Przeczytałam w życiu biografie dwóch piłkarzy, Zidane'a i Deyny. Ta Zizou to nawet nie pamiętam, czy miała na okładce autora, raczej był to wyrób książkopodobny. Ale Zidane'a wielbię, więc przeczytałam. Wspominam go zresztą nie bez przyczyny. "Deyna" kończy się zdaniem "Tylko jeden współczesny piłkarz przypomina mi go ruchami, zwodami, umiejętnością przewidywania sytuacji, strzałami i podaniami - Zinedine Zidane". Wielbiąc więc wciąż Francuza, wracam do książki o Polaku. I mam mieszane uczucia. Za Legią nigdy nie przepadałam, ale dzięki tej książce wiele się o niej dowiedziałam, o jej gwiazdach, trenerach, działaczach, realiach, układach w świecie piłkarskim. I wcale nie o korupcję i kupowanie meczów chodzi. Ale czy coś więcej wiem o Deynie? "Nie ruszaj Kazia bo zginiesz" to już wiedziałam wcześniej, urocza przyśpiewka. Ale mam wrażenie,że Stefan Szczepłek tak bardzo chciał być delikatny, nikogo (bliskich?) nie urazić, pamięci po piłkarzu nie skalać, że tam, gdzie warto było napisać więcej, on się zatrzymuje. Ale w sumie czy mam do niego o to żal? Chyba nie. Między wierszami i tak wiele można wyczytać. A to naprawdę kawał historii polskiej piłki. I już zupełnie na margninesie - podczas czytania po raz kolejny pomyślałam: jakie to szczęście, że pamiętam czasy, kiedy nie trzeba było śpiewać "Nic się nie stało!".

Przeczytałam w życiu biografie dwóch piłkarzy, Zidane'a i Deyny. Ta Zizou to nawet nie pamiętam, czy miała na okładce autora, raczej był to wyrób książkopodobny. Ale Zidane'a wielbię, więc przeczytałam. Wspominam go zresztą nie bez przyczyny. "Deyna" kończy się zdaniem "Tylko jeden współczesny piłkarz przypomina mi go ruchami, zwodami, umiejętnością przewidywania sytuacji,...