Luke Fitzwilliam po latach pracy w kolonii wraca do Anglii i już na początku pobytu w rodzinnym kraju przytrafia mu się zadziwiająca historia: w pociągu spotyka starszą panią, która ni mniej ni więcej opowiada mu o seryjnym mordercy grasującym w niewielkim miasteczku, w którym mieszka. Rzuca nazwiska kilku ofiar, do tego stwierdza, że wie kto jest kolejny „na celowniku” zbrodniarza. Luke nie traktuje całej opowieści zbyt poważnie i nawet zaczyna trochę współczuć pracownikom Scotland Yardu, do którego właśnie udaje się starsza pani, ale kiedy w gazetach natrafia na informację, że owa kobieta została potrącana przez samochód, który się nie zatrzymał i sprawcy nie znaleziono, a chwilę potem umiera człowiek, który miał być „następny w kolejce” postanawia przyjrzeć się z bliska mieszkańcom prowincjonalnego miasteczka.

Senna i sympatyczna miejscowość wydaje się być ostatnim miejscem na świecie, w którym mogłyby się wydarzyć krwawe zbrodnie, jednak prawda jest taka, że większość z nich została zakwalifikowana jako nieszczęśliwe wypadki, stąd nikomu nawet do głowy nie przychodzi, że kryje się za nimi cokolwiek więcej. Tyle tylko, że większość owych wypadków swobodnie mogłaby zostać zaaranżowana przez kogoś sprytnego i nikt by niczego nie podejrzewał. W końcu, jak to usłyszał w ciągu pamiętnej podróży pociągiem „morderstwo to nic trudnego, pod warunkiem, że nikt człowieka o nie nie podejrzewa”.

Podobnie jak w innych książkach Agathy Christie mamy bardzo wąskie grono potencjalnych podejrzanych, tyle że tym razem nie widać za bardzo powodów do zbrodni, a więc wytypowanie sprawcy jest ogromną trudnością. A znalezienie jakichkolwiek dowodów, to już zupełnie inna para kaloszy.

Książka może nie wybitna, ale przyzwoicie wymyślona i napisana.

Luke Fitzwilliam po latach pracy w kolonii wraca do Anglii i już na początku pobytu w rodzinnym kraju przytrafia mu się zadziwiająca historia: w pociągu spotyka starszą panią, która ni mniej ni więcej opowiada mu o seryjnym mordercy grasującym w niewielkim miasteczku, w którym mieszka. Rzuca nazwiska kilku ofiar, do tego stwierdza, że wie kto jest kolejny „na celowniku”...

Uwielbiam Agathe Christie ale to jej najsłabsza książka jaką czytałam. Banalna wręcz infantylna.

Uwielbiam Agathe Christie ale to jej najsłabsza książka jaką czytałam. Banalna wręcz infantylna.

,,Morderstwo to nic trudnego" czyli kolejny kryminał Agathy Christie. Luke Fitzwilliam to zwykły mężczyzna, który ma okazję przeżyć niezwykle fascynującą rozmowę ze starszą kobietą w pociągu, dowiaduję się od niej o serii dziwnych zgonów w miejscu z którego pochodzi. Nie długo potem Luke dowiaduję się o tragicznej śmierci tej kobiety i postanawia wyruszyć do jej rodzinnej miejscowości. Agatha Christie zdecydowanie zasługuję na tytuł ,,Królowej Kryminałów" jednak akurat seria o nadinspektorze Battle tak średnio przypadła mi to gustu. W tej powieści wszystkie znaki na niebie i ziemi wręcz krzyczały że jedna konkretna postać jest winna i myślę że największym plot twistem tej książki byłoby to gdyby faktycznie ta postać byłaby winna. Niby spodziewałam się winy każdego jednak końcówka trochę mnie zaskoczyła ponieważ nie potrafię sobie przypomnieć momentu w którym na prawdziwego winowajcę spadł chociaż cień podejrzeń czy jakakolwiek poszlaka by na tę osobę wskazywała. W całej powieści brakowało mi również samego nadinspektora Battle którego dosłownie było tyle co przysłowiowy kot napłakał, jednym z niewielu rzeczy, które naprawdę ratuję tą książkę jest wątek romantyczny mimo że jest kryminałem ;).

