Ewa Białołęcka porusza tu tematykę dorastania, czemu towarzyszą treści wychowawczo-moralizatorskie. Zwykle zamieniają opowieść w byle jaką papkę, zmieszaną z podręcznikiem radzenia sobie z codziennością. W tym wypadku jednak miło mi donieść o wyjątku. Ponieważ po raz pierwszy czytałam tę książkę zmagając się z problemami podobnymi do tych, targających bohaterami, na własnej skórze przetestowałam wychowawczą skuteczność. Jednak to pozostawię dla siebie, jako bardzo intymne doświadczenia. Mogę jednak odważnie stwierdzić, że jeżeli wasze dzieci kiedykolwiek zainteresują się fantastyką bądź czytaniem w ogóle, możecie śmiało wręczyć im tę książkę. Autorka prezentuje tu nie tylko właściwe postawy, ale i oswaja czytelnika z trudnymi sprawami. Jednocześnie działa na młody umysł bardzo delikatnie. Powieść jednak nie ogranicza kręgu odbiorców do młodych gniewnych, bowiem także osoby starsze znajdą tu coś dla siebie. Krótko: pedagogicznie – sukces.

Mogłabym rozpisywać się w szczegółowych elaboratach na temat tej niewielkiej niebieskiej książeczki. Z czystego sentymentu i uwielbienia dla Lengorchii i prozy Ewy Białołęckiej. Jest to jedna z niewielu książek, której bohaterowie budzą we mnie tyle emocji. I polecam gorąco tę pozycję każdemu, kto zmaga bądź zmagał się ze swoją innością lub też ma dziecko wchodzące w okres dorastania. Prywatnie, dla mnie, ta książka to wielka 10, niemniej mam świadomość, że niektórzy szukają w fantastyce czegoś zupełnie innego i trafią się osoby, którym się nie spodoba.

Więcej: http://gexe.pl/ksiazki/art/2932,naznaczeni-blekitem-

Ewa Białołęcka porusza tu tematykę dorastania, czemu towarzyszą treści wychowawczo-moralizatorskie. Zwykle zamieniają opowieść w byle jaką papkę, zmieszaną z podręcznikiem radzenia sobie z codziennością. W tym wypadku jednak miło mi donieść o wyjątku. Ponieważ po raz pierwszy czytałam tę książkę zmagając się z problemami podobnymi do tych, targających bohaterami, na własnej...