Czy książka, której narratorem jest pies może trafić do serca dorosłego czytelnika? Zdecydowanie tak! „Misja na czterech łapach” zauroczyła mnie już od pierwszych stron swoją niebanalnością i oryginalnym tematem. Mimo że opowiedziana jest z punktu widzenia psa, nie mogłaby być bardziej ludzka.

Główny bohater, Toby, już jako kilkutygodniowe szczenię trafia do schroniska. Nie jest mu dane zaznać szczęścia, jego życie jest krótkie, a codzienność wypełniona poczuciem niesprawiedliwości i strachu. To jednak nie koniec jego historii – wkrótce odradza się on jako śliczny złotowłosy golden retriever i trafia w ręce ośmioletniego chłopca, Ethana. To przy nim, jako Bailey, poznaje co to miłość, prawdziwa przyjaźń i oddanie. Odkrywa także swoją życiową misję – chronić chłopca i dbać o to, by był szczęśliwy. I choć dożywa swoich ostatnich dni z poczuciem dobrze wypełnionego obowiązku, ponownie przychodzi na świat jako szczenię. Stara się więc poznać swoje prawdziwe powołanie i przystosować do nowego życia, cały czas pamięta jednak Ethana, przy którym czuł się najszczęśliwszy i najbardziej kochany.

W książce poznajemy różne wcielenia głównego bohatera – raz jest on kundelkiem, innym razem rasowym synem utytułowanego czempiona. Nosi różne imiona i ma innych właścicieli, jednak sercem zawsze pozostaje wierny Ethanowi. Na swojej drodze natyka się na różnych ludzi – dobrych i złych, troskliwych i obojętnych, czasem wręcz okrutnych. Nie ocenia przy ty, postępowania czy charakteru otaczających go osób, po prostu przedstawia ich tak, jak ich widzi, a resztę pozostawia czytelnikowi.

Bailey snuje swoją opowieść w sposób prosty, a jednocześnie fascynujący. Przedstawia świat z punktu widzenia psa, co potwierdza świetną znajomość Camerona psiej psychiki, reakcji i typowych zachowań. Dużym plusem jest fakt, że autor nie starał się „uczłowieczyć” bohatera swojej książki, nie przypisywał mu ludzkich uczuć, emocji czy sposobu myślenia. Dzięki temu całość brzmi naturalnie i bezpretensjonalnie. Choć Bailey bardzo stara się zrozumieć postępowanie swoich właścicieli, wiele ludzkich zachowań jest dla niego niezrozumiałych, czego efektem jest mnóstwo zabawnych psich komentarzy.

Powieść została entuzjastycznie przyjęta w Stanach Zjednoczonych, gdzie zaczęto już prace nad jej ekranizacją. Kilka miesięcy temu ukazała się także jej kontynuacja, zatytułowana „A dog’s journey”. Mam nadzieję, że doczekamy się także jej polskiego wydania, choć nieco obawiam się, czy takie przeciąganie tej bądź co bądź fascynującej historii na pewno wyjdzie jej na dobre.

„Misja na czterech łapach” to powieść ciepła, wzruszająca, zabawna, a momentami nieco nostalgiczna. Jej lektura wywoływała śmiech, ale także uczucie smutku i złości na powszechną niesprawiedliwość i ludzkie okrucieństwo. Jest to książka skierowana przede wszystkim do właścicieli i miłośników psów, ale jestem przekonana, że każdy czytelnik znajdzie w niej coś dla siebie.

Czy książka, której narratorem jest pies może trafić do serca dorosłego czytelnika? Zdecydowanie tak! „Misja na czterech łapach” zauroczyła mnie już od pierwszych stron swoją niebanalnością i oryginalnym tematem. Mimo że opowiedziana jest z punktu widzenia psa, nie mogłaby być bardziej ludzka.

Główny bohater, Toby, już jako kilkutygodniowe szczenię trafia do schroniska....