,,Morderstwo to nic trudnego" czyli kolejny kryminał Agathy Christie. Luke Fitzwilliam to zwykły mężczyzna, który ma okazję przeżyć niezwykle fascynującą rozmowę ze starszą kobietą w pociągu, dowiaduję się od niej o serii dziwnych zgonów w miejscu z którego pochodzi. Nie długo potem Luke dowiaduję się o tragicznej śmierci tej kobiety i postanawia wyruszyć do jej rodzinnej...

'Morderstwo to nic trudnego' jest jednym z wielu kryminałów autorstwa A. Christie i zarazem jednym z niewielu z cyklu o nadinspektorze Battle'u.

Na wstępie warto zaznaczyć jedną rzecz (którą zawsze będę powtarzać, gdyby jakimś cudem znalazł się tu czytelnik, nieznający twórczości pisarki) - jeśli ktokolwiek w tej lekturze szukałby scen akcji: pościgów, strzelanin, wybuchów; gdyby szukał opisu prac techników kryminalnych, mając nadzieję, że komputer wskaże sprawcę - to ten ktoś okropnie by się zawiódł.

Książki A. Christie nie są współczesnymi kryminałami.
Protagoniści jej powieści oprócz szukania dowodów rzeczowych, przede wszystkim rozmawiają z pozostałymi bohaterami; całość akcji zamknięta jest w dość małej przestrzeni, co sprawia, że w zasadzie sprawca jest obecny w lekturze niemal od początku.
'Morderstwo to nic trudnego' jest zbudowane właśnie w taki sposób: detektyw-amator (choć policjant) za pomocą wielu rozmów i niewielu poszlak stara się odkryć, który z mieszkańców małego miasteczka dokonał kilku morderstw.
Takie rozwiązania fabularne mają swój urok - osobiście uwielbiam zamknięte przestrzenie w kryminałach - stąd już na starcie lektura zdobyła u mnie punkt.

Całość jest dobra, lecz nie zachwycająca.
'Wejście' w akcję było bardzo intrygujące. Jednak wydarzenia w miasteczku były po prostu okey - nie ma na co narzekać, ale czuję niewykorzystany potencjał.

Mam również wrażenie, że autorka świadomie przerysowała głównego bohatera, przez co stał się komiczny. Mimo całej mojej sympatii do Luke'a, jest on postacią nad wyraz naiwną, zważywszy na to, że prowadzi prywatne śledztwo w sprawie morderstwa. Bardzo łatwo nim manipulować, jego rozważania o potencjalnych sprawcach są niesamowicie dziecinne. Raz ten, raz tamten, a potem kolejny. W pewnym momencie stało się to nawet irytujące. I gdyby nie świadomość zabawy formą autorki, to za tę ilość wykrzykników przy wypowiedziach Luke'a, dałabym minus.
Reszta bohaterów została już o wiele lepiej napisana i choć nie brakuje ekstrawagancji, to jednak autorka o wiele lepiej je sprzedała.

Plot twist pod koniec lektury przyzwoity, aczkolwiek osobiście nie byłam zaskoczona i zgadłam wcześniej, kto jest mordercą. Mimo to, podobało mi się rozwiązanie sprawy i uważam, że większość czytelników będzie usatysfakcjonowana.

Na koniec dodam, że nadinspektora Battle'a było mało jak na książkę będącą częścią cyklu o nim.
Jako, że to moje pierwsze spotkanie z tym bohaterem, to nie mam pojęcia jak wygląda to w innych pozycjach - w tej lekturze Battle pojawia się dopiero w ostatnich rozdziałach powieści.

Nie jest to najlepszy kryminał autorstwa A. Christie - nie poleciłabym go na rozpoczęcie przygody z jej twórczością. Zarazem, miałam okazję czytać gorsze jej powieści.
Zatem, nie jest to topowa pozycja - jednak jeśli ktoś ma możliwości i kilka wolnych wieczorów (albo nawet i jeden),to jak najbardziej można zatopić się w lekturze i nie żałować poświęconego czasu.

