Udało się. Blisko 300000 minut podwodnej lektury;) W sensie 3 tygodnie, ale nie non-stop.
Co ja mogę powiedzieć. Fajny pomysł, fajna akcja, ale DLACZEGO Verne tak zamęcza w tej powieści czytelników SYSTEMATYKĄ??? Np.
"Tu kończyła się praca Conseila. Nie miał czasu uzupełnić klasy skorupiaków zbadaniem gębonogich, dwoistonogich, jednonogich, równonogich, itd., aby przytoczyć klasy mackonogich, obejmujących cyklopy, lub klasy obrączkowatych, których nie omieszkałby podzielić na rurkowate i grzbietorękie."
I te fragmenty zajmują chyba ze 25% tekstu:( No, ale przecież na pokład Nautilusa dostał się profesor biologii naturalnej Arronax i jego asystent Conseil, biegły w systematyce. Zresztą tu przypada fajny cytat [1].
Przygody Nautilusa są niezwykłe, a biorąc pod uwagę, że książkę napisano w 19 wieku, wręcz zaskakuje wizjonerstwo Verne'a i to, jak wiele tych opisów PASUJE do współczesnych okrętów podwodnych. Podczas lektury oprócz "znienawidzonej" systematyki wiele dowiadujemy się o geografii (choć tu też autor popada trochę w skrajność z ciągłym podawaniem długości i szerokości geograficznych), historii podbojów żeglarskich, o prądach oceanicznych, itd.
Parę rzeczy Verne przestrzelił--głębokość największego zanurzenia Nautilusa, wyprawę na biegun południowy... Ale nawet z tym biegunem południowym sprawa wyszła realistycznie za sprawą hipotez naukowych, z którymi autor był obeznany.
Rozczarowało mnie też trochę zakończenie. Nie do końca wyjaśniało ono tajemnicę kapitana Nemo. Coś tam wiemy szczątkowego, ale do końca motywy jego działania pozostają niezrozumiałe i oparte o domysły. Szkoda, choć dla niektórych pewnie to zaleta.
Powieść czytałem w 2-tomowym wydaniu z kolekcji Hachette. Niestety, roi się tu od błędów, które nie omieszkam teraz wyszczególnić:
Tom 1:
s. 5: Niektórzy jeszcze dzisiaj pamiętaj->pamiętają
s. 9: solidna konstrukcji->solidna konstrukcja
s. 17: będziecie mili żądane zwierze->mieli
s. 24: jak się panu profesorowie podoba->profesorowi
s. 28: co najważniejsza->co najważniejsze
s. 67/68: strona tyłem na przód
s. 78: wolał, krzyczał -> wołał, krzyczał
s. 80: rzeki głosem spokojnym->rzekł
s. 82: strasznej dopatrywałem się przeszłość->przeszłości
s. 156: śpiżarni -> spiżarni (no, archaizm, niech będzie)
s. 211: na ziemi -> na Ziemi (mowa o planecie)
Tom 2:
s. 28: nie wynurzy się dopóki nie przepłynie Tunel Arabski->+"przez"
s. 51: Ameryki północnej->Ameryki Północnej
s. 56: Ocean, którego brzegi z równoległymi zakrętami obejmują niezmierny obwód, zasilają największe rzeki w świecie: Świętego Wawrzyńca, Missisipi, AmazonkĘ, La Plata, Orinoko, Niger, Senegal, ElbĘ, LoarĘ i Ren-> Ę->A
s. 91: Niektórzy autorowie->autorzy
s. 199: Pkrutną->Okrutną
[1] Cytat charakteryzujący Conseila. Conseil opowiada o różnych zawiłościach systematyki ryb chrząstkowych i kostnych, aż nagle przepływa coś przed iluminatorem Nautilusa:
"- Dalej, przyjacielu Conseil, nazywajże je, nazywaj - mówił Ned Land.
- Ja tego nie potrafię - odparł Conseil - To rzecz mego pana.
[...]
- To rogatnica - rzekłem.
- I to chińska - dodał Ned Land.
- Rodzaj balistów, rodzina kolczasto-pancernych, rząd zrosłoszczękich - wyrecytował Conseil."
Chyba dodam to do listy cytatów:)
Reasumując, gdyby Verne nie zamęczył mnie systematyką, ocena byłaby przynajmniej o jedno oczko wyższa.

Udało się. Blisko 300000 minut podwodnej lektury;) W sensie 3 tygodnie, ale nie non-stop.
Co ja mogę powiedzieć. Fajny pomysł, fajna akcja, ale DLACZEGO Verne tak zamęcza w tej powieści czytelników SYSTEMATYKĄ??? Np.
"Tu kończyła się praca Conseila. Nie miał czasu uzupełnić klasy skorupiaków zbadaniem gębonogich, dwoistonogich, jednonogich, równonogich, itd., aby przytoczyć...