Można coś z niej wyciągnąć.

Można coś z niej wyciągnąć.

Okazała się ciekawszą niż myślałam i niektóre z opowiadań naprawdę mi się podobały. Zakupiłam przypadkowo, jakoś nie licząc na wiele - jednak po jej przeczytaniu stwierdzam, że zakupu nie żałuję.
Ale raczej nie jest to też pozycja, do której jeszcze kiedyś wrócę.

Okazała się ciekawszą niż myślałam i niektóre z opowiadań naprawdę mi się podobały. Zakupiłam przypadkowo, jakoś nie licząc na wiele - jednak po jej przeczytaniu stwierdzam, że zakupu nie żałuję.
Ale raczej nie jest to też pozycja, do której jeszcze kiedyś wrócę.

"(...) Wie Pan, kiedy odszedłem z uczelni? Kiedy zorientowałem się, że powinno się przepuszczać tylko tych studentów, którzy nie znają żadnej odpowiedzi na żadne pytanie. Bo nie ma odpowiedzi. Są tylko pytania."

"(...) Wie Pan, kiedy odszedłem z uczelni? Kiedy zorientowałem się, że powinno się przepuszczać tylko tych studentów, którzy nie znają żadnej odpowiedzi na żadne pytanie. Bo nie ma odpowiedzi. Są tylko pytania."

Pamiętam, że pani Szczepkowska kiedyś pisywała felietony do "Wysokich Obcasów". Jakoś mnie nie przekonywały, ale też nie przeczytałam ich zbyt wielu.
Miałam nadzieję, że do książki zostaną wybrane najlepsze felietony autorki, jednak i one nie podbiły mojego serca. Tylko niektóre są ciekawe, reszta to różne dyrdymały, takie pisanie o wszystkim i o niczym, nudno i sztucznie.
Może pani Szczepkowska i jest dobrą aktorką, ale pisarka niej kiepska.

Pamiętam, że pani Szczepkowska kiedyś pisywała felietony do "Wysokich Obcasów". Jakoś mnie nie przekonywały, ale też nie przeczytałam ich zbyt wielu.
Miałam nadzieję, że do książki zostaną wybrane najlepsze felietony autorki, jednak i one nie podbiły mojego serca. Tylko niektóre są ciekawe, reszta to różne dyrdymały, takie pisanie o wszystkim i o niczym, nudno i sztucznie....

Jestem w trakcie czytania tej książki. Widzę, że jest dobrze oceniania, co strasznie mnie dziwi. Nie wiem czy osobiście ja skończę, dla mnie nuda. Na tym etapie nie mogę jej polecić.

Jestem w trakcie czytania tej książki. Widzę, że jest dobrze oceniania, co strasznie mnie dziwi. Nie wiem czy osobiście ja skończę, dla mnie nuda. Na tym etapie nie mogę jej polecić.

Książkę dostała w prezencie i był to prezent trafiony :) Warto przeczytać Szczepkowska pokazała, że potrafi pisać.

Książkę dostała w prezencie i był to prezent trafiony :) Warto przeczytać Szczepkowska pokazała, że potrafi pisać.

Fragmenty wyobraźni Joanny Szczepkowskiej
Pięć bardzo luźno z sobą połączonych fabularnie tekstów składa się na zbiór Fragmenty z życia lustra. Ich cechą wspólną jest pewna niewiarygodność, w której przenikają się eschatologia, oniryzm, parapsychologia, a nawet fantastyka. Choć mam świadomość, że to ostatnie określenie nie do końca pasuje do tekstów Szczepkowskiej, nie potrafię znaleźć trafniejszego na określenie porodu z głowy i ludzi, którzy wykluli się z bocianich jaj. Może to groteska? Jednak zdziwiłby się ten, kto szukałby w tym ironii.
Dlatego właśnie Fragmenty… uznaję za rzecz ciekawą, choć przy całym bagażu kulturowym, w nim zawartym, dosyć lekką. Ludzie, którzy są bohaterami tych miniatur, znaleźli się w przełomowym dla swojego życia momencie. Szok jest ich przeżyciem lub przeżyciem osób z ich otoczenia. Absolutnie genialny przykład reinkarnacji, przyprawiający o dreszcze i stawiający pytanie o nagłe przemiany osobowości po wybudzeniu ze śpiączki. A może należałoby raczej traktować Podróż Katarzyny W. nie jako pytanie, a właśnie jako jasną odpowiedź? Bunt wobec rzeczywistości, jaki rodzi się w młodym psychiatrze, który trafia do szpitala na kompletnym odludziu też jest przykładem odwrócenia tego, co uznajemy za normalne. Bohater, który wydaje się w swoim otoczeniu jedyną postacią o zdrowych zmysłach (z punktu widzenia tzw. przeciętności),czuje się nieswojo, on, normalny, staje się tym, co świat nazywa odbiegającym od normy. Odwrócenie tych ról pokazuje nie tylko delikatność ludzkiej psychiki, ale także znaczenie konwencji społecznej.
W tych realistycznych miniaturach, które mają w sobie dużo z obyczajowości, występujący suspens jest tak duży, że czytelnik zaczyna czuć się oszukany. Pytania: o co chodzi? czy trzeba było aż tak odwracać fabułę? zadawałam sobie przy każdym z tych tekstów. Przewartościowanie, dziwne powroty, wykroczenie „poza granice rzeczywistości” (to cytat z noty wydawcy na ostatniej stronie okładki) stworzyły dziwną mieszankę. Przyczepię się przytoczonego powyżej cytatu. Zdziwił mnie on o tyle, że w tekstach tak mocno opartych na wewnętrznym życiu bohaterów, ja sama nie uznałabym za wyjście poza rzeczywistość tego, co mieści się w ramach rzeczywistości: literackiej, czytelniczej, psychicznej. Choć rozumiem, co autor miał na myśli. Pewnie ten krok ponad normalność (w znaczeniu konwencji, praw natury i obecnego stanu wiedzy o człowieku),która porządkuje i upraszcza rozumienie świata.
Przypomniała mi się w tej chwili lekcja wyciągnięta z książek J. Gaardera: dorosłość to utrata zdolności dziwienia się światem, a po drugie: dziecko dziwi się tak samo przedmiotom i zjawiskom zaakceptowanym społecznie jako normalne i tym, które są przez tę normalną rzeczywistość określone jako dziwne. Utwory Szczepkowskiej, składające się na Fragmenty… są właśnie wskazaniem tego, co dziwne, wykraczające poza rozumienie współczesnego, racjonalnego człowieka. Ta racjonalność i odrzucanie pierwiastka niezwykłości zabiera nam chyba sporo wrażeń.

Fragmenty wyobraźni Joanny Szczepkowskiej
Pięć bardzo luźno z sobą połączonych fabularnie tekstów składa się na zbiór Fragmenty z życia lustra. Ich cechą wspólną jest pewna niewiarygodność, w której przenikają się eschatologia, oniryzm, parapsychologia, a nawet fantastyka. Choć mam świadomość, że to ostatnie określenie nie do końca pasuje do tekstów Szczepkowskiej, nie...

Czasem trafiamy na książkę, w trakcie czytania do głowy napływają setki myśli, zdań, które mogłyby tę książkę opisać, jednakże po skończonej lekturze nie jest się w stanie sformułować nawet jednego, prostego zdania.

Niesamowicie poruszająca książka. ,,Fragmenty z życia lustra” to zbiór opowiadań połączone ze sobą pewną dozą metafizyczności, zdarzeń rozgrywanych na pograniczu rzeczywistości. W każdym z opowiadań obecne są lustra - są jak gdyby bezimiennymi postaciami, które przypatrują się naszym życiom; istnieją jako strażnicy przemijającego czasu, bez pamięci. Książka ta porusza wiele tematów, z którymi może zderzyć się człowiek we współczesnym świecie – opowiada o nieobliczalnej mentalności, wytrwałości, tajemniczości życia i śmierci, poświęceń dla miłości. Najbardziej poruszyło mnie opowiadanie pt. ,, Podróż Katarzyny W.” w którym zwyczajna kobieta, zajmująca się prowadzeniem domu i wychowywaniem dwójki dzieci, pewnego dnia przeżywa wypadek samochodowy. Po tym wydarzeniu w ramach terapii swoją dalszą egzystencję poświęca malarstwu. Zostaje szybko dostrzeżona i ogłoszona wybitną malarką. Bohaterka ta (prawdopodobnie nieświadomie) przekracza granice zdrowego rozsądku i ostatecznie popełnia samobójstwo. Niesamowite opisy obrazów tytułowej bohaterki tego opowiadania ukazują talent pisarski autorki, jak i jej bezkresną wyobraźnię. Moją uwagę zwróciło również zwinne, wręcz niezauważalne przeskakiwanie pomiędzy światem rzeczywistym a tym odrealnionym, będącym tylko odbiciem naszych codziennych problemów (co również potwierdza nadzwyczajność J. Szczepkowskiej). Książka ta, docierając do mrocznych zakątków duszy czytelnika z pewnością na długo odciśnie na niej swoje piętno.

Czasem trafiamy na książkę, w trakcie czytania do głowy napływają setki myśli, zdań, które mogłyby tę książkę opisać, jednakże po skończonej lekturze nie jest się w stanie sformułować nawet jednego, prostego zdania.

Niesamowicie poruszająca książka. ,,Fragmenty z życia lustra” to zbiór opowiadań połączone ze sobą pewną dozą metafizyczności, zdarzeń rozgrywanych na...

Wyobraźcie sobie wszystkie lustra na całym świecie. Przy których snują swoje historie poeci i takie przy których golą się z pozoru zwykli lekarze... Lustra, które odbijają czyjeś zdjęcia, obrazy... Milczący świadkowie rozważań nad sensem życia i śmierci, adoratorzy marzeń, pielęgniarze myśli tych dobrych i tych złych...
Gdyby tak spojrzeć w ich okruszki, przeniknąć do ich dziwnego, nieco odrealnionego od spękań świata...
W naszej podróży odnajdziemy rzeczywistość odbitą, jak w jakimś zakrzywionym zwierciadle. Wyśmiewającą nasze dążenia i wiedzę, jaką wydaje nam się, że zdobyliśmy w naszej wędrówce przez życie. Usłyszymy dosadne nuty groteski, ciężkie tony dramatu oraz lekkość przenikania się światów po drugiej stronie lustra. Wszystko to otulone malarskimi porównaniami, odcieniami z palety autorki...

Wyobraźcie sobie wszystkie lustra na całym świecie. Przy których snują swoje historie poeci i takie przy których golą się z pozoru zwykli lekarze... Lustra, które odbijają czyjeś zdjęcia, obrazy... Milczący świadkowie rozważań nad sensem życia i śmierci, adoratorzy marzeń, pielęgniarze myśli tych dobrych i tych złych...
Gdyby tak spojrzeć w ich okruszki, przeniknąć do ich...

Cudownie pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Nie spodziewałam się zbyt wiele po aktorce ale po raz kolejny stereotypowe myślenie o mały figiel pozbawiłoby mnie tego spotkania. Pani Joanna spokojnie może zrezygnować z aktorstwa (zresztą chyba i tak to zrobiła) i całkowicie poświęcić się pisaniu. Książka to zbór opowiadań (trochę strasznych, trochę śmiesznych, trochę filozoficznych),które mnie wcisnęły w fotel i dały tematy do rozmyślań na wiele wieczorów już po zakończeniu lektury.

Cudownie pozytywnie zaskoczyła mnie ta książka. Nie spodziewałam się zbyt wiele po aktorce ale po raz kolejny stereotypowe myślenie o mały figiel pozbawiłoby mnie tego spotkania. Pani Joanna spokojnie może zrezygnować z aktorstwa (zresztą chyba i tak to zrobiła) i całkowicie poświęcić się pisaniu. Książka to zbór opowiadań (trochę strasznych, trochę śmiesznych, trochę...