6/10

6/10

Uwielbiam tę książkę!

Uwielbiam tę książkę!

Fajnie się ją czyta. Dostarcza niebanalnej wiedzy o kraju i obyczajach. Sprawnie napisana. W szkole: 4+

Fajnie się ją czyta. Dostarcza niebanalnej wiedzy o kraju i obyczajach. Sprawnie napisana. W szkole: 4+

Do tej książki podchodziłam dwa razy. Za pierwszym razem zaczęłam, przeczytałam kilkadziesiąt stron i odłożyłam. Wydała mi się trochę nudna, ale widocznie to nie był czas na nią. Za drugim razem zachwyciłam się od początku. To ten typ książek, który lubię, czyli połączenie osobistej historii, angażującej mnie emocjonalnie, z pysznym jedzeniem. "Język baklawy" pobudził moje zmysły smakami, zapachami, dotykiem i jednocześnie rozpieścił mnie emocjonalnie tęsknotą, przeżywaniem. Było pięknie, tęsknie, rozterkowo. I tego mi było trzeba. O tęsknocie za tatą, o szukaniu swojego miejsca, i rozważaniu, czy takie w ogóle może istnieć, i czym może być. I garść przepisów. Chcę więcej!

Do tej książki podchodziłam dwa razy. Za pierwszym razem zaczęłam, przeczytałam kilkadziesiąt stron i odłożyłam. Wydała mi się trochę nudna, ale widocznie to nie był czas na nią. Za drugim razem zachwyciłam się od początku. To ten typ książek, który lubię, czyli połączenie osobistej historii, angażującej mnie emocjonalnie, z pysznym jedzeniem. "Język baklawy" pobudził...

Uwielbiam baklawę! Jeść! Zdecydowanie nie przyrządzać. Może właśnie z zerowego zainteresowania gotowaniem, pieczeniem, smażeniem itp. wzięło się moje niewielkie zainteresowanie treścią książki.

Uwielbiam baklawę! Jeść! Zdecydowanie nie przyrządzać. Może właśnie z zerowego zainteresowania gotowaniem, pieczeniem, smażeniem itp. wzięło się moje niewielkie zainteresowanie treścią książki.

Książka bardzo pobudzająca apetyt, gratka dla miłośników smaków, zapachów i niespiesznie snutych opowieści.

Odnalazłam się w tej tematyce bez problemów, gdyż uwielbiam spotkania i długie rozmowy z przyjaciółmi przy stole, najlepiej w śródziemnomorskiej tonacji, z dobrym winem w tle... Tu południową kuchnię zastąpiły mi orientalne smakołyki rodem z Jordanii. I chociaż z wschodnich przysmaków gustuję właściwie tylko w słodyczach i warzywnych wariacjach z bakłażanem w roli głównej, rozpływałam się, czytając także o mięsiwach, zwłaszcza kurczaku przyrządzanym na różne sposoby.

Nie jest to jednak tylko książka o jedzeniu, smakowaniu i delektowaniu się różnymi frykasami. To również (a może nawet przede wszystkim) autobiograficzna opowieść o zderzeniu się i przenikaniu odmiennych kultur.
Autorka wychowana przez matkę Amerykankę i ojca Jordańczyka dopiero w okresie dojrzewania dostrzega różnice w tradycjach Zachodu i Bliskiego Wschodu. Odczuwa je szczególnie boleśnie, gdy ojciec zaczyna ingerować w jej prywatność, zabrania spotkań z kolegami i na siłę próbuje uczynić z niej "uczciwą i porządną dziewczynę". Nastolatka buntuje się i to uczucie towarzyszy jej jeszcze przez kilkanaście lat, zanim znajdzie w sobie tyle siły i doświadczenia, by umieć dostrzec w orientalnym dziedzictwie także plusy i by nauczyć się świadomego, zdecydowanego korzystania z prawa wyboru oraz decydowania o sobie.

"Język baklawy" to ciepła, momentami zabawna, momentami smutna opowieść o rodzinie, tolerancji, wielokulturowości współczesnej Ameryki, a także o poszukiwaniu swojego miejsca w świecie.
Czyta się przyjemnie i z zainteresowaniem.

Książka bardzo pobudzająca apetyt, gratka dla miłośników smaków, zapachów i niespiesznie snutych opowieści.

Odnalazłam się w tej tematyce bez problemów, gdyż uwielbiam spotkania i długie rozmowy z przyjaciółmi przy stole, najlepiej w śródziemnomorskiej tonacji, z dobrym winem w tle... Tu południową kuchnię zastąpiły mi orientalne smakołyki rodem z Jordanii. I chociaż z...

Biografia/wspomnienia pod znakiem arabskiej kuchni.

Autorka jest pół-Arabką pół-Amerykanką i opisuje swoje wczesne dzieciństwo i młodość w Ameryce i Jordanii, wiele problemów mniejszości etnicznych itp.

W każdym rozdziale znajdziemy przepisy na tradycyjne arabskie dania, które kilka razy sprawiły, że zrobiłam się okropnie głodna i zastanawiałam się, gdzie znajdę najbliższą arabską restaurację. :)

Biografia/wspomnienia pod znakiem arabskiej kuchni.

Autorka jest pół-Arabką pół-Amerykanką i opisuje swoje wczesne dzieciństwo i młodość w Ameryce i Jordanii, wiele problemów mniejszości etnicznych itp.

W każdym rozdziale znajdziemy przepisy na tradycyjne arabskie dania, które kilka razy sprawiły, że zrobiłam się okropnie głodna i zastanawiałam się, gdzie znajdę...

Wspominki plus kulinaria, haust egzotycznej kultury. Poprawne ale nie porywające.

Wspominki plus kulinaria, haust egzotycznej kultury. Poprawne ale nie porywające.

Bardzo ciekawe wspomnienia dorastającej w amerykańsko-arabskiej rodzinie Diany, gdzie na tle zderzenia kultur obserwujemy historie losów, przeplatających się z gotowaniem i jedzeniem.
W książce też znajdziemy przepisy na przygotowanie poszczególnych potraw.
Warto.

Bardzo ciekawe wspomnienia dorastającej w amerykańsko-arabskiej rodzinie Diany, gdzie na tle zderzenia kultur obserwujemy historie losów, przeplatających się z gotowaniem i jedzeniem.
W książce też znajdziemy przepisy na przygotowanie poszczególnych potraw.
Warto.

Cudowna. To rzeczywiście niecodzienne, żeby autor wplatał przepisy w opowieść, a tu jest to zrobione z wyczuciem i logicznie przedłuża każdy segment.

Wszystkie obrazy, rozmowy i jedzenie są opisane tak sugestywnie, że razem z Dianą smakowałam potraw w gwarze jordańskich rodzinnych spotkań i razem z nią cierpiałam na nostalgię za smakami i zapachami tego kraju.

Cudowna. To rzeczywiście niecodzienne, żeby autor wplatał przepisy w opowieść, a tu jest to zrobione z wyczuciem i logicznie przedłuża każdy segment.

Wszystkie obrazy, rozmowy i jedzenie są opisane tak sugestywnie, że razem z Dianą smakowałam potraw w gwarze jordańskich rodzinnych spotkań i razem z nią cierpiałam na nostalgię za smakami i zapachami tego kraju.