„Po tamtej stronie śmierć” to powieść Marii Nurowskiej, która najbardziej zapisała się w mojej pamięci spośród wszystkich jej książek.”Kamień na kamieniu”Wiesława Myśliwskiego to ta, która mnie najbardziej urzekła. Nie bez przyczyny wymieniłam tu dwa tytuły jakże znaczących pisarzy współczesnej literatury polskiej. Losy bohaterki powieści Iwony Małgorzaty Żytkowiak”Spotkania przy lustrze” przeżywałam jak własne. Teraz już wiem, dlaczego autorka zachwyca się twórczością Wiesława Myśliwskiego. Spotkania przy lustrze” są odpowiedzią…to literatura przez duże L.
Gorąco polecam!

„Po tamtej stronie śmierć” to powieść Marii Nurowskiej, która najbardziej zapisała się w mojej pamięci spośród wszystkich jej książek.”Kamień na kamieniu”Wiesława Myśliwskiego to ta, która mnie najbardziej urzekła. Nie bez przyczyny wymieniłam tu dwa tytuły jakże znaczących pisarzy współczesnej literatury polskiej. Losy bohaterki powieści Iwony Małgorzaty...

Trudna w odbiorze, głęboka analiza psychiki

Trudna w odbiorze, głęboka analiza psychiki

W ZWIĄZKU Z OTRZYMANYM LISTEM OD AUTORKI, UWAŻAM, ŻE OSTATNIE ZDANIE NINIEJSZEJ NOTKI JEST NIEUZASADNIONYM, BOLESNYM ATAKIEM W JEJ OSOBĘ I PROSZĘ JE TAK TRAKTOWAĆ. MOTYWÓW 'MARZENY' OBOJE NIE ZNAMY

Żytkowiak (ur. 1963) zaczęła wydawać w 2011, a omawiana - jest jej drugą. Badając jej "fenomen" stwierdziłem, że już spłodziła tzw. książki - cztery, o czym będzie za chwilę. Nie usłyszycie, Państwo, ode mnie, ani słowa na temat tej książki, bo wymiguję się od tej nieprzyjemnej czynności cytując Annę z LC:
".....pojąć nie mogę 3letniego picia do lustra, bo mąż umarł bez uprzedzenia - i to mąż, z którym właściwie nic bohaterki nie łączyło. Na dodatek bardzo dużo błędów interpunkcyjnych, literówek. Jak dla mnie - strata czasu i ogromne rozczarowanie. Niestety nie polecam, wręcz przestrzegam."

Totalny bełkot i tyle! Chciałem natomiast, na kanwie tej książki i całej twórczości tej pani autorki poruszyć POWAŻNY PROBLEM ETYCZNY, o którym pisałem już w liście do Administracji naszego portalu LC. Przedstawiam fakty, a wnioski pozostawiam Państwu. Ta książka ma na LC ocenę 7,25 i pięć opinii. "Nabijają" wysoką ocenę pani Anna i pani Marzena, które dają tej ramocie ocenę przeznaczoną dla arcydzieł tj 10 gwiazdek. Wolność jest, a poza tym wara komu do tego co komuś innemu się podoba. Ale, ale,,,
Klikam "Marzena" i otwiera się strona Marzeny Zagórskiej, widzianej na portalu 33 tygodnie temu, która zaszczyciła nas c z t e r e m a recenzjami w o g ó l e, oceniającymi w s z y s t k i e książki na d z i e s i ę ć gwiazdek, a są one w s z y s t k i e a u t o r s t w a Ż y t k o w i a k.
Niech Pani autorka nie mówi, że nie zna Zagórskiej, bo i tak jej nie uwierzę. A fe!

W ZWIĄZKU Z OTRZYMANYM LISTEM OD AUTORKI, UWAŻAM, ŻE OSTATNIE ZDANIE NINIEJSZEJ NOTKI JEST NIEUZASADNIONYM, BOLESNYM ATAKIEM W JEJ OSOBĘ I PROSZĘ JE TAK TRAKTOWAĆ. MOTYWÓW 'MARZENY' OBOJE NIE ZNAMY

Żytkowiak (ur. 1963) zaczęła wydawać w 2011, a omawiana - jest jej drugą. Badając jej "fenomen" stwierdziłem, że już spłodziła ...

Książka ma tylko 227 stron, a męczyłyśmy się razem ponad tydzień. Obiecujący tytuł, zachęcający opis - zapowiadało się dobrze. A tymczasem - dawno już żadna postać tak mnie nie irytowała. Rozumiem trwać 3 lata w żałobie po kimś, kogo się kochało, szanowało, z kim łączyło wiele spraw, uczuć. Ale pojąć nie mogę 3letniego picia do lustra, bo mąż umarł bez uprzedzenia - i to mąż, z którym właściwie nic bohaterki nie łączyło. Na dodatek bardzo dużo błędów interpunkcyjnych, literówek. Jak dla mnie - strata czasu i ogromne rozczarowanie. Niestety nie polecam, wręcz przestrzegam.