'Morderstwo to nic trudnego' jest jednym z wielu kryminałów autorstwa A. Christie i zarazem jednym z niewielu z cyklu o nadinspektorze Battle'u.

Na wstępie warto zaznaczyć jedną rzecz (którą zawsze będę powtarzać, gdyby jakimś cudem znalazł się tu czytelnik, nieznający twórczości pisarki) - jeśli ktokolwiek w tej lekturze szukałby scen akcji: pościgów, strzelanin,...

"Morderstwo to nic trudnego" poza szalenie fascynującym tytułem i wątkiem romantycznym (do tego zaraz wrócę) nie ma niestety do zaoferowania zbyt wiele. Morderca staje się oczywisty praktycznie od razu, więc obserwowanie, jak Luke po kolei podejrzewa wszystkich mieszkańców miasteczka było niezwykle nudne i dłużyło się okropnie. W finale jednak, jak to u Christie, następuje zwrot o 180 stopni i okazuje się, że mordercą jest ktoś zupełnie inny... tyle że tym razem tego nie kupuję. Bez spojerów, myślę że gdyby przeczytać tą książkę jeszcze raz wiedząc już na kogo zwrócić szczególną uwagę to nie zauważyłoby się u tej osoby żadnych objaw obłędu i skłonności morderczych. Dopiero w momencie kiedy ma dojść do ostatecznego zabójstwa, zmienia się z sympatycznej postaci w szaleńca, co jest mało wiarygodne. Ciekawym zabiegiem jest za to na pewno wprowadzenie Luka w roli "detektywa" i samodzielnego głównego bohatera (mam na myśli że nie jest ani Potiotem ani panną Marple),to w jaki sposób się angażuje w całą sprawę za sprawą przypadkowo spotkanej staruszki jest bardzo ciekawe. Jest on na pewno sympatyczną postacią ale w gruncie rzeczy nie jest zbyt złożony i interesujący. Za to, jak już wspomniałam, niezwykle mocnym elementem tej powieści jest jego relacja z Brigdet, nie spodziewałam się, że będzie tak niesamowicie napisana, bohaterowie mają między sobą niesamowitą chemię i wspaniałe dialogi, aż trudno uwierzyć że to postacie z lat 30. XX a nie współcześni. Podsumowując, nie żałuję czasu spędzonego na czytaniu ale nie sądzę żebym miała potrzebę wracać do tej książki, chyba że właśnie dla Luka i Bridget bo na pewno nie dla intrygi kryminalnej.

"Morderstwo to nic trudnego" poza szalenie fascynującym tytułem i wątkiem romantycznym (do tego zaraz wrócę) nie ma niestety do zaoferowania zbyt wiele. Morderca staje się oczywisty praktycznie od razu, więc obserwowanie, jak Luke po kolei podejrzewa wszystkich mieszkańców miasteczka było niezwykle nudne i dłużyło się okropnie. W finale jednak, jak to u Christie, następuje...

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Agatha Christie - jak zwykle napisane wybitnie.

Duża część książki była dobra i przyjemnie mi się ją czytało. Druga część jednak była znacznie słabsza, kilka wątków było słabo poprowadzonych. Nakierowania na domniemanego sprawcę były już zbyt nachalne. Czytałam zdecydowanie lepsze książki Christie.

Duża część książki była dobra i przyjemnie mi się ją czytało. Druga część jednak była znacznie słabsza, kilka wątków było słabo poprowadzonych. Nakierowania na domniemanego sprawcę były już zbyt nachalne. Czytałam zdecydowanie lepsze książki Christie.

Dobra książka, byle tylko nie brać jej tytułu zbytnio do siebie. Popularna w USA, mniej popularna w Europie. Niestety nie dorasta do pięt wybitnym dziełom mistrzyni, takim jak "I nie było już nikogo". Dalej dobre czytadło na długie, zimowe wieczory.

Fabuła szczegółowa, jak zawsze u Christie.

