'Nowa ziemia' jest czymś magicznym, książką, której nie da się opisać prostymi słowami. Baggott operuje słowami z taką lekkością i gracją, że książki nie da się przestać czytać.

Książka zaczyna się 'nagle', bez zbędnego wstępu. Inaczej się nie da. Mimo to, czytając ją już na pierwszych stronach moża wiele dowiedzieć się o przedstawionym tam świecie.

Wielki wybuch zabił miliony ludzi. Nieliczni z ocalałych mieszkają w Kopule, gdzie mają namiastkę wcześniejszego życia. Większość jednak żyje poza nią, a codzienność tam nie jest bezpieczna.

Osoby, które nie mieszkają w Kopule zlali się z przedmiotami, które towarzyszyły im w momencie wybuchu. Niektórzy zlali się ze zwierzętami, i tak powstały Bestie - a jeszcze inni niemal zmarli przysypani gruzem - tak powstały Pyły.

Po za tym, jest tu jeszcze OPR - Organizacja Przenajświętszej Rewolucji. Specjalizuje się w mordowaniu ludzi, a jakby tego było mało musi do niej wstąpić każda osoba w dniu 16. urodzin. Jeśli dobrowolnie się nie zgłosi, znajdą ją - gdziekolwiek by nie przebywała.
A właśnie zbliżają się 16. urodziny Pressi. Podczas Szały Śmierci, przerażona ucieka z domu. Po niedługim czasie spotyka Czystego - ich spotkanie może odwrócić bieg Nowej Ziemi...

Przeczytana jednym tchem, w dwa dni. Inaczej nie mogłam.

'Nowa ziemia' jest czymś magicznym, książką, której nie da się opisać prostymi słowami. Baggott operuje słowami z taką lekkością i gracją, że książki nie da się przestać czytać.

Książka zaczyna się 'nagle', bez zbędnego wstępu. Inaczej się nie da. Mimo to, czytając ją już na pierwszych stronach moża wiele dowiedzieć się o przedstawionym tam świecie.

Wielki wybuch zabił...