„Cień Doskonały” Brenta Weeksa to nie jest samodzielna powieść i jako taka nie może być rozpatrywana. Można go uznać co najwyżej za nowelę, nieco bardziej rozbudowane opowiadanie, ściśle powiązane z wcześniejszymi powieściami tego autora.

Historia ta jest prequelem świetnie znanej polskim fanom Trylogii Nocnego Anioła. Akcja toczy się kilkanaście lat przed wydarzeniami opisanymi w powieści „Droga Cienia”. Tym razem głównym bohaterem nie jest Kylar Stern, który w trylogii odgrywa pierwszoplanową rolę, ale jego nauczyciel Durzo Blint, znany pod wieloma imionami, ale w tej noweli jako Gaelan Gwiezdny Żar.
Cała historia ma kilka przeplatających się wątków. Tym najważniejszym jest bez wątpienia pierwsze spotkanie Durzo z Gwinverą Kireną, znaną też jako Mama K. Dowiadujemy się w jaki sposób się poznali i jak Durzo pomógł jej dojść do pozycji, z której znamy ją w Trylogii. Oprócz tego dowiadujemy się nieco więcej o przeszłości Durzo Blinta, jego rodzinie, pochodzeniu oraz poznajemy kolejne szczegóły z historii cesarza Jorsina Alkestesa. Zobaczymy też Blinta w akcji oraz w obronie swojego ka’kari.

Nowela jest bardzo krótka, choć szczelnie wypakowana dynamiczną akcją. To zaledwie około stu dziesięciu stron i to wypełnionych naprawdę bardzo dużą czcionką. Fani niewątpliwie docenią styl Brenta Weeksa i z przyjemnością zanurzą się w mroczny półświatek Trylogii Nocnego Anioła. Choć nowela jest tak krótka, to jednak udało mi się wyłowić całe mnóstwo smaczków, a zapewne sporo przegapiłem, bo wątki przeplatają się bez szacunku dla chronologii wydarzeń. Z jednej strony utrudnia to zrozumienie całości (choć po zakończeniu takie a nie inne ułożenie fragmentów wydaje się sensowne), ale z drugiej strony sprawia, że do „Cienia Doskonałego” chce się wracać, by upewnić się, że nie zgubiliśmy żadnych szczegółów.

Nowela jest propozycją tylko i wyłącznie dla fanów przygód Kylara Sterna, Durzo Blinta i Gwinvery Kireny. Nie chodzi tu o poziom literacki. Po prostu bez znajomości trylogii trudno połapać się w bogactwie świata, a Brent Weeks nie traci czasu na wyjaśnienia, wychodząc z założenia, że czytelnik zapoznał się z jego wcześniej wydanymi powieściami. Z drugiej strony przeczytanie „Cienia Doskonałego” przed lekturą trylogii zaspojleruje całe mnóstwo wątków, bo podaje kawa na ławę całe mnóstwo informacji, które czytelnik wspólnie z bohaterami odkrywa przez trzy kolejne tomy trylogii.

Krzysztof Krzemień