Czyż można walczyć tak, jak myśmy walczyli, o sześć arów powierzchni na daczę, o mercedesa, o komercyjny kiosk z obcą czekoladą? Tak można walczyć tylko za ojczyznę. Oni nie mają ojczyzny. Mój wnuk uczy się na kucharza. Jego marzeniem jest otworzyć własną kawiarnię. Z ciastkami, z kanapkami. Chce być bogaty, mieć dużo pieniędzy. Słyszy pani? A ja w jego wieku marzyłem, żeby zostać lotnikiem albo czołgistą. Żeglarzem. Bohaterem. A pieniądze były mi potrzebne tylko na to, żeby kupić chleb. Całej reszty, której pragnąłem, nie można było kupić za pieniądze. Nawet za miliony! Teraz i ja także nie mam ojczyzny. Moją ojczyzną jest moja przeszłość.

Czyż można walczyć tak, jak myśmy walczyli, o sześć arów powierzchni na daczę, o mercedesa, o komercyjny kiosk z obcą czekoladą? Tak można w...

W każdym z nas jest naczynie miłości; jeśli nie napełni się go w dzieciństwie, człowiek całe życie się męczy, niesyty uczucia. I nic go nie uratuje, nie uchroni.

W każdym z nas jest naczynie miłości; jeśli nie napełni się go w dzieciństwie, człowiek całe życie się męczy, niesyty uczucia. I nic go nie ...

Nie rozumieliśmy naszych rodziców, ale oni nigdy nie zaprzątali sobie tym głowy. Nie starczało im dla nas czasu, kiedy zwyciężali, ustanawiali, budowali, poświęcali się. Dla nas! Dla naszej przyszłości! Gdzież jest to, o czym opowiadali nam od dziecka - szczęśliwe życie, zwane świetlaną przyszłością? Proszę spojrzeć w okno - szare, tandetne domy, złe drogi, brzydkie samochody, zmęczeni, zobojętniali ludzie. Rodzice wciąż dokądś się śpieszyli , o coś się martwili, opędzali się od nas: "Nie mam czasu! Nie mam czasu!". Gdzie są ślady ich życia? Dokąd się ulotnił przeżyty przez nich czas? Są przekonani, że żyli dla nas. Jak im powiedzieć, że nigdy do nas nie należeli?

Nie rozumieliśmy naszych rodziców, ale oni nigdy nie zaprzątali sobie tym głowy. Nie starczało im dla nas czasu, kiedy zwyciężali, ustanawia...