Książkę te przeczytałam z dwóch powodów. Po pierwsze, dlatego że kupiła ją moja mama. Po drugie, ponieważ czytałam, że jest zbliżona do mojego ukochanego ,,Quo vadis". I coś w tym jest, choć sytuacje i charaktery bohaterów są inne.

Głównym bohaterem jest Rzymianin, Marcellus Gallio, który za karę zostaje wysłany na służbę wojskową do Palestyny. Wkrótce staje przed bardzo przykrym zadaniem - musi ukrzyżować Jezusa Chrystusa, oskarżonego o bluźnierstwa. Po ukrzyżowaniu trybuni(zgodnie z Biblią) grają w kości o szatę Jezusa, wygrywa ją Marcellus. Mężczyzna powraca do Rzymu, gdzie zakochuje się w pięknej i niegłupiej Dianie, ale nie może zapomnieć o ukrzyżowaniu, załamuje się, zamyka przed innymi. W końcu postanawia wrócić do Palestyny i dowiedzieć się czegoś więcej o Jezusie. Towarzyszy mu jego niewolnik i przyjaciel, Demetriusz.

,,Szata" przedstawia inny sposób docierania do Boga niż w ,,Quo vadis". Winicjusz stał się chrześcijaninem przez miłość, natchnęły go emocje. Natomiast Marcellus dokładnie poznaje chrześcijaństwo, rozmawia z ludźmi, którzy byli świadkami cudów Chrystusa, bada filozofię nowej religii. Powoli zaczyna rozumieć, że może ona być lekiem na jego cierpienie. Uczy się przebaczać sobie i rozumieć sens swojego życia. Wiarę odnajduje również Demetriusz dla którego chrześcijaństwo staje się nadzieją w jego niewolnictwie.

,,Szata" przybliża nam życie we wspólnocie chrześcijańskiej, pokazuje ją w sposób bynajmniej nie różowy. Powieść pełna jest refleksji nad naturą ludzką i porządkiem świata. Douglas pokazuje, że nie możemy wiele zrobić dla świata, ale możemy być dobrymi ludźmi w życiu osobistym i to wystarczy. To opowieść o różnych ludziach, którzy różnią się charakterem, doświadczeniem i pozycją, ale wszyscy marzą o szczęściu. Powieść pokazuje, że nie możemy być ideałami, ale możemy starać się postępować dobrze i uczyć się rozumieć ludzi. To bardzo pozytywne przesłanie.

Bohaterowie są bardzo dobrze napisani. Zarówno Marcellus, jak i Demetriusz mają odrębne charaktery i sposób postrzegania świata, inaczej też reagują na chrześcijaństwo. Ciekawa jest Diana, ukochana Marcellusa, która początkowo jest typową dziewczyną marzącą o wyjściu za mąż i spokojnym życiu, uczy się jednak doceniać i rozumieć ideały Marcellusa. Podobała mi się też Lucja, siostra Marcellusa, która mimo swojej młodości i niedoświadczenia, była bardzo wrażliwa i mądra, oraz Teodozja, która nauczyła Demetriusza, co jest w życiu ważne, ale i sama zrozumiała na czym polega prawdziwe szczęście. Na uwagę zasługuje też ojciec Marcellusa, który jest wierny starym rzymskim tradycjom, ale potrafi też być wspaniałomyślny i wykazuje cechy, o których syn go nie podejrzewał, oraz szalony cesarz Tyberiusz.

Jeśli podobało wam się ,,Quo vadis", to jest duże prawdopodobieństwo, że ,,Szata" też się wam spodoba. Ale i bez porównać warto ją przeczytać. To naprawdę mądra i wzruszają historia o losie ludzkim.

,,Nieszczęście polega na tym, że nie sposób zmienić innych ludzi ani siebie samego."

Książkę te przeczytałam z dwóch powodów. Po pierwsze, dlatego że kupiła ją moja mama. Po drugie, ponieważ czytałam, że jest zbliżona do mojego ukochanego ,,Quo vadis". I coś w tym jest, choć sytuacje i charaktery bohaterów są inne.

Głównym bohaterem jest Rzymianin, Marcellus Gallio, który za karę zostaje wysłany na służbę wojskową do Palestyny. Wkrótce staje przed bardzo...