Książka zgodnie z tytułem opisuje największe plagi ludzkości. Książka składa się z 6 rozdziałów, poświęconych kolejno: dżumie, ospie prawdziwej, gruźlicy, cholerze, grypie i AIDS. Każdy rozdział rozpoczyna się od krótkiego scharakteryzowania choroby oraz jej objawów. Później autor przechodzi do opisu największych ataków danych chorób oraz jej skutków społecznych. Książkę kupiłem w przecenie głównie po to, aby poczytać o czarnej śmierci(epidemia dżumy w średniowiecznej Europie), ospie(która niemal wybiła rdzennych amerykanów) oraz AIDS.

Czarna śmierć była jedną z największych plag na świecie, która przybyła z Azji i wybiła w XIV wieku ponad 1/3 mieszkańców Europy. Choroba charakteryzuje się bardzo dużą śmiertelnością, przerażającymi objawami i szybką śmiercią. Reakcje na tą plagę były bardzo różne. Duża grupa prostych ludzi oraz "mężów stanu" widziała w tym karę za grzechy. Ówcześni lekarze sądzili, że ma to związek ze środowiskiem i stylem życia. Dlatego też zalecali zdrową dietę oraz kwarantannę chorych, ponieważ Europejczycy byli świadomi zaraźliwości choroby. Co ciekawe, hierarchowie kościoła stawali po stronie lekarzy(nie głosili tak jak prości ludzie, że to kara boska). Ludzie często opuszczali chorych bliskich aby się nie zarazić. W tym przypadku kościół miał takie samo zdanie(w przeciwieństwie do "mężów stanu"). Pojawił się także ruch biczowników, który karał siebie fizycznie i prosił Boga o przebłaganie za grzechy. Niestety niektórzy szukali winnych zarazy wśród ludzi, przez co w niektórych miejscach doszło do pogromów żydów. Niektórzy ludzie żyli też z dnia na dzień, ponieważ każdy mógł zachorować i umrzeć. Wielu ludzi było wstanie jakoś funkcjonować tylko dlatego, że wierzyli w życie wieczne. Ciekawym faktem jest to, że społeczeństwa muzułmańskie zareagowały całkiem inaczej na tą plagę. Dla muzułmanów choroba mogła zostać zesłana tylko przez Boga. Odrzucali więc całkowicie możliwość zarażenia się tą chorobą przez inną osobę(lub jej rzeczy). Uważano zachorowanie za nagrodę, ponieważ taki chory staje się męczennikiem i idzie do raju. Muzułmańskie wierzenia nakazywały muzułmanom(w oparciu o hadisy) nie wędrowanie do rejonów, gdzie jest zaraza, ale także ich nie opuszczanie, jeśli się już na nim znajdują.

Ospa prawdziwa niemal wybiła rdzennych amerykanów. Została przywieziona przez kolonizatorów do Ameryki. Indianie nie mieli żadnej odporności na tę chorobę, więc zostali niemal wybici. Dodatkowo kolonizatorzy wykorzystywali tę chorobę jako broń biologiczną. Np. porzucając rzeczy zarażonych osób(zamiast je spalić), które zbierali później Indianie i się zarażali. Indianie byli tak przerażeni chorobą, że upadały ich społeczeństwa. Ludzie rzadko mieli dzieci. Niektórzy popełniali samobójstwa. Inni myśleli że europejscy bogowie pokonali ich bogów i zesłali na nich zarazę(ponieważ Europejczycy umierali znacznie rzadziej)

Ostatnią interesująca mnie plagą było AIDS. Choroba ta najprawdopodobniej pochodzi z Afryki(ludzie zarazili się podobnym wirusem od mięsa małp i zmutował on do obecnej postaci). Jest to też choroba bardzo nowa, która nieleczona może przebiegać bezobjawowo przez wiele lat. W wielu przypadkach prowadzi do śmierci. Jednak ludzie nie umierają bezpośrednio z powodu tej choroby, a z powodu osłabionego układu odpornościowego, przez co łatwo zarażają się innymi chorobami i od nich umierają. Ludzie zarażają się nią głównie przez wymianę płynów, czyli nasienia lub krwi. Autor wyróżnił 3 wzorce działania tej choroby. I wzorzec obejmuje bogate kraje zachodnie. W nich zaraźliwość nie jest duża i dotyczy głównie grup wysokiego ryzyka, tj prostytutki, narkomani(przez używanie wspólnych igieł) oraz homoseksualiści(w stosunku analnym bierny partner ma kilkudziesięciokrotnie większe szanse na zarażenie niż w stosunku pochwowym, ponieważ błony w tym miejscu są delikatniejsze). Autor jako przykład kraju o tym wzorcu podaje USA, w którym to choroba doprowadziła najpierw do fali homofobii, a później do utworzenia wielu organizacji LBGT. Drugim wzorcem są kraje Afryki, w których zarażonych jest duża grupa populacji. Tam do zarażeń dochodzi głównie w wyniku transfuzji krwi oraz z powodu niskiej higieny i ubóstwa. III wzorcem są kraje, w których AIDS jest dopiero odkrywane(np. Europa Wschodnia).

Ciekawą rzeczą było także to, że w koloniach próbowano wykorzystać plagi dla umocnienia swojej władzy(przez ograniczanie wolności ludziom oraz głębokie ingerencje w życie prywatne ludzi). Tubylcy często opierali się zachodniej medycynie, co prowadziło do większej śmiertelności i problemom z zwalczeniem epidemii.

Według mnie książka jest średnia. Zawiera dużo informacji, jednak zostały one podane w niezbyt interesujący sposób. Przez to nie czyta się zbyt przyjemnie. Poza tym, w niektórych przypadkach autor zbyt zagłębia się w szczegóły(np. opisując politykę prezydentów USA względem AIDS). Według mnie, przy takim temacie przydały by się także elementy gore. Książkę mogę polecić co najwyżej osobom bardzo zainteresowanym taką tematyką.

Książka zgodnie z tytułem opisuje największe plagi ludzkości. Książka składa się z 6 rozdziałów, poświęconych kolejno: dżumie, ospie prawdziwej, gruźlicy, cholerze, grypie i AIDS. Każdy rozdział rozpoczyna się od krótkiego scharakteryzowania choroby oraz jej objawów. Później autor przechodzi do opisu największych ataków danych chorób oraz jej skutków społecznych. Książkę...