Książka ma tylko 227 stron, a męczyłyśmy się razem ponad tydzień. Obiecujący tytuł, zachęcający opis - zapowiadało się dobrze. A tymczasem - dawno już żadna postać tak mnie nie irytowała. Rozumiem trwać 3 lata w żałobie po kimś, kogo się kochało, szanowało, z kim łączyło wiele spraw, uczuć. Ale pojąć nie mogę 3letniego picia do lustra, bo mąż umarł bez uprzedzenia - i to...

Opowieść o kobiecie,która niespodziewanie zostaje wdową.Łucja nie może sie pogodzić ze śmiercią męża.Choć nie byli ze sobą zbyt blisko wyrzuca swój żal i ogromne pretensje do męża że ją zostawił tak nagle i bez jakiejkolwiek zapowiedzi.Wielowątkowe spojrzenie na różne zdarzenia i sytuacje.

Opowieść o kobiecie,która niespodziewanie zostaje wdową.Łucja nie może sie pogodzić ze śmiercią męża.Choć nie byli ze sobą zbyt blisko wyrzuca swój żal i ogromne pretensje do męża że ją zostawił tak nagle i bez jakiejkolwiek zapowiedzi.Wielowątkowe spojrzenie na różne zdarzenia i sytuacje.

Łucja zostaje wdową i choć za jego życia nie była zbyt blisko z mężem, teraz ma mu za złe to, ze umarł. Nie może się pogodzić z tym, że Edwin umarł tak nagle i bez ostrzeżenia. Kobieta zamyka się w sobie, odcina się od wszystkich, przede wszystkim od najbliższej rodziny, nie je, nie zajmuje się domem, w ogóle nie robi nic. Ma typowe objawy depresji. Wieczory spędza sama, z lampką wina przed lustrem.
Treść tej książki opiera się głównie na wspomnieniach Łucji. Są tu opowieści z czasów młodości, gdy mieszkała z rodzicami, gdy poznała przyszłego męża. Są też przede wszystkim wspomnienia z życia z Edwinem. Jak to było, gdy on żył. Analizuje swoje małżeństwo i stwierdza, że chyba nie była do końca szczęśliwa. Niby miała męża, ale żyli obok siebie. Łucja czuła się samotna, rozżalona na męża i jego zachowanie. Edwin mało się odzywał, nie zabiegał o względy żony, nie próbował być spontaniczny. Jedynie na wyjazdach wakacyjnych pozwalał sobie na odrobinę ekstrawagancji. Ale to nie wystarczało Łucji. Do tego stopnia, że posunęła się ona do zdrady własnego męża. I to z mężem swojej najlepszej przyjaciółki.
Czy Łucja wyjdzie na prostą po śmierci Edwina? Czy poukłada sobie życie tak, by być szczęśliwą? Przekonajcie się sami, zachęcam do lektury. Zdradzę tylko tyle, że Łucja dopiero, gdy poczuje się potrzebna coś w niej drgnie. Popchnie ją do działania.
Przyznam szczerze, że bardzo zmęczyła mnie ta książka. Czytałam ją prawie dwa tygodnie. Strasznie monotonna, bardzo mało dialogów, dużo opisów. I jest coś, co mnie bardzo raziło: bardzo dużo literówek, czasami przekręcane są całe wyrazy. Mimo wszystko przeczytałam książkę do końca. I powiem nawet, że po przekroczeniu stu stron czytało mi się nawet nieźle.

Łucja zostaje wdową i choć za jego życia nie była zbyt blisko z mężem, teraz ma mu za złe to, ze umarł. Nie może się pogodzić z tym, że Edwin umarł tak nagle i bez ostrzeżenia. Kobieta zamyka się w sobie, odcina się od wszystkich, przede wszystkim od najbliższej rodziny, nie je, nie zajmuje się domem, w ogóle nie robi nic. Ma typowe objawy depresji. Wieczory spędza sama, z...

Bohaterką powieści jest Łucja – kobieta dojrzała, w której życiu nic szczególnego się nie dzieje. Rodzina, mąż – zwykła codzienność. Ale oto pewnego dnia, którego nic nie zapowiadało, umiera jej mąż… I to zdarzenie nie jest niczym szczególnym w życiu, choć na pewno bardzo boli strata bliskiej osoby. Kobieta nie może uwierzyć w to, jednak prawda jest okrutna i dociera do niej… Łucja ucieka od niej w świat lustra … wina… To jej pozawala powrócić do przeszłości… I tu poznajemy historie rodziny, kryjącą pewne dramaty, które wyciągane z pamięci pomagają jej w znalezieniu się w nowym położeniu. Poznajemy dzieci- Łukasza i Ankę….ich historię….Książka podobnie jak poprzednia pozycja pisarki wciąga od pierwszej strony. Wchodzimy w życie bohaterów coraz bardziej wiążąc się z nimi… To piękna , wzruszająca opowieść

Bohaterką powieści jest Łucja – kobieta dojrzała, w której życiu nic szczególnego się nie dzieje. Rodzina, mąż – zwykła codzienność. Ale oto pewnego dnia, którego nic nie zapowiadało, umiera jej mąż… I to zdarzenie nie jest niczym szczególnym w życiu, choć na pewno bardzo boli strata bliskiej osoby. Kobieta nie może uwierzyć w to, jednak prawda jest okrutna i dociera do...