Particia Briggs rozpoczęła swoją przygodę z pisaniem już w 1990 roku lecz dopiero trzy lata później udało jej się opublikować książkę noszącą tytuł „Masques”. Niestety nie przyniosła ona spodziewanych efektów, było wręcz odwrotnie. Powieść okazała się bowiem klapą, a Briggs o mało nie porzuciła pisania. Na szczęście ponownie zmobilizowała siły, a kolejne opowieści zaczęły notować coraz wyższą sprzedaż. Właśnie z tego powodu, autorka zgodziła się na propozycję swojego agenta, aby napisać powieść urban fantasy. To był strzał w dziesiątkę. Seria o „Mercy Thompson”, a potem także „Alfa i Omega” podbiły serca fanów. „Wilczy trop” to pierwszy tom, rozpoczynający przygodę polskich czytelników z drugą serią, którą wymieniłam w poprzednim zdaniu.

Anna Latham nigdy nie wierzyła w istnienie świata nadprzyrodzonego, dopóki sama nie stała się jego częścią. Kobieta została bowiem zmieniona w wilkołaka. Niestety z tego powodu należy do najgorszego stada w całych Stanach Zjednoczonych. Jest najniżej w hierarchii, ponieważ powiedziano jej, iż jest wilkiem uległym, który podporządkowuje się woli innych. Bita, gwałcona i poniżana w końcu mówi dość, gdy okazuje się, że alfa stada dopuszcza się nielegalnych procederów. Kontaktuje się z Marokiem, przywódcą wszystkich wilkołaków alfa. Z jego rozkazu w życiu Anny pojawia się Charles Cornick, który nie tylko wyjawi jej prawdę o jej wilkołaczym talencie, ale także odmieni jej życie na zawsze. Kobieta jest bowiem Omegą, która potrafi ukoić nerwy nawet oszalałego wilkołaka.

Przyznam, że gdy zaczynałam czytać tę powieść, to nie bardzo wiedziałam co o niej myśleć. Tym bardziej, że było to moje pierwsze spotkanie z twórczością Patrici Briggs. Dlatego na początek postanowiłam tylko podczytać początek, aby sprawdzić mniej więcej jakim stylem posługuje się autorka. To był błąd. Dlaczego? Ano dlatego, że gdy już raz zacznie czytać się „Wilczy trop” to po prostu nie da rady przestać. Z każdym kończonym rozdziałem obiecywałam sobie, że ten będzie już ostatnim, ale jak łatwo można się domyślić, nic z tego nie wyszło.

Jeżeli chodzi o fabułę, to „Wilczy trop” jest jednym z typowych tomów wprowadzających do serii. Oczywiście wcale nie umniejsza to jego wartości. Dzięki niemu poznajemy głównych bohaterów, autorka podrzuca nam garść informacji na temat wilkołaków jakie zrodziły się w jej wyobraźnia, a także o świecie z jakim mierzą się na co dzień. Choć oczywiście nie brakuje tu także wątków, przygodowych, miłosnych, a nawet sensacyjnych. Wszystko to tworzy naprawdę fajny misz-masz, okraszony dodatkowo szybkim tempem akcji, które niweluje skutki mankamentów fabuły, na przykład lekkiej przewidywalności co poniektórych rozwiązań serwowanych przez autorkę.

Briggs ma naprawdę świetny styl pisania, dzięki czemu przyciąga czytelnika już od pierwszego zdania. Poza tym muszę przyznać, że autorka naprawdę doskonale wie jak stopniować napięcie, aby wraz z nim rosła także ciekawość względem dalszych wydarzeń, ale nie tylko. Pisarka wprowadziła bowiem do książki kilka mglistych odniesień do swojej drugiej serii z gatunku urban fantasy. Dzięki temu ma sporą szansę, że osoby nie znające jeszcze przygód Mercy Thompson, wreszcie się na nie skuszą (ja jestem jedną z takich osób).

Podsumowując. „Wilczy trop” to świetna książka i wcale się nie dziwie, że jej autorkę wymienia się w gronie najlepszych autorów urban fantasy. Briggs doskonale zdaje sobie sprawę z zalet i wad swoich historii, więc stara się pisać tak, aby w oczy rzucały się te pierwsze i tym samym niwelowały skutek tych drugich. Gorąco polecam! Jeżeli nie znacie jeszcze twórczości tejże autorki, to zachęcam do jak najszybszego nadrobienia zaległości.

Natalia Zdziechowska