Ostatnio złapałam "fazę" na czytanie książek o podobnej tematyce. Najpierw były "Kwiaty na poddaszu", a potem już poszło serią. Właśnie w ten oto sposób trafiłam na ten tytuł.
Czytłam też książkę z tej samej serii, więc sądziłam, że w tak jak i w tamtej będzie mnogość brutalnych scen i opisów. Pomyliłam się. Jest tak prawdopodobnie dlatego, że nie jest to już autobiografia, lecz jedynie wyznania opiekunki bohatera książki.
Za co bym dała plus? Dlaczego aż tak wysoko oceniłam ten tytuł? Generalnie za żywy i genialny język. Można było się zagłębić na kilka godzin w lekturze i wcale nie czuć zmęczenia.
Chcę jeszcze dodać, że spodobało mi sie poczucie humoru samych postaci, ale także i wzruszyły mnie sceny nawracania się Chłopca.
Jeżeli już ktoś myśli o zakończeniu, to i tak nie będzie w stanie się go domyśleć. Dlaczego? Bo książka jest oparta na faktach, a życie nie zawsze ma piękny i kolorowy scenariusz dla każdego człowieka.

Ostatnio złapałam "fazę" na czytanie książek o podobnej tematyce. Najpierw były "Kwiaty na poddaszu", a potem już poszło serią. Właśnie w ten oto sposób trafiłam na ten tytuł.
Czytłam też książkę z tej samej serii, więc sądziłam, że w tak jak i w tamtej będzie mnogość brutalnych scen i opisów. Pomyliłam się. Jest tak prawdopodobnie dlatego, że nie jest to już autobiografia,...