Przyznam, z mam pewien problem z tą książką. Czytając opis i recenzje na LC uznałam, że może to być dość ciekawa antyutopijna powieść. Stworzenie świata, w którym palone są książki jest ciekawym pomysłem, ale w moim odczuciu nie poszło za tym nic więcej. Po prostu ten świat był niewiarygodny, bo przez cała lekturę zadawałam sobie pytanie dlaczego tak istotne jest to pozbawianie ludzi czytania. Próbę wyjaśnienia tego podejmuje
Kapitan Beatty, ale to jeszcze bardzie zaciemnia obraz, bo jeśli zamiarem systemu było pilnowanie by ludzie doznawali przyjemności, to nadal książka nie jest znowu, aż tak niebezpieczna by tę przyjemność odbierać, chociażby takie odmóżdżacze: niczego nie wnoszą, a jednak czytający odczuwają niewątpliwą przyjemność Poza tym ten świat jest stworzony w taki sposób, że ludzie którzy w nim żyją wcale nie są szczęśliwi i to wcale nie dlatego, że czytaj tylko są potwornie znudzeni i wewnętrznie płytcy. Nie rozumiałam też jakim cudem przeczytany wiersz przez Montaga sprawił, że taka pusta osoba jak pani Phelps zaczyna płakać. Do takich emocji potrzeba czegoś więcej niż kilka strofek. Dostrzegam tam też pewna niekonsekwencję. Z jednej strony ciągle wisząca nad społeczeństwem wojna, która jakoś na bohaterach nie robiła jakiegoś specjalnego wrażenia, z drugiej zapewnienie ludziom ciągłych bodźców do przeżywania przyjemności i byleby nie dopuścić do refleksji nad, a z trzeciej strony masowe samobójstwa i problemy ze snem i nikt tego nie zauważał tylko cały aparat państwa był skierowany przeciwko Bogu ducha winnym kilku kartkom papieru?

Przyznam, z mam pewien problem z tą książką. Czytając opis i recenzje na LC uznałam, że może to być dość ciekawa antyutopijna powieść. Stworzenie świata, w którym palone są książki jest ciekawym pomysłem, ale w moim odczuciu nie poszło za tym nic więcej. Po prostu ten świat był niewiarygodny, bo przez cała lekturę zadawałam sobie pytanie dlaczego tak istotne jest to...