Przemęczyłam się przez tę książkę tylko ze względu na autora i na trudność, jaką sprawiło mi skoncentrowanie się na treści. Pięknie widać różnicę między tym, jak pisało się kiedyś, a jak pisze się dzisiaj. Nawet ambitniejsze pozycje współczesne nie wymagają od czytelnika takiej uwagi.
Historia mnie nie wciągnęła, co najwyżej pewne myśli, które były u jej postawy. Podobało mi się to, jak autor z powagą i obiektywizmem pisze o problemach błahych lub wymyślonych. Ciekawe, czy ten sposób pisania ma związek ze słabo rozpowszechnioną (nieistniejącą?) wiedzę na temat psychologii człowiek.
Czymś niezwykłym, ale też przygnębiającym, jest dla mnie pokazanie tego (mimowolnie, jak sądzę), jak kiedyś ludzi poruszała muzyka. Cały czas jestem pod wrażeniem jednego zdania z której książki Kundery, że wraz z rozpowszechnieniem się radia muzyka stała się hałasem.
Podsumowując, warto sięgnąć po tę powieść, żeby się przekonać, czy akurat to nam pasuje.

Przemęczyłam się przez tę książkę tylko ze względu na autora i na trudność, jaką sprawiło mi skoncentrowanie się na treści. Pięknie widać różnicę między tym, jak pisało się kiedyś, a jak pisze się dzisiaj. Nawet ambitniejsze pozycje współczesne nie wymagają od czytelnika takiej uwagi.
Historia mnie nie wciągnęła, co najwyżej pewne myśli, które były u jej postawy. Podobało...