dzisiejszym rozwydrzonym bachorom i "zagubionym" nastolatkom, bo faktycznie ich świat (wartości, wyobraźni, fantazji) bywa często przygnębiająco ciasny, ubogi i pozbawiony uroku, oparty głównie na gadżetach i materialnych "dopalaczach" wszelkiego rodzaju...

p.s.
Aha, chłopaki mogą czytać spokojnie - szczególnie te starsze roczniki, chcące sobie przypomnieć, jak się kiedyś chodziło na wagary i robiło afery w szkole - całkiem niechcący, niekiedy... :)) by potem kluczyć slalomem uników przed rodzicami i "dyrdziem". A z młodszych, to jedynie pasjonaci historii obyczajów młodzieży, bo takie zwykłe dzisiejsze koleśki, to wymiękną po pierwszej stroniczce - o ile książkę inną niż szkolna (z musu!) w ogóle do ręki biorą... ;-P

Polecam, bo fajne - na wspominki i poprawę humoru w dzisiejszej... kolorowej szarzyźnie. (sic!) :)

Dalszy ciąg tej książki nosi tytuł: "Gdybym była chłopcem"... - nomen omen (może jakieś dżendery się też skuszą?? :D)

Książka dla dziewczyn - "mówię również do chłopców"... ;-)) (jak mawiała moja licealna łacinnica, zwana w szkole "puellą")

Licealny pamiętnik nastolatki z lat tak zamierzchłych, że... chyba jeszcze niemowlęciem byłem! ;)

Sam środek PRL-u, szarej codzienności powszedniego dnia, a tymczasem... młodzi w tamtych latach bawili się i przeżywali swoje życie chyba jednak fajniej...