Jeśli zmęczyła Cię codzienna gonitwa, rutyna praca – dom daje Ci w kość, a urlopu ani widu, ani słychu, pewnie z przyjemnością przeczytasz powieść "Słońce za zakrętem". Nie musisz już marzyć o sielance w Toskanii, wyobrażać sobie pięknych krajobrazów Prowansji czy urokliwych kawiarenek w Belfaście – masz okazję odkryć, że malownicze postaci oraz ciepło i powolne smakowanie życia znaleźć można również w niewielkim miasteczku w Polsce. Nie znajdziesz tu uczonych dysput, eksperymentów literackich ani żadnego morderstwa. Masz oto przed sobą kolejną ciepłą, prostolinijną opowieść o tym, że tragedia może być impulsem do dobrej zmiany, a pozytywną energię niekoniecznie uzyskasz dzięki kosztownym treningom interpersonalnym czy podróży do Indii – wystarczy odrobinę szerzej otworzyć oczy, wyrównać oddech i wypuścić się na niezaplanowaną wędrówkę polnymi drogami a przede wszystkim – otworzyć się na innych ludzi i niespodzianki.

Beata po tragedii, którą doświadczył ją los, popada w odrętwienie i marazm. Rodzina zmusza ją do wyjazdu w pewne nowe miejsce. Po przyjeździe okazuje się, że to, co wyglądało na kolejny chybiony pomysł, staje się szansą na zmianę i zweryfikowanie wielu przekonań oraz postawy wobec życia. Z dala od autostrad, centrów handlowych, modnych kurortów i gwaru mogła znaleźć coś, co ma prawdziwą wartość – w innych ludziach, ale i w sobie. Zawsze też znajdzie się ktoś, kto jest w trudniejszej sytuacji – wtedy okazuje się, że bohaterka powieści może być dla kogoś wsparciem. Zresztą prawie każda z postaci tej historii okazuje się nosić w sobie opowieść o przeżytej większej lub mniejszej tragedii albo po prostu o trudach życia.

Ta książka jest jak herbata z malinami, którą często piją jej bohaterowie – słodka, z odrobiną kwaskowego smaku życia, ale odżywcza i rozgrzewająca od środka. Może zasmakować czytana nie tylko w czasie zimowych wieczorów, ale również w czasie wakacyjnych wędrówek, a już zwłaszcza tym czytelnikom, którzy urlopu doczekają się dopiero jesienią. Powieść stać się może remedium na trudy pracowitego lata i sama w sobie być urlopem od szarości i pesymizmu codziennej rutyny.

Jowita Marzec