Kolejna pozycja łącząca w sobie elementy przewodnika i gawędy. Dobrze napisana, spójna, przemyślana, obfitująca w biogramy, ciekawostki nie tylko historyczne, polonica.
Nie sposób nie konfrontować własnej pamięci z opisanymi przez autora miejscami. Subiektywizm stanowi atut tej książki, pozwala na utwierdzenie się w ocenach (schody odeskie, Chocim, Kijów, Lwów, Drohobycz, Kamieniec Podolski, Bakczysaraj) lub zapoznanie się ze odmiennym spojrzeniem (choćby Zbaraż czy Olesko).
Brakuje mi opisu kilku miejsc, które wywarły na mnie wielkie wrażenie, jak choćby Okopy Świętej Trójcy, pałac w Ałupce czy Skała nad Zbruczem. Warto byłoby także dodać indeks miejsc i choćby schematyczną mapkę - może w kolejnym wydaniu?

Autor zadbał też o smaczki obyczajowe, wspominając piękną Bitynkę, Mickiewicza, Iwaszkiewicza. Pochylił się nad Schulzem, próbując dotknąć fenomenu i miasta, i pisarza.
Każdy znajdzie w tej pozycji coś dla siebie, zgodnie z tytułem i podtytułem (tragiczne dzieje, polskie ślady).

We mnie obudziła się tęsknota za kolejnym wyjazdem na Ukrainę. Tyle tam Polski do zobaczenia - jeszcze. Ślady zanikają. Warto się spieszyć.


PS
Nie jestem wzorowym słuchaczem przewodników po miastach. Być może dlatego dopiero z tej książki dowiedziałam się, że mam zdjęcie z rzeźbą przedstawiającą polskiego Gaudiego. A robiłam sobie fotkę z panem z brązu pijącym kawę na tle salonu Louisa Vuittona.

Kolejna pozycja łącząca w sobie elementy przewodnika i gawędy. Dobrze napisana, spójna, przemyślana, obfitująca w biogramy, ciekawostki nie tylko historyczne, polonica.
Nie sposób nie konfrontować własnej pamięci z opisanymi przez autora miejscami. Subiektywizm stanowi atut tej książki, pozwala na utwierdzenie się w ocenach (schody odeskie, Chocim, Kijów, Lwów, Drohobycz,...