„ Morze ognia – Władca Barcelony II ” – ta książka to po prostu literacki powrót do średniowiecznej Barcelony jaki zafundował nam Chufo Lorens. Jak to bywa z kontynuacjami czytelnik zawsze zastanawia się czy warto, czy koncepcje i pomysły autora będą na tyle wartościowe i ciekawe, że warto po nie sięgać? Ja spróbowałem szczęścia i nie mam czego żałować. Z chęcią poczytałem o dalszych losach Marti’ego Barbany, niezwykle ambitnego człowieka, teraz najbogatszego obywatela Barcelony. W książce mamy troszkę starych dobrze znanych bohaterów jak oprócz mamy ojca Llobeta i paru innych osób z otoczenia Marti'ego, mamy też hrabiowskie małżeństwa Ramona Berengera I i jego małżonkę Almodis.

Pojawia się cała masa nowych bohaterów, do gry wchodzi młode pokolenie, czy to w otoczeniu Martiego Barbany jak Ahmed syn sługi Omara, czy Amina jego córka, służaca jego córki Marty. Podobnie na dworze hrabiowskim do głosu dochodzą dzieci hrabiowskie; Pedro Ramon, a także bliźniacy Ramon Berengar II i Berengar Ramon, którzy prowadzili bezwzględną walkę o władzę. Wytrawną polityczna graczką była hrabina Almodis, która za wszelką cenę chciała się pozbyć Pedro Ramona, który nie był jej synem, był natomiast pierworodnym, a więc prawo do tronu wydawało się być niepodważalne. Hrabina uznawszy, że Pedro Ramon po prostu się nie nadaje sprawowania władzy postanowiła pójść na całość, zagrała ostro. Chyba się nie zorientowała, że Pedro Ramon i Berengar Ramon zawarli polityczne przymierze, co z punktu widzenia interesów hrabstwa Barcelony tylko zniwelowało korzyści jakie wynikły z pozbycia się Pedro Ramona.

Tak było w całej Europie, skutki władzy absolutnej były takie, że narażały kraj na niebezpieczne tarcia. Nieustanne gry o tron, a więc o władze praktycznie sprawiały, że robił się z tego niezły zamęt. Po za tym kwalifikacje do sprawowania władzy osobników którzy nakładali koronę na swoją łepetynę bywały różne. Czasem się trafił wybitny, a przynajmniej przyzwoity, władca i ogarniał cały interes, ale często to były miernoty, które się nie nadawały do rządzenia. Ramon Berengar I miał ciekawy pomysł, rotacja władzy raz jeden rządzi raz drugi, siłą rzeczy nie mógł się sprawdzić. Pewnie hrabina Almodis by mu to z głowy wybiła, no ale niestety nie dała rady już tego zrobić.

Oczywiście głównym bohaterem jest Marti Barbany i jego ukochana córka Marta, która jest córką Ruth, którą Marti poślubił. Ruth była córką Barucha Benvenista, Żydowskiego bankiera, przyjaciela Marti’ego. Akcja zaczyna się w roku 1063 kiedy umiera Ruth i jej nowonarodzone dziecko. Marti opiekuje się Martą, dla obydwu strata Ruth trudna, ale jakoś musieli się po tym pozbierać. Życie toczy się dalej. Marti’emu powodzi się w interesach, ale w życiu prywatnym wciąż ma pod górkę.

Podobnie jak w pierwszej części Marti ma poważnego rywala, tym razem jest nim Barnabe Moinar, syn służącego Bernata Montcusiego. Oczywiście osobnik ten ma zamiar pomścić swego pana, któremu swego czasu Marti wszedł w drogę i ujawnił jego niegodziwości, tym samym pogrążając go niesławie. Moinar pragnie zemsty. Trwa ostra rywalizacja między sobą, tych bogatych wpływowych ludzi, w którą został wmieszany dwór hrabiowski.

Ciekawe jest, że tutaj zostało opisane funkcjonowanie zorganizowanej przestępczości, a więc czegoś co nazywamy mafią. Moinar założył w Barcelonie luksusowe agencje towarzyskie i czerpie z nich niezłe dochody. W tajemniczych okolicznościach giną różni ludzie, po za tym ludzie mający wpływy na dworze są przekupywani, kwitnie handel informacjami, które są dobrze opłacane. Chociażby sprawa greckiego ognia, który na potrzeby Martiego Barbany został wyprodukowany, ponieważ ma zamiar dać nauczkę piratom, którzy są z Moinarem powiązani w ramach dziwnej instytucji zwanej zakonem, który w praktyce tworzy międzynarodowy kartel przestępczy. A więc przestępczość mniej lub bardziej zorganizowana jest niewiele młodsza od najstarszego zawodu świata.

Oczywiście w książce nie brakuje seksu, nie tylko dlatego, że prężnie działają agencje towarzyskie Moinara, ale też młody hrabia Berenger Ramon jest nieźle napalony na Martę Barbany. Ma pecha, bo ta pokochała Bertrana z Cardeny syna wicehrabiego, który przybył do Barcelony jako zakładnik, gwarantujący utrzymanie paktu pokojowego, to była powszechna praktyka. To jest bardzo ciekawy wątek miłosny.

Niezwykle ciekawą postacią występującą w obu częściach, jest Delfin, karzeł, który był nieformalnym doradcą hrabiny Almodis. Widać Delfin był inteligentnym osobnikiem na miarę Tyriona Lannistera z "Gry o tron" Martina, przynajmniej na tyle, że wiedział jak się dobrze urządzić.

Podsumowując, ta książka ma w sobie wszystko, co dobra powieść historyczna mieć powinna z jednej strony w miarę rzetelnie opisane wydarzenia historyczne i zgrabnie wmieszane w to wątki fikcyjnych bohaterów. Akcja zaczyna się w 1063 r., potem 1067 r., a kończy gdzieś pod koniec lat 70 XI wieku.

Przeczytanie tej książki nie będzie stratą czasu.
Warto.
Polecam.

„ Morze ognia – Władca Barcelony II ” – ta książka to po prostu literacki powrót do średniowiecznej Barcelony jaki zafundował nam Chufo Lorens. Jak to bywa z kontynuacjami czytelnik zawsze zastanawia się czy warto, czy koncepcje i pomysły autora będą na tyle wartościowe i ciekawe, że warto po nie sięgać? Ja spróbowałem szczęścia i nie mam czego żałować. Z chęcią...