(Nie)dyskretny urok socrealizmu, czyli o narkotycznej sile słowa. Powieść eklektyczna, z elementami powieści sensacyjno-przygodowej, horroru, a nawet typowo rosyjskiego "bojewika". Jelizarow tworzy całe równoległe uniwersum, w którym jest miejsce i na teorie spiskowe, i na sekciarstwo w najbardziej radykalnym ujęciu, a nawet i na zwykły ludzki obłęd. Czyta się w zasadzie dobrze (choć zdarzają się tzw. dłużyzny). Pozycja ciekawa głownie z uwagi na problematykę i formę jej ujęcia - niestandardową, bo opakowaną w chwyty właściwe literaturze popularnej (a nawet miejscami masowej). A problem poważny, bo dotykający "straconego pokolenia" trzydziestolatków, ludzi, którzy urodzili się, wykształcili w "czasach słusznie minionych" i nagle u progu dorosłości okazali się zbędni, "niedzisiejsi", zapóźnieni, nieprzystający do wymogów drapieżnego kapitalizmu. Na marginesie, pytanie: co robić? jak żyć? (co najbardziej widoczne w obrazach "starszych" członków Jelizarowowskiego świata) dotyczy też i starszych, głównie weteranów, którzy dawniej hołubieni, nagle ocknęli się nie tyle na marginesie życia, co poza nim - wstydliwy balast poprzedniej epoki. W tym ujęciu rozpaczliwe (u Jelizarowa miejscami trącące absurdem) poszukiwanie jakiejkolwiek niszy dla siebie jest, owszem, głównie farsą, ale jeśli odrzucić fantastyczny kostium, okaże się, że pod nim, pod czarnym humorem kuli się w kącie bezradność, żal, rozgoryczenie, strach i wątła (ale jednak) nadzieja na niszę i dla (często nie z własnej winy - takie były czasy) niereformowalnych "sowków", i dla młodszych "sierot po komunizmie". Przy okazji, istony jest też czas akcji - główna toczy się na przełomie 1999 i 2000 roku (początek władzy Putina), ale fragmenty retropektywne sięgają głębokiego komunizmu). Książka ciekawa. Także dla łaknących rozrywki - akcja toczy się dość wartko, nie brakuje "atrakcjonów" i "wodotrysków" w postaci spektakularnych scen walki i elementów zaczerpniętych z teorii zombiecentrycznej (tak, zombie też są). Warto dać szansę. Najwyżej się nie spodoba :)

(Nie)dyskretny urok socrealizmu, czyli o narkotycznej sile słowa. Powieść eklektyczna, z elementami powieści sensacyjno-przygodowej, horroru, a nawet typowo rosyjskiego "bojewika". Jelizarow tworzy całe równoległe uniwersum, w którym jest miejsce i na teorie spiskowe, i na sekciarstwo w najbardziej radykalnym ujęciu, a nawet i na zwykły ludzki obłęd. Czyta się w zasadzie...