Spodziewałam się czegoś lepszego. Z jednej strony język, który uwielbiam u Lehane - bez zbędnych ozdobników, owijania w bawełnę, bez prób przemilczenia niewygodnych, nieprzyjemnych wręcz opisów. Łatwy, prosty, lekkostrawny. Akcja rozkręca się powoli, ale co jakiś czas autor nagradza czytelnika jakimś małym zaskoczeniem, zwrotem akcji. Dodajmy do tego całkiem realistyczne dialogi i charakterystyczny humor Lehane. Pozornie powinno być idealnie, jak w "Mieście Niepokoju" czy nawet "Nocnym Życiu". A jednak, czuć, że to debiutancka powieść. Ilość paraboli/metafor/porównań przerasta zdolności przeciętnego czytelnika. O ile na początku śmieszą ("poza tym ostatnio opuściłem się w praniu i moje dżinsy pewnie mogłyby same przejechać się metrem i spotkać się ze mną na miejscu"), z czasem stają się natrętne, zaczynają przeszkadzać i coraz mniej bawić. Trzeba się przez nie przebijać jak przez zasieki, co nie pozwala skupić się na akcji. No właśnie, niby wartka i ciekawa, chyba oczekiwałam czegoś więcej. Mimo wszystko, to lektura lekka, łatwa i przyjemna, miejmy nadzieję, że każda następna z serii jest o oczko (a raczej gwiazdkę) lepsza.

Spodziewałam się czegoś lepszego. Z jednej strony język, który uwielbiam u Lehane - bez zbędnych ozdobników, owijania w bawełnę, bez prób przemilczenia niewygodnych, nieprzyjemnych wręcz opisów. Łatwy, prosty, lekkostrawny. Akcja rozkręca się powoli, ale co jakiś czas autor nagradza czytelnika jakimś małym zaskoczeniem, zwrotem akcji. Dodajmy do tego całkiem realistyczne...