Dobra książka, byle tylko nie brać jej tytułu zbytnio do siebie. Popularna w USA, mniej popularna w Europie. Niestety nie dorasta do pięt wybitnym dziełom mistrzyni, takim jak "I nie było już nikogo". Dalej dobre czytadło na długie, zimowe wieczory.

Fabuła szczegółowa, jak zawsze u Christie.

Świetny pomysł na kryminał- Luke , były policjant , poznaje
w pociągu starszą panią , która sugeruje że w jej miasteczku działa seryjny morderca. Kobieta ginie w pod kołami samochodu , a Luke udaje się do miasteczka żeby sprawdzić czy podejrzenia były słuszne. Mamy okazję poznać galerię oryginalnych postaci. Pomysł doskonały , niestety z wykonaniem troszkę gorzej. Rozważania Luka momentami bardzo się dłużą . Główna bohaterka [ nowa znajoma Luka] , przedstawiana od początku jako osoba rozsądna i pragmatyczna w ostatnich scanach zachowuje się niczym postać z horroru, która zamiast uciekać gdzie pieprz rośnie z nawiedzonego domu - włazi samotnie na ciemny strych.
Scenarzyści filmu na podstawie tej książki chba również uważali , że czegoś w niej brakuje bo wprowadzili do akcji pannę Marple i sporo zmian. Luka gra Benedict Cumberbath Fim jest z roku 2008. W roku 2023 powstał serial , w którym główną rolę gra czarnoskóry aktor David Jonsson. Ptomkowie Agathy Christie twierdzą , że jej by się to spodobało ponieważ nie lubiła kiedy adaptacje filmowe były zbyt wierne książkom . Nowe medium- nowa treść.
Serialu jeszcze nie widziałam , ale chociaż zwykle wolę książki to w tym wypadku filmy są chyba ciekawsze niż książka. Przyjemnego czytania i oglądania.

Świetny pomysł na kryminał- Luke , były policjant , poznaje
w pociągu starszą panią , która sugeruje że w jej miasteczku działa seryjny morderca. Kobieta ginie w pod kołami samochodu , a Luke udaje się do miasteczka żeby sprawdzić czy podejrzenia były słuszne. Mamy okazję poznać galerię oryginalnych postaci. Pomysł doskonały , niestety z wykonaniem troszkę gorzej....

Tradycyjna powieść detektywistyczna autorstwa królowej kryminału - ograniczony krąg podejrzanych, ciekawie nakreślone postaci, trzymająca w napięciu fabuła.

Podczas podróży pociągiem starsza pani dzieli się swoimi obawami z pewnym policjantem - jest przekonana, że w jej miasteczku doszło do kilku morderstw, a sprawcy cały czas udaje się uniknąć podejrzeń. Bojąc się, że dojdzie do kolejnych zabójstw, zamierza zawiadomić Scotland Yard. Niestety ginie pod kołami auta, a wkrótce później umiera osoba, która według niej miała być kolejną ofiarą zabójcy. Zaintrygowany policjant postanawia odkryć czy naprawdę w miasteczku grasuje zabójca, kogo podejrzewała starsza pani i czy jej podejrzenia były słuszne.

Choć w tej powieści nie występuje ani Poirot, ani panna Marple, to główna postać - Luke Fitzwilliam, także budzi sympatię i zainteresowanie. Jedyny minus tej książki to nieco zbyt melodramatyczny wątek miłosny - choć istotny dla fabuły, opisany był według mnie mało przekonująco. Dodatkowo - nie zdradzając zakończenia - nie podobał mi się nieco "obłąkańczy" aspekt rozwiązania.

Tradycyjna powieść detektywistyczna autorstwa królowej kryminału - ograniczony krąg podejrzanych, ciekawie nakreślone postaci, trzymająca w napięciu fabuła.

Podczas podróży pociągiem starsza pani dzieli się swoimi obawami z pewnym policjantem - jest przekonana, że w jej miasteczku doszło do kilku morderstw, a sprawcy cały czas udaje się uniknąć podejrzeń. Bojąc się